وقتی از پاراگلایدر به اتومبیلرانی آمدم، خیال خانواده‌ام راحت شد!
ستاره جاده‌های ایران مدت هاازاتومبیل رانی دوربود،اماحالاتصمیم گرفته به اتومبیلرانی بازگرددوقصدداردازفصل آینده درمسابقات سرعت ورالی شرکت کندتاهیجان سال های دوردست، باردیگردرذهن‌هازنده شود.
سرویس اجتماعی به دخت؛ معصومه کیانی/
دوران کودکی‌اش نیز با اتومبیل عجین است, به طوری که برعکس دختران هم‌سن و سالش به جای عروسک, کلکسیونی ازماشين هاي اسباب بازي داشت و به اصطلاح ماشین‌بازی می‌کرد. وقتی به مدرسه رفت, در رشته‌های مختلف از جمله والیبال، شطرنج، پینگ پنگ فعالیت کرد و مقام‌آور بود.
تقریبا تمام رشته‌های ورزشی را امتحان کرده و سررشته‌ای از آن ها دارد. از رشته تیراندازی با تپانچه بادی، سوارکاری، بیلیارد و کوهنوردی گرفته تا پاراگلایدر و اتومبیلرانی که صاحب چندین مقام قهرمانی در کارتینگ، سرعت و رالی است.
خانواده‌ای ورزشی دارد که بی‌شک در موفقیت‌هایش نقش اساسی داشته‌اند. اگرچه اتومبیلرانی یکی از رشته‌های پرخطر است و شاید بسیاری از خانواده‌ها به دلیل همین خطرات با فعالیت فرزندانشان در این رشته مخالف باشند, اما تشویق خانواده وطنخواه در این رشته نیز داستانی جالب و خواندنی دارد. زهره وطنخواه قبل از اتومبیلرانی در رشته پاراگلایدر فعالیت می‌کرد و خانواده‌اش به دلیل خطرات بسیار زیاد این رشته نگران او بودند، وقتی به اتومبیلرانی آمد خیالشان راحت شد، چرا که خطرات این رشته در مقایسه با پاراگلایدر کمتر بود و به فعالیت دخترشان در این رشته رضایت دادند. پدر و مادر را مشوق اصلی‌اش می‌داند.
اگرچه سابق با سرعت بالا می‌رانده و حرکات نمایشی هم در خیابان‌ها انجام مي داده، اما حالا قانونمند شده و با بازگشتش به اتومبیلرانی, افسانه احمدی؛ دوست و نقشه‌خوانش نیز همراه اوست.
ستاره جاده‌های ایران مدت ها از اتومبیلرانی دور بوده، اما حالا تصمیم گرفته به اتومبیلرانی بازگردد. اوقصد دارد از فصل آینده در مسابقات سرعت و رالی شرکت کند تا هیجان سال های دور دست بار دیگر در ذهن‌ها زنده شود.
زهره وطنخواه؛ حالا رئیس کمیته رالی بانوان است .او در اولین تجربه مديريتي خود رالی تفریحی و خانوادگی را طراحي و اجرا کرد، طرحی که امیدهای زیادی را براي بانوان اتومبیلران به همراه آورد.
بازگشایی پیست اتومبیلرانی آزادی, انگیزه زیادی به وی داده تا پرچم مسابقات را بالا ببرد. یک خبر خوب دیگر نیز در برنامه‌هایش دارد که در ادامه گفتگویش با سایت به‌دخت می‌آید:
- رشته پرخطری را انتخاب کردید؟
خودروهایمان ایمن است، اما پرخطر. هزار و یک اتفاق ممکن است در حین رانندگی برایمان پیش بیاید اما هیچ جا ما را بیمه ورزشی نکردند.
- چرا؟
البته ما بیمه ورزشی هستیم، بیمه‌ای که هر ورزشکاری هنگام ثبت‌نام و شرکت در مسابقات باید با پرداخت مبلغی ناچیز بیمه شود، اما این بیمه برای مخارج درمان, پوشش زیادی نمی‌دهد. ما نیاز به بیمه تکمیلی داریم که در صورت به وجود آمدن شرایط خاص مثل مصدومیت و آسیب‌دیدگی ناشی از تصادف بیمه‌مان کند. می‌گویند: چون اتومبيلراني جزو رشته‌های پرخطر هست ،شمارا بیمه نمی‌کنیم.
- خانواده‌تان مخالفتی نکردند؟
از آن جایی که خانواده‌ام ورزشی بودند, از من حمایت کردند. قبل از اتومبیلرانی در رشته پاراگلایدر فعالیت می‌کردم که بسیار پر خطر بود. آن ها راضی نبودند و مادرم هم نگران. وقتی تصمیم گرفتم در رشته اتومبیلرانی فعالیت کنم, مخالفتی نکردند، چون خطرش کمتر از پاراگلایدر بود.
- پس خیالشان راحت شد؟
بله. خانواده‌ام همیشه مشوق من بودند. پدرم با پرداخت هزینه‌های خودرو و مسابقات و مادرم نیز به لحاظ روحی و معنوی مرا حمايت كرده اند.
- ايا برای تماشای مسابقه شما به پیست آمده اند؟
مادرم در مسابقات ریس و کارتینگ به پیست آزادی آمد و تماشاچی مسابقه‌ام بود. خدا را شکر که در آن مسابقه مقام آوردم.
- این رشته چه خطراتی برای دختران دارد؟
اگرچه خودروهایمان ایمن است، اما ورزش پر خطری است. هر لحظه ممکن است اتفاق غیرقابل پیش‌بینی برای راننده بیافتد. اگر مقررات را رعایت کنی, خطراتش کمتر است، اما یک جاهایی ممکن است نتوانی و کنترل از دستت خارج شود که خطرش بیشتر می‌شود. مصدومیت در این رشته خیلی سخت است.
- از آخرین مصاحبه‌تان مدت ها می‌گذرد و چند سالی از دنیای رقابت اتومبیلرانی دور بودید.
زمانی تصمیم به خداحافظی از دنیای رقابت و فعالیت در بخش مربیگری گرفتم که فدراسیون وضعیت مشخصی نداشت. نمی‌خواستم مسابقه دهم، اما آمدن سرپرست جدید فدراسیون و حضور مجدد پیشکسوتان قدیمی نظیر آقای خداپرست و نایب رئیس بانوان فدراسیون اتومیبلرانی به همه اتومبیلرانان روحیه داد. قدیمی‌های اتومبیلرانی بازگشته و به برگزاری مسابقات کمک می‌کنند. انگار همه منتظر هستند تا این رشته را احیاء کنند.
- یک رالی خانوادگی هم برگزار شد، اما شما در آن شرکت نکردید!
در آن رالی به عنوان برگزار کننده و داور مسابقات حضور داشتم. تجربه خوبی برای بانوان بود.
- چه طور؟
برای اولین‌بارما خانم‌ها در کنار آقایان طراحی و اجرای آن رالی را برعهده داشتیم.
- تبریک! شنیدیم پست جدیدی در فدراسیون برعهده گرفتید؟
سمت ریاست کمیته رالی بانوان به من ابلاغ شده، اما هنوز حکمش صادر نشده است.
- گويا کارهایی در خصوص مسابقات رالی و طراحی آن انجام دادید.
یکی، دو ماه گذشته کلاس تئوری و عملی طراحی و اجرای مسابقات رالی را برگزار کردیم که 11 خانم از استان های مختلف در آن شرکت کرده و در پایان 8 نفر نمره قبولی گرفتند. این کلاس کمک می‌کند تا خانم‌ها در شهر خودشان مسابقات رالی را طراحي و اجرا كنند. ما به عنوان ناظر از طرف فدراسیون به آن شهرها مي رويم و پس از بازدید نهایی به فدراسیون گزارش مي دهیم. از طرفی برخی استان ها ممکن است طراح نداشته باشند که بانوان می‌توانند از استان های همجوار کمک بگیرند.
- زهره وطنخواه باز هم مسابقه می‌دهد؟
البته. دوست دارم مسابقه دهم، اما چون مرتب مسافرت می‌روم, باید برنامه‌هایم با تقویم ورزشی فدراسیون تداخل نداشته باشد. به هر حال اگر اسپانسر بگیرم, در مسابقات شرکت می‌کنم. هدفم این است كه از سال آینده مسابقه بدهم.
- از افسانه احمدی، نقشه‌خوان‌تان مدتی خبری نیست.
من و افسانه مدتی نبودیم. افسانه سال ها نقشه‌خوان من بود و در مسابقات شرکت نمی‌کرد، چون از مادر بیمارش پرستاری می‌کرد. مادر افسانه متاسفانه سال گذشته به رحمت خدا رفت و حالا فرصت بیشتری دارد و با شرایط جدید فدراسیون, عضو کار گروه رالی شده و کمکم می‌کند.
- شاید مشکل بسیاری از اتومبیلرانان مسابقات رالی, داشتن نقشه‌خوان خوب باشد، شما مدت هاست با افسانه احمدی دوست هستید و در مسابقات یک تیم موفق بودید.
درست است. من و افسانه از سال 78 با هم آشنا شده و از سال 81 در مسابقات رالی شرکت کرده و تیم خوبی هم در مسابقات رالی بوده ایم. من و افسانه با هم قرار گذاشتیم که بدون هم در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکنیم و تا حالا هم بر عهد خود وفادار ماندیم و در تمام مسابقات با هم بودیم.
- اولین مسابقه رالی را به خاطر داری؟
رالی کویر بود که سال 81 برگزار شد و در بخش بانوان اول شدیم.
- بسیاری از اتومبیلرانان خانم, گویی انگیزه‌ای برای شرکت در مسابقات ندارند!
عده‌ای می‌گفتند، رشته اتومبیلرانی در سیطره دو خانم اتومبیلران یعنی من و لاله صدیق است که من با این نظر مخالفم، چون اتومبیلرانی سن و سال نمی‌شناسد. گرچه بارها شنیده‌ایم حضور ما در مسابقات به سایر رانندگان نیز انگیزه می‌دهد تا به پیست آمده و مسابقه دهند.
- برنامه‌ای برای شرکت در مسابقات خارجی دارید؟
مسابقاتی در گرجستان در حال برگزاری است که ان شاءالله مدرک حضور در مسابقات را می‌گیرم وشركت مي كنم.
- خوشبختانه پیست آزادی هم بازگشايي شده .
بله. این پیست بعد از یکسال تعطیلی بازگشایی شد. راندن در پیست به هر اتومبیلرانی انگیزه می‌دهد تا دست به فرمان شده و مسابقه دهد. البته مشکلی برایمان بوجود آمده که امیدوارم حل شود.
- چه مشکلی؟
بخش‌نامه جدید که ورود خانم‌ها به اماکن ورزشی ممنوع است. گویا تعدادی از تماشاچیان, شئونات اسلامی را رعایت نکردند که این امر منجر به گرفتن چنین تصمیمی شده است. به هر حال ورود و خروج ما را به پیست اتومبیلرانی آزادی, با مشکل مواجه کرده است. ما فقط یک پیست اتومبیلرانی داریم و نمی‌توانند بانوان و آقایان را از هم جدا کنند. اگر از ورود ما به پیست جلوگیری کنند، کجا تمرین کنیم؟ تمرینات و مسابقات ما در همین پیست انجام می‌شود.
- هنوز هم مسابقات فرمول یک را دنبال می‌کنید؟
بله. طرفدار سرسخت فراری و راننده محبوب آن فرناندو آلنسو هستم.
- اما نتوانست به قهرمانی دست یابد؟
البته, چون خودرویش ضعیف‌تر از سباستین فتل، راننده تیم ردبول است.
- در خیابان ها و اتوبان ها هم با سرعت رانندگی می‌کنید؟
در گذشته بله، اما در شرایط کنونی قانونمند شده‌ام و البته ترافیک خیابان ها و دوربین‌های اتوبان ها اجازه نمی‌دهد بیشتر از 80، 90 و 100 کیلومتر در ساعت, سرعت بروی. در جاهای خلوت حالا یک و دو پر می‌کنم.
- جریمه هم شده‌اید؟
بله، چون با موبایل صحبت می‌کردم. یعنی بیشتر به این دلیل جریمه شده‌ام.
- سرعت بالا چطور؟
یکی دو بار، البته با سرعت بالا نمی‌توان رانندگی کرد. اوایل به دلیل حرکات نمایشی بود، اما حالا وقتی هیجانات‌مان را در پیست تخلیه می‌کنیم, دیگر در شهر با سرعت بالا رانندگی نمی‌کنیم، چون شهر, پیست مسابقه نیست. حتی اگر راننده خوبی هم باشی, ممکن است کسی که دانش کافی ندارد, شما را از مسیرت منحرف کند.
/انتهای متن/
