شرکت کنندگان در اجلاس پکن ۲۰+ باید حافظ منافع ملی جمهوری اسلامی باشند

۸ مارس “روز جهانی زن” و روزی است که برگزاری اجلاس پکن ۲۰+ در سازمان ملل آغاز می شود. امسال در این نشست از ایران خانم مولاوردی، معاون امور زنان ریاست جمهوری در راس هیاتی ۱۸۰ نفره متشکل از تعدادی خانم های دولتی و فعالان سازمان های مردم نهاد به نیویورک رفتند. واین درحالی است که برای حضور سمن ها زمان سه ماهه در نظر گرفته شده است.

حضور این بانوان و موارد متععدی که این روزها مطرح شده اند بهانه ای بود تا در این زمینه ،گفتگویی با خانم سجادی، دبیر مجمع زنان فرهیخته انقلاب اسلامی داشته و به بررسی ابعاد این موضوع بپردازیم:

• در ابتدا لطفا توضیحاتی درباره نحوه حضور تیم ایرانی بفرمایید.

حدود ۱۸۰ نفر از ایران اعزام شده اند و ویزا برای این افراد به صورت نامحدود و با اعتبار ۳ ماهه صادر شده و این صدور ویزا به صورت فله ای برای افراد دولتی و غیردولتی در تاریخ ایران بی سابقه است؛ خصوصا که ایران پیوستن به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان را نپذیرفته است و به نظر می رسد که در حال حاضر این موضوع عنوان حقوق بشری به خود گرفته و خواسته اند ایران حضور پیدا کند. نکته قابل توجه اینست که در دولت قبل از سمن هائی که در خواست برای حضور در اجلاس را داشتند انگشت نگاری صورت گرفت وباز گردانده شدند.

حال سوال اینجا ست که صدور ویزا برای این تعداد جای سوال و تعجب ندارد.؟

با توجه به سابقه ای که وجود داشته، سوالی که به ذهن می رسد اینست که امسال چه اتفاقی افتاده که انقدر امتیاز به ایران داده اند؟

سوالی که از دولت محترم داریم اینست که آیا روابط ما با آمریکا انقدر حسنه شده که برای حضور ما در چنین اجلاسی، آن هم اجلاسی که الحاق به کنوانسیون آن را قبول نکردیم، انقدر راحت و آسان برای حضور ۱۸۰ زن، ویزای سه ماهه صادر می شود؟

به نظر می رسد شاید زمینه برای طرح موضوع عضویت ایران در کنوانسیون فراهم می شود و الحاق به آن را مجددا مطرح کرده یا خواهند کرد.

• از برنامه های اجلاس پکن اطلاعی دارید؟

دوشنبه اولین روز حضور هیات ایرانی در اجلاس است و موضوع “توانمندسازی زنان و توانمندسازی بشریت” مورد بررسی قرار میگیرد.

خانم مولاوردی، معاونت محترم امور بانوان رییس جمهور قرار است در این اجلاس درباره “موانع و چالش های تجربه شده در حوزه زنان و خانواده” صحبت کنند.

۲ میزگرد در اجلاس با موضوعات زیر برگزار می شود:

1. سرمایه گذاری برای برابری جنسیتی
2. مرجع ملی برای پیشرفت زنان در مکانیزم های نهادی

۳ پنل قرار هست برگزار شود که یکی از پنل ها را نمایندگان دولت ایران با نمایندگان دولت آمریکا در سازمان ملل برگزار می کنند که موضوعات آنها عبارتند از:

• دستاوردهای مختلف کشور مانند آموزش و…
• توانمندسازی اقتصادی زنان
• زنان در قدرت و تصمیم گیری

 

آیا روابط ما با آمریکا آنقدر حسنه شده که برای حضور در چنین اجلاسی، آن هم اجلاسی که ایران الحاق به آن کنوانسیون را قبول نکرده ، به راحتی برای حضور ۱۸۰ زن، ویزای سه ماهه صادر می شود؟

• منظور از دستاوردهای مختلف کشور مانند حوزه آموزش چیست؟

درباره پنلی که قرار هست برگزار شود توضیح مهمی رالازم به ذکر میدانم :

بر اساس آمار WHO حدود ۶۷ درصد از ۲۷ هزار مبتلای به ایدز در ایران را معتادان تشکیل می دهند.

امور زنان ریاست جمهوری این آمار را بهانه کرده و مجوز آموزش جنسی برای مناطق روستایی و شهرها رااز سازمان ملل گرفته اند و فرایندآموزش هادر ایران مدتی است که آغاز شده است.

البته لازم به ذکر است که این موضوع در دولت اصلاحات نیز بود و مجلس پس از تحقیق و تفحص جلوی ادامه آن را گرفت.

در این اجلاس قرار است دولتی ها آماری از آموزش گیرندگان، آموزش دهندگان و… ارائه دهند.

این سوال مطرح است که آیا بهتر نبود هزینه های میلیونی اعزام این گروه به نیویورک، صرف خانواده هایی می شد که از مشکل اعتیاد رنج می برند؟ ارائه آمار و گزارش چه نفعی برای این خانواده ها دارد؟

• ماجرای دعوت از ایران برای الحاق به کنوانسیون از چه زمانی آغاز شده و چه روندی را طی کرده است؟

در سال ۷۴ سازمان ملل پیگیری کرد که ایران به کنوانسیون ملحق شود و این موضوع در دولت وقت بررسی و تصمیم گیری درباره آن به شورای عالی انقلاب فرهنگی واگذار شد که پس از بررسی مشخص شد که مفاد کنوانسیون با ۵۰ اصل مسلم اسلامی و ۷۸ ماده قانون مدنی مغایرت دارد؛ علما و برخی مسئولین مخالفت کردند و تصویب نشد.

در روزهای پایانی سال ۷۵ رییس کمیته رفع تبعیض علیه زنان به ایران آمد و با مسئولان دولت وقت صحبت کرد و قوانین حاکم بر ایران را خلاف موازین حقوق بشر دانست و از ایران خواست تا به کنوانسیون ملحق شود.

پس از کش و قوس های فراوان در سال ۷۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی با الحاق ایران به این کنوانسیون مخالفت کرد.

پس از مدتی خانم های مسئول در امور زنان دولت آقای خاتمی پیگیر امکان الحاق ایران شدند و الحاق را در هیات دولت تصویب کردند.

سال ۸۰ این موضوع در دستور کار مجلس قرار گرفت و به دلیل مخالفت شدید علما سرگردان شد تا اینکه در سال ۸۲، کمیسیون فرهنگی مجلس الحاق را تصویب کرد!

در این مدت امثال خانم مهرانگیز کار برای الحاق ایران به کنوانسیون خیلی تلاش کردند تا جایی که ایشان کتاب “رفع تبعیض زنان” را نوشت و از همسر جرج بوش جایزه هم گرفت!

از نکات قابل تامل در مفاد کنوانسیون اینست که در این کنوانسیون تساوی حقوق زن و مرد خواسته شده، حقوق معنوی زنان مانند حیا، ایمان و.. نادیده گرفته شده و اجازه فعالیت به بهاییان جهت چاپ و نشر کتب ضاله داده شده.

و قابل تامل اینکه در این کنوانسیون به حقوق زنان تکیه می شود نه مسئولیت های انان.

برخی از ۱۲ بند نگران کننده که از ناحیه سازمان ملل برای کنوانسیون دیکته شده عبارتند از:

• زنان و فقر
• آموزش زنان
• زنان و سلامت
• خشونت علیه زنان و دختران (خشونت جسمی، جنسی، روانی، خانگی و اقتصادی)
• زنان و مخاصمات مسلحانه
• زنان و اقتصاد
• زنان در قدرت و تصمیم گیری (نمایندگی مجلس، وزارت و..)
• مکانیسم های ساختاری برای پیشرفت زنان (تغییر قوانین و سیستم های اجرایی برای برابری جنسیتی)
• حقوق بشر زنان
• و…

نکته بسیار مهم و قابل توجه اینست که این کنوانسیون برخلاف برخی معاهدات مثل کنوانسیون حقوق کودک و… که امکان انصراف از آنها وجود دارد؛ این قاعده را دارد که هر کشوری به کنوانسیون ملحق شود، نه تنها امکان خروج از آن را ندارد بلکه در بند ۲ ماده ۲۸ نوشته شده که فقط می تواند از الحاق مشروط به الحاق مطلق تغییر وضعیت دهد!!

آیا می شود تضمین کرد که هیچکدام از عناصر تیم خانم مولاوردی در آمریکا با دشمنان قسم خورده ایران دیدار نداشته باشند؟

• در حال حاضر همه کشورها به کنوانسیون ملحق شدند؟

نه، ۳ کشور به کنوانسیون ملحق نشدند

ایران، آمریکا و انگلیس

• آمریکا و انگلیس چرا ملحق نشدند؟

امریکا ادعا کرده که قوانین داخلی ما در احقاق حقوق و ایجاد تساوی بین زنان و مردان بالاتر از مفاد کنوانسیون هست و لذا ما جلوتریم و لزومی به الحاق نداریم.

انگلیس هم مطرح کرده که کنوانسیون کاهش تبعیض را مطرح می کند و ما خواهان محو تبعیض علیه زنان هستیم و لذا ملحق نمی شویم!!

• این ۱۸۰ نفر شرکت کننده چطور انتخاب شده اند؟ و هزینه شرکت کنندگان چگونه تامین شده؟

خانم فلاحتی، مدیرکل بین الملل امور زنان ریاست جمهوری در این باره گفته اند: « ما هیچ تعهدی به سمن‌ها به‌لحاظ نرم‌افزاری و سخت‌افزاری نداریم و این کمک‌ها هم صرفاً کمک نرم‌افزاری به آن‌ها بوده است و این که ما هزینه شرکت سمن‌ها در این کمیسیون را متقبل می‌شویم واقعیت ندارد و معاونت فقط در قبال شرکت هیئت دولتی که با معاونت در حال شرکت در این سفر هستند، متعهد است… از بخش‌های دیگر دولتی هم افرادی با حمایت ریالی سازمان متبوع و دستگاه اجرایی خودشان شرکت می‌کنند و به‌عنوان لیست دولتی معرفی می‌شوند و معاونت هیچ تعهدی در قبال هزینه‌های سفر آن‌ها ندارد.»^[۱]

آیا جز اینست که همه هزینه ها از کیسه دولت خرج می شود؟ اینکه محیط زیست هزینه کند یا وزارت کشور فرقی دارد؟

این مطلب خنده دار است که ما هزینه نکرده ایم و فلان وزارتخانه هزینه کرده!

خانم فلاحتی در بخش دیگری از سخنان خود گفته اند: «ما هیچ نظارتی بر این‌که این سازمان‌ها چگونه شرکت‌ کرده‌اند نداریم چون ذیل وزارت کشور تعریف می‌شوند، انتخابی که انجام دادیم در قبال این ۵ سمن است و از ششمین سمن تا صدمین حتی هیچ اطلاعاتی نداریم که چگونه شرکت می‌کنند لذا نباید به حساب معاونت امور زنان نوشته شود.»

این سخن ایشان مانند اینست که سازمان آب بگوید ما در مقابل آب دادن به برخی نقاط پاسخگو نیستیم!

اگر ایشان توان پاسخگویی ندارند، چرا در این مسئولیت هستند؟

اگر شرکت کنندگان چهره ایران را خراب کنند،آیا مسئولین در مقابل خون شهدا و وخانواده های آنها پاسخگو نخواهند بود؟

عقل سلیم حکم می کند نمایندگان مردم حین مشارکت در اجلاس ها و نشست ها با بصیرت کامل و در راستای حفظ منافع کشور حضور پیدا کنند.

در اینجا لازم است به سخنان خانم الهه کولایی که گویا در این اجلاس شرکت کرده اند هم اشاره ای کنم که چندی پیش در نشست «چالش‌های رفع خشونت از زنان» در محل بنیاد امید ایرانیان مطرح کردند.

ایشان راهکار رفع خشونت را اینگونه ارائه دادند: «به نظر می‌رسد : تنها راه جامعه جهانی این است که با ایجاد زیربناهای مناسب رفع خشونت، به نتیجه برسد.»

به تعبیر بنده سخنان ایشان مثل اینست که به جای “اعوذ بالله من الشیطان الرجیم” –برعکس- به شیطان پناه ببریم و از نظام عدل اسلامی دور شویم.بنا به فرمایش قرآن درسوره نساء :یریدون ان یتحاکموا الی الطاغوت وقد امروا ان یکفروا به ویرید الشیطان ان یضلهم ضلالا بعیدا”

خانم کولایی همچنین گفتند: «زنان هیچ‌گاه در مناصب نهادهای قدرت حضور نیافتند؛ چه در پست‌های ذیل صلاحیت‌های مقام رهبری و چه در پست‌های مربوط به ریاست‌جمهوری و وزارت. در سال‌های اخیر نیز در سطح معاونین وزرا و دستگاه‌ها شاهد غیبت هولناک زنان هستیم. این مسئله در دستگاه تقنینی با خالی‌بودن صندلی‌های مجلس از زنان تداوم پیدا کرده و هیچ‌گاه بالاتر از ۵ درصد نمایندگان به زنان اختصاص داده نشده است.»[۲]

• از گرایش های افراد شرکت کننده اطلاعی دارید؟

در این اجلاس طیف های وسیعی وجود دارند از فعالان قدیمی فمینیست گرفته تا اعضای سابقه دار فتنه ۸۸ که در پرونده سازی علیه ایران با کلید واژه «حقوق بشر» شرکت می کنند مثل شیرین عبادی، شادی صدر، مهرانگیز کار و… و همچنین اعضای سازمان منافقین.

از گزارش های رسیده بر می آید که اولین و برترین گزینه واشنگتن برای پیگیری تحریم های جدید علیه ایران متناظر با پرونده سازی علیه حقوق بشر کشورمان خواهد بود که یکی از آن موارد درباره لزوم به رسمیت شناختن حقوق بهاییان با مدیریت هادی قائمی و فصیحیان هست که دارای مقام مشورتی بوده و در سازمان ملل حضور دارند و فعالیت می کنند.

آیا می شود تضمین کرد که هیچکدام از عناصر ضد انقلاب در آمریکا با دشمنان قسم خورده ایران دیدار نداشته باشند؟

امیدوارم شرکت کنندگان دولتی با حراست جدی از خون شهدا وزحمات ولی امر مسلمین وستاوردهای نظام جمهوری اسلامی و…

با تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.

/انتهای متن/

منبع: سایت مجمع زنان فرهیخته انقلاب اسلامی