جای خالی برنامه ریزی برای ورزش و سلامت دختران
مسأله‌ی ورزش و سلامت دختران مسأله ی مهم و بااهمیتی که متأسفانه در لابلای انبوه مسائل اجتماعی گم‌شده است. خوب است در هفته ای که به نام دختران از آنها تکریم می شود، به این مسأله هم نیم نگاهی صورت بگیرد.
نسیم شهسواری/
روند توسعه زندگی شهری و تغییر الگوهای حرکتی روزانه و درنتیجه کاهش فعالیت‌های حرکتی در زنان و دختران، ازجمله تهدیدهای جدی روند سلامت زنان در جامعه است.
ایجاد جاذبه‌ها و امکانات لازم برای همگانی کردن ورزش در بین بانوان مخصوصا دختران جوان، از ابزارهای کارآمدی است که می‌تواند کمک شایانی به بهبود روند رو به عقب سلامت و ورزش بانوان بکند.
اما آیا کسی به فکر توسعه ورزش در میان زنان ایران هست؟
چند درصد از زنان ایران ورزش می‌کنند و چه کسی مسئول ورزش نکردن زنان است؟
کمبود فضاهای ورزشی ویژه بانوان، عدم فرهنگ‌سازی مناسب در این زمینه از سوی مسئولان و رسانه‌های گروهی، کمبود نیروهای کارآزموده و باتجربه در زمینه آموزش رشته‌های مختلف ورزش‌های همگانی به بانوان، دسترسی نداشتن به فضاهای ورزشی عمومی و گران بودن آنها، ازجمله مشکلات اساسی است که در عدم گسترش ورزش‌های همگانی در سطح بانوان کشور وجود دارد.
مسئول این کمبودها کیست؟کمبودهایی که علاوه بر سلامت جسمانی، جمعیت سازنده جامعه، سلامت روح روان جمعیتی را نشانه گرفته است که مسئول سازندگی روحی و روانی یک جامعه است؛ کمبودهایی که عدم توجه به آن سبب گردیده است که حتی فضای ورزشی موجود به تعطیلی و ناکارآمدی کشیده شود.
این یک هشدار است به برنامه ریزان اجتماعی و مسئولان سلامت جامعه که عدم توجه به سلامت زنان، دختران امروز و مادران فردا صدمات جبران‌ناپذیری را بر پیکره اجتماع و خانواده وارد خواهد کرد.؛ صدماتی که جبران آنها هزینه هنگفتی را بر جامعه تحمیل خواهد کرد.
و این یک هشدار است که توجه به سلامت جسم و روان بانوان جامعه عین سازندگی و ساختن‌های زیربنایی است.
/انتهای متن/
