بیاینه شبکه سازمان های غیردولتی زنان به مناسبت میلاد زهرای مرضیه (س) روز زن

سرویس خبر به دخت/

 سه دهه و اندی پیش امام خمینی پایه گذارکبیر انقلاب اسلامی روز میلاد خجسته حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها را “روز زن”  نامید. بی تردید مقصد و غایت این امر، تنها برپایی مراسم و آئین هایی ویژه برای تکریم مقام آن بانوی بزرگوار نبود؛ که برپایی چنین مراسمی نیاز به این نامگذاری نداشت. بلکه به نظر می رسد که هدف از نامیدن این روز به نام “روز زن” بیشتر تکریم و تعظیم مقام و منزلت زنان بود؛ زنانی که در طول تاریخ در اکثر فرهنگ ها و جوامع و ادوار در معرض تحقیر و بی حرمتی بوده اند، به گونه ای که نه جامعه و افکار عمومی و نه حتی خود زنان، منزلت و کرامتی برای ایشان قائل نبودند .

امام بزرگوار خود در این مورد تصریح فرمود:

” اگر شما زنها  و همه کشور ما پذیرفتند که امروز، یعنی روزتولد حضرت زهرا … روز زن است، به عهده شما مسائل بزرگی از قبیل مجاهده حضرت، مخاطبه با حکومت های وقت و محاکمه آنها…خواهد بود. شما باید اقتدا به او بکنید تا پذیرفته باشید که این روز، روز زن است. زهد و تقوا و عفافی که او داشته … تبعیت  کنید . اگر تبعیت نکردید، بدانید که شما داخل در روز زن نیستید و در این شرافت وارد نشده اید.”

پس آنچه مدنظر حضرت امام بوده است، اعتلای مقام و منزلت زنان و بازیابی مرتبت انسانی وبازنمایی نقش برجسته آنها در پیشرفت و رشد جامعه بوده است . در این مسیر البته آنچه برای ایشان مهم بوده، نه صرف تحول که  سمت و سوی این تحول بوده است و سمت و سوی این تحول را امام با همین نامگذاری تعیین کرده است . یعنی اینکه زنان ما در جهت “مثل زهرای مرضیه شدن”متحول شوند؛ تحولی در همه شئون: در عبادت و خودسازی، در حفظ کرامت انسانی و عفاف،  در مادری و همسری ،در میدان احقاق حق و ستیز با باطل تا پای نثار جان.

آیا  در گذر سی و اندی سال  از پیروزی انقلاب اسلامی،  زنان ما به چه میزان با این اسوه نزدیک شده اند؟

تردیدی نیست که در بخش مهمی از جمعیت زنان این مرزوبوم تحولی جدی و اساسی روی داده؛  تحولی که در جهان معاصر بی نظیر بوده است. زنان بسیاری در جمهوری اسلامی در طول این سالها از حالت سکون و انفعال و بلکه انحطاط و انزوا  به رشد و پویایی و اعتلا رسیدند و توانستند سیمایی نو و درخشان از زن و  تعریفی تازه از او را ارائه کنند: مادران و همسران شهدا و جانبازان  که بعضی هنوز بار سنگین عواقب و پیامدهای جنگ تحمیلی را بر دوش می کشند، زنان اندیشمند و دانش پژوه که حضور کمی و کیفی شان در دانشگاه ها و محافل علمی حضوری برجسته و کارساز است، زنان فعال و مؤثر در امور اجتماعی – سیاسی که در پیشبرد کشور در جهت اهداف و مقاصد انقلاب و اسلام تلاش بی وقفه دارند و …  اما سه نکته در این میان مهم است: اول فراگیری و وسعت این تحول در میان همه اقشار و گروه های زنان. دوم: تسری و استمرار این تحولات در نسلهای بعدی ازدختران و  زنان و سوم جهانی شدن این تحول .

ارزیابی درست  از میزان رشد و تحول مثبت، عمیق، پایدار و همه جانبه زنان جامعه ما در طول سال های گذشته، در گروی سنجش تحول زنان است در گستره همه اقشار و در طول نسلها و در مقیاس جهانی. میزان و معیار دقیق برای این ارزیابی را هم آن سخن حکیمانه  رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به دست می دهد که فرمود :

“تکریم نمی کند زنان رامگر کریم و کوچک نمی شمارد مگر لئیم.”

بی تردید  مراد و مقصود پیامبرخاتم در این مورد نه تنها  فرد که  جامعه هم هست . یعنی در جامعه با کرامت است که زنان و منزلت و جایگاه شان بزرگ داشته می شود و جامعه از رشد مانده و واپس گراست که زن و جایگاهش را نازل می بیند و تنزل می بخشد.

آیا جامعه ما برای حضور کریمانه زنان زمینه ای فراهم کرده است؟

تردید نباید کرد که حتی شخصیت چونان فاطمه (س) هم که معصومه ای بود متصل به عالم لاهوت، در سایه پدری رشد کرد که در تکریم او و اعتلای جایگاهش کارهایی غریب کرد، همچون بوسیدن دست زهرا(س) و در پیش پای او بلند شدن و خشم و رضایتش را میزان خشم و رضایت خدای سبحان قلمداد کردن و … و همسری چون علی مرتضی (ع) که از فاطمه(س) جز به بزرگی و کرامت یاد نکرد و درادای حقش هیچ نقصان و قصوری نداشت و فرزندانی که  برای همیشه در طول تاریخ مادر را ریشه همه نیکی ها و خیرات عالم و حجت خود می دانستند  که برای اثبات حقانیت خویش به وجود ایشان احتجاج می کردند.

پس جامعه و عوامل پیرامونی در پرورش زنان بزرگوار و تثبیت جایگاه شان  نقشی بسزا دارند و البته نادیده نباید گرفت نقش باور و عزم و اشتیاق خود زنان را به این کرامت . که زهرای اطهر هم با همین باور بود که علی رغم بسیاری عوامل نامساعد، کرامت زن را و کرامت حق را با وجود و حرکت خویش به تمامی اثبات کرد و نشانی بر این حقیقت شد که اگر زنی عزم جزم کرد که  خود و جامعه اش را به جایگاهی بلندمرتبه و والا برساند،  اگر نه در کوتاه مدت ، ولی در طولانی مدت اثرهای ماندگار و بزرگ برجای خواهد گذاشت.

این راست است که زنان مسلمان ایرانی هم در جریان انقلاب اسلامی و جنگ هشت ساله تحمیلی به همه آزادگان دنیا و مخصوصا خواهران خویش در امت اسلامی نشان دادند که زنان می توانند چه نقش عظیم و سرنوشت سازی در پیروزی ملتها بر قدرتهای بزرگ    علی رغم کمی عِده و عُده داشته باشند، وقتی که علی رغم همه فشارها، محدودیت ها و تحریمهای دشمنان با عزم جزم و همه توان و دارایی خویش به میدان آمدد و مظهر ظهور اراده استوار یک ملت برای احقاق حق خود گشتند. اما با اتمام جنگ ما چه برنامه ای برای ظهور و حضور چهره درخشان زن مسلمان در عرصه های مختلف و تأثیر گذاری بر همه اقشار و نسل ها و بلکه اقطار عالم و زنان دنیا داشته ایم؟

البته  حرکت عظیم بیداری اسلامی در جهان اسلام با محوریت آشکار زنان حاکی از  قدمهای رو به جلو  و دستاوردهای مثبت و غیرقابل انکار رشد زنان ما و دستیابی شان به جایگاه هایی بالاست، اما بی شک این و جایگاه و دستاوردها هنوز با مطلوبیت فاصله زیادی دارد.

آیا جایگاه شایسته در خانواده که زنان  در سایه  آن بتوانند نقش های بی بدیل خود را در انسان پروری و فرهنگسازی ایفا کنند، تحقق یافته است؟

آیا حضور مؤثر و کارآمد  در عرصه های تصمیم سازی و تصمیم گیری که به کمک آن زنان بتوانند نقش خود را  در تعیین سرنوشت کشور رقم بزنند، محقق گشته است ؟ ( شاهد آن همین انتخابات مجلس شورای اسلامی و نتیجه ضعیف برای زنان در این مجلس)

آیا نسل نوی دختران ما به ارزش و بهای گوهری که از امواج انقلاب اسلامی نصیب زنان ما شد، واقفند و در پاسداشت آن کوششی در خور دارند یا بر اثر کم کاری و بلکه بد عمل کردنها در مواردی به ریزه خواری سفره فرهنگ غرب روی آورده اند که چند دهه پیش مادران شان با افتخاربساطش را در این کشور برچیده بودند؟ آیا ابتذال و دور شدن از ارزش هایی چون عفاف و حجاب معلول عدم تکریم ارزش های انسانی زنان نیست؟

آیا ما در عین اتصال به گنجینه ای بزرگ از معارف و حقایق گرانبها  در باب زن و خانواده، برای حضور زنان فرهیخته و صاحب اندیشه مان در عرصه بین الملل وعرضه این ذخایر به ذهن های تشنه و وجدان های بیدارجهان راهی یافته و  تلاش برنامه ریزی شده و منسجمی داشته ایم؟

واقعیتی است غیرقابل انکار که در این سالها عزم و باور جدی و کارساز نه در زنان ما و نه در مسئولین امور برای تحکیم جایگاه  زنان در خانواده و حضور پویا و مؤثر زنان در جامعه  به کفایت وجود نداشته است. نشانه روشن این نقیصه را در کلام خلف صالح امام مقام معظم رهبری در مورد موقعیت خانوادگی زنان باید دید که فرمود:

“با وجود همه كارهایی كه پس از انقلاب انجام شده است، هنوز درباره زن و رفتار در محیط خانواده، كمبودهای زیادی وجود دارد كه باید برطرف شود.محیط خانواده برای زن باید محیطی امن ، با عزت و آرامش‌بخش باشد تا زن بتواند وظیفه اصلی خود را كه حفظ خانواده است به بهترین وجه انجام دهد.”

و نیز تأکیدات ایشان  به عنوان رسالت جهانی در موضوع زنان که:

“نگاه خوش‌بینانه نباید مانع دیدن ضعف‌ها بشود بلكه باید با شناخت دقیق نقائص و مشكلات و برطرف كردن آنها ، روند موفقیت‌آمیز جمهوری اسلامی را در مقوله «زنان» شتاب بخشید و بر فرهنگ غلط غربی رایج در دنیا فائق آمد.”

“ما اگر در مسأله‌ى زن در كشورِ خودمان خوب كار كنيم، اين خدمت به جامعه‌ زنان در همه‌ى دنياست؛ خدمت حقيقى است به مجموعه‌ى زنان در همه‌ى عالم. حالا ممكن است بعضى ارزش اين خدمت را امروز بفهمند، ممكن است بعضى سالها بعد بفهمند؛ ليكن اگر خوب كار كرديم، اين خدمت به آنهاست.”

پس روز زن را باید فرصتی دانست برای ارزیابی توفیقات در حیطه  زن و خانواده در قیاس با رسالت و تکلیف مان در طریق فاطمی شدن که رسالتی جهانی و فرازمانی است و اول شرط تحقق این رسالت هم  باورخود زنان و هم مسئولین امور به کارساز بودن حضور زنان در صحنه های مختلف  و مؤثر بودن نقش آفرینی آنها به عنوان ضامن موفقیت بسیاری از حرکت ها و تحولات است.  بازشناسی نقصان ها، کاستی ها و موانع رشد زنان در عرصه های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و یافتن راهکارها و چاره ها برای رفع آنها قدم بعدی است. مشخصا انتظار این است که در سالی که توسط مقام معظم رهبری  سال “تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی ” نامیده شده، زنان با حضور و مشارکت فکری و عملی مؤثر در فرهنگسازی و مسئولین با زمینه سازی برای به بار نشستن این حضور به برداشتن  قدم های عملی و کارساز در این زمینه اهتمام ورزند وبا ایجاد زمینه مشارکت زنان در فعالیت های اقتصادی- با عنایت به اولویت های این عرصه – آنان را در این جهاد ملی سهیم گردانند.

شبکه ارتباطی سازمان های غیردولتی زنان با باور به این که فاطمه زهرا(س) نه فقط اسوه ای  خاص برای اهالی اسلام که شخصیتی فرادینی و جهانی است و راه و طریق آن بزرگوار، یگانه راه صلاح و فلاح برای بشریت است، در وهله نخست همه زنان مسلمان و بلکه زنان همه  آئین ها و ادیان را  به  تلاش بی وقفه برای بالا بردن قابلیت ها و توانایی های معنوی، فکری ، علمی و عملی خویش  دعوت می کند و  در وهله بعد از مسئولین نظام جمهوری اسلامی  می خواهد که مقدمات و سازوکارهای مناسب برای حضور واقعی و رشد و تعالی راستین زنان را فراهم آورند و موانع و مشکلات را  در این مسیر از پیش پای زنان بردارند که اگر راه زنان در دست یابی به کمال و کرامت گشوده شود، راه جامعه وجهان به سوی پیشرفت و اعتلا هموار خواهد شد.

ما بر این باوریم که بزرگداشت فاطمه (س) یعنی تکریم مقام انسانی زن و روز زن،  روز تکریم این منزلت و مقام انسانی است و بالاترین هدیه به زنان آن است که فرصت و مجال رشد و تعالی در همه عرصه های زندگی از خانواده تا عرصه های  اجتماعی – سیاسی  جامعه برایشان تعریف و مهیا شود. و باور بالاترمان این است که این فرصتها بیشتر با تلاش و سعی بی وقفه و عزم و اراده خلل ناپذیر خود زنان باید حاصل شود و این تنها راه اقتدای راستین به سرور بانوان عالم حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (س)  است؛ راهی که در نهایت به اسوه شدن  زنان ما برای  همه زنان جهان منتهی می شود .         ان شاءالله

/انتهای متن/