تحفه ای برای خانواده
روز خانواده روز خانواده ی برتر است که خداوند انتخابش کرد، و مهم ترین ملاکش اینکه یک خانواده با همه اعضایش چقدر می تواند ایثار کند در راه خدا برای خلق خدا، بی مطالبه ی مزد و منت و بی درخواست هیچ پاداش و سپاس، بی اینکه هیچ کس بداند، جز خدا.
سرویس اجتماعی به دخت/
آن روز، موعد روزه داری بود برای نذری که برای سلامتی فرزند بیمار خانواده کرده بودند. در خانه ی علی و زهرا، همه روزه بودند، پدر و مادر و دو فرزندشان حسن و حسین و خدمتکار خانه، فضه.
نزدیک وقت افطار سفره را پهن کردند؛ سفره ی ساده ای بود، برای هر کس یک قرص نان که با آن افطار کند .
چند دقیقه ای مانده به وقت افطار در خانه به صدا در آمد ومسکینی گرسنه طلب غذا کرد. پدر خانواده بی درنگ سهم نانش را از سفره برداشت و به مسکین داد. مادر خانه هم، چنین کرد و فرزندان هم و در آخر فضه.
سفره خالی ماند و آن روز، روزه ی نذری همه ی اهل خانه با آب افطار شد.
روز دوم هم یتیمی به هنگام افطار از راه رسید و همان واقعه ی دیروز تکرار شد.
روز سوم هم اسیری و …
خداوند بر گرسنگی و ضعف مفرط اهالی این خانه واقف بود و بس و حتی همسایه ای که از نزدیک ترین خویشان شان بود، یعنی پیامبر خبر نداشت. اما خداوند فرشته ی وحی را فرستاد تا پیامبر را آگاه سازد از آنچه در این خانه می گذرد با آیاتی زیبا در وصف شان:
براستی نیکوکارانند که… به نذرشان وفا می کنند و … غذای خود را با همه دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر می خورانند (در حالی که می گویند) شما را طعام می دهیم فقط برای خاطر خدا و از شما نه پاداشی می خواهیم ونه سپاسگزاری…”(سوره دهر – آیات 5 تا 8)
روز خانواده روزیست که برترین خانواده، بهترین عمل را انجام داد: هر آنچه داشت به بی چیزترین و بی کس ترین افراد انفاق کرد با اینکه خود جز همین که می بخشید، برای سیر شدن چیزی نداشت: یعنی ایثار کرد. و خانواده ای که به “اهل البیت” می شناسی شان، برای این حرکت زیبا و عجیب دسته جمعی مورد تقدیر و انتخاب خدا قرار گرفت.
روز خانواده، روز خانواده ی برتر مبارک.
به دخت این روز را به همه آنها که دوست دارند در “خانواده داری” خانواده ی برتر را اسوه ی خود قرار دهند، تبریک می گوید و هدیه و تحفه ای که برای آنها دارد، شروع بخش “زیر سقف خانه” است که راه و رسم خانواده داری را به زنان و مردان می آموزد.
زیر سقف خانه
تحفه ی اول
مدارا و انعطاف
آیت اله بهجت:
امیرالمومنین و حضرت زهرا(س) تنها زوجی هستند که در کامل بودن و عاشق بودن، کسی به آنها نخواهد رسید.دیگران چون معصوم نیستند، از خطار و اشتباه هم در امان نیستند. اما کاستی ها و ایرادات نباید مشکلی در زندگی مشترک به وجود بیاورد. با مدارا کردن وانعطاف در بر ابر مشکلات انسان می تواند بهترین لذت را از زندگی خود داشته باشد.
منبع: مشرق /انتهای متن/