این دهه ی هفتادی …

ویژگی مهم بچه های دهه هفتاد کدام است که آنها را از دیگر دهه ها متمایز کرده است؟
-واقعیت این است که بچه های دهه هفتاد نسبت به نسل های قبل متفاوت هستند اما این که نسبت به ارزش ها بی تفاوت باشند این طور نیست، متفاوت هستند از این نظر که آنچه برای ما ارزش است برای آنها نیست البته همین موضوع هم قابل تأمل است که آیا آنچه ما ارزش می دانیم حتما اصول اسلامی و قابل دفاع است و یا این که بخشی از آن سنت هاست که جای ارزش های ما را گرفته است اگر چه ممکن است سنت های درستی باشد و این که اگر کسی از سنت ها فاصله گرفت به معنای فاصله گرفتن از ارزش هاست.
بچه های این دهه نسبت به اصول تعالیم دینی سؤالات بسیاری دارند که البته بجا هم هست و بعضا ما پاسخ روشن و قانع کننده برای آنها نداریم و برای گرفتن پاسخ به مسیرهای دیگری می روند و ما فکر می کنیم آنها نسبت به اصول اعتقادی بی توجهند این درحالیست که دغدغه بچه های دهه هفتاد نسبت به جنبه های مختلف عدالت اجتماعی و یا ظلم ستیزی بسیار قابل توجه است و به ارزش های انسانی می اندیشند که از جنبه های دینی است ولی نوع دغدغه ی آنها با ما متفاوت است.
حضرت علی علیه السلام می فرمایند فرزندان خود را به آداب خود محدود نکنید آنها برای زمانی غیر از شما خلق شده اند. از این سخن بر می آید که آداب عنصر ثابت در اجتماع نیست و آداب در زمان های مختلف متفاوت است اما اصول فرق نمی کند.

این که گفته می شود بچه های دهه ی هفتاد از دین فراری هستند درست است؟
– آنها از دین فراری هستند ویا از دینی که من به ظاهر متدین به نمایش می گذارم ؛ آیا هر رفتار ما متدینین دینی است؟ بعضی از ما متدینین خود را معیار تمام دنیا می دانیم. چه کسی گفته است که رفتار متدینین مساوی با دین است .
یعنی اگر بچه دهه هفتاد با رفتار منطبق با دین مواجه شود از دین فرار نمی کند؟
بچه ی دهه هفتاد به من نگاه می کند می بیند آنچه می گویم و آنچه رفتار می کنم متفاوت است. این تناقض را کجا باید حل کند؟ من که پاسخ نمی دهم ممکن است به مسیر نادرست برود برای پاسخ گرفتن ، آیا این به معنای دین گریزی است؟ اگر او با رفتار منطبق با دین مواجه شود از دین فرار نمی کند .

معمولا این بچه ها بسیار نسبت به مسائل اعتقادی پرسشگرند. فکر نمی کنید این پرسشگری زیاد آنها باعث  شده به فرار از ارزش ها متهم شوند؟
–    این بچه ها سؤالات بسیاری دارند و بخشی از آن معلول تناقضات در رفتار و گفتار ماست. آنها نسل پرسشگر و جستجوگری در رابطه  با تعالیم دینی و ارزش های اسلامی هستند. چه کسی گفته  است که مسلمان کسی است که پرسش نکند و زود قانع شود. قرآن کریم زمانی که از اسلام سخن به میان می آورد می گوید در ظن و گمان نمان، بلکه بر روی علم قرار بگیر؛ حرف من و امثال من هم برای این نسل علم آور نیست از ما عبور می کند و به دنبال تثبیت ارزش هاست. اگر این طور نگاه کنیم زبان گفت وگو پیدا می کنیم. این بچه ها بیش از دوران جوانی ما با دنیای امروز آشنا هستند.البته مخاطرات برای آنها هست و بچه هایی هستند که در مسیر جستجو به نتایج نامطلوب می رسند ولی زمانی که به صورت کلی از این بچه ها سخن به میان می آید نباید آنها به فرار از ارزش ها متهم کرد.
او ممکن است نسبت به اولویت گذاری ارزش های ما ایراد وارد کند و بگوید این اولویت گذاری در زندگی امروز جواب نمی دهد ، او حرف دارد ولی ممکن است این حرف ها به مذاق برخی از ما خوش نیاید.
برای نزدیک شدن به این نسل و کم کردن فاصله ها چه باید کرد؟
–     قدم اول این است که ما یک پله پایین بیاییم و از موضع بالا با آنها حرف نزنیم بلکه شانه به شانه و چشم در چشم آنها قرار بگیریم . چرا که وقتی ما از افق بالاتر حرف می زنیم یعنی من بهتر می فهم و دین شناسم و تو کوچک هستی و حرف من درست است. اگراین طوربرخورد کنیم، او گارد می گیرد .بنابراین از جایگاه حق مطلق باید پایین بیاییم و اجازه دهیم در امنیت با ما سخن بگوید و سؤال کند و جواب بگیرد و اگر پاسخ پرسش های او را نمی دانستیم با شهامت این را اعتراف کنیم و با هم برای گرفتن پاسخ قانع کننده تلاش کنیم.
این که نوجوانان و جوانان امروز زیر بار هر حرفی نمی روند از برکات انقلاب اسلامی است. بچه های امروز نسبت به بچه های زمان انقلاب دیرتر قانع می شوند. فکر می کنند، چون مجال فکر کردن دارند. آنها پرسشگر بارآمده اند و این اتفاق قشنگی  است اگر چه الان چندان خوب به نظر نیاید ولی اثرات مثبت آن در آینده مشخص می شود .
انقلاب اسلامی از دوران گذار خود عبور کرده و به دوران تثبیت رسیده است و ارتباط با دنیا را تعریف می کند. در این دوره طبیعی است که توقعات و حتی هنجارهای بچه های این دوره با گذشته متفاوت باشد. اغلب اعتقادات جوانان دهه ی هفتاد اگر بیشتر نباشد کمتر از دوره های گذشته نیست بلکه تنها سؤال دارند و با آداب متفاوت اصول را پیش می برند.
بنابراین برای بهبود ارتباط با این نسل، اول آنها را بفهمیم و سپس وارد گفت و گو شویم و پیش ذهنی و قضاوت های نادرست را کنار بگذاریم. پایه های فکر و ارزش های ما در اوایل انقلاب شکل گرفت و تا پایان جنگ تکمیل شد ودر بچه های دهه ی هفتاد یک رشد رخ داده است که باید با ایجاد اعتماد نسبت به ارزش ها تقریب در افق فکری هم پیدا کنیم و این اتفاق خیلی سخت نیست و در این زمان متوجه می شویم این جوانان که تصور می کنیم با ارزش های انقلاب فاصله دارند چقدر جذب آنها می شوند.
به نظر شما  علاقه مندی های بچه های این دهه متفاوت از دیگران نیست ؟
–    علاقه مندی های این بچه ها خوب ولی گاهی متفاوت است که لزوما بد نیست. بخشی مربوط به تغییر آداب است که مانعی ندارد مگر این که ما تعصب داشته باشیم ولی گاهی با اصول تناقض دارد که می توان با آنها حرف زد و به آنها اطمینان داد که با حفظ اصول و ارزش هستند و رعایت آنها زیست بهتری در دنیا و آخرت خواهیم داشت و حذف آنها آسیب زاست. اگر آنها را اقناع کنیم خواهیم دید که بسیار نرم هستند .
یکی از عواملی که بچه های دهه هفتاد را دهه ی هفتاد کرد قضاوت نادرست ماست . امام (ره) زمانی به جوانان اعتماد کرد که ایران سراسر پر از مظاهر فساد بود و بسیاری از بچه های انقلاب رفتارهای دیگر هم داشتند ولی صداقت در گفتار دیدند جذب شدند. چرا نمی توان آن اتفاق را تکرار کرد؟ باید مشکلات بچه ها  را بشناسیم بی این که در موردشان قضاوت عجولانه کنیم. چون اگر از ابتدا قضاوت منفی داشته باشیم زبان مشترک پیدا نمی کنیم.