زن مسلمان فارغ از سیاست؟
زن مسلمان بهتر است در خانه باشد و محور خانواده یا در جامعه و درگیر امور اجتماعی و سیاسی ؟ شاید این سوال اصلا غلط باشد. زن مسلمان نه می تواند تنها در خانه باشد نه تنها در جامعه. زن مسلمان در سیاست باید باشد و فارغ از آن اصلا.
سرویس اجتماعی به دخت؛وجیهه نیکخواه/
دین مبین اسلام، از همان ابتدا، همواره سعی در پرورش و تربیت الگوهایی برای افزایش ارزش و اعتبار زنان هم در آن دوران و هم برای نسلهای بعد داشتهاست. خدیجه (س) که به عنوان اولین زن مسلمان تمام ثروت خود را برای تبلیغ این دین صرف کرد، سمیه، اولین زنی بود که در راه پاسداشت اسلام به مقام رفیع شهادت نائل آمد و دیگر زنانی که در راه پیشبرد اسلام بذل جان و مال کردند. ولی بدون شک، اثرگذارترین زن که در جامعهی عرب آن زمان توانست به زنان درس ایستادگی، دفاع از اعتقادات را دهد و الگویی برای زنان و مردان اعصار بعد باشد، فاطمه (س) بود.
پیامبر با احترام بسیار به دختر خود، جایگاه زن را در جامعه ارتقا بخشید و بعدها فاطمه با نقش تاثیرگذاری که در عرصهی سیاست ایفا کرد؛ وظیفهی یک زن را که صرفا خانهداری، همسرداری و مادری بود, گسترش داد و همین نقش سیاسی او نیز سرمشقی بود برای دخترش زینب که در حادثهی کربلا به برملا کردن ظلم و ستم نمود.
فاطمه(س) در چندماه باقیمانده از عمرش بعد از رحلت رسول خدا، در دو مرحلهی حساس با ایستادگی و مقاومت و اعتراض خود به دستگاه غاصب، نقش بینظیری را در دفاع از عقاید خویش به انجام رساند. باید توجه داشت که اینگونه رفتارهای سیاسی، نیازمند آگاهی و اطلاع از شرایط آن دوران میباشد و اینگونه نیست که فاطمه(س) برای ایفای چنین نقشهای حساسی به یکباره دست به عمل زده باشد بلکه مسلما از قبل با توجه به اینکه در کنار شخصیتی مانند پیامبر رشد کردهاست؛ به درکی قوی از موقعیت سیاسی و اجتماعی زمان خود رسیدهاست. دو موضوعی که فاطمه فریاد اعتراض خود را در برابر آن بلند کرد یکی دفاع از علی(ع) برای بیعتگرفتن از او بود و دیگری بحث در مورد فدک و دفاع از حق خود بود.
بلافاصله پس از رحلت رسول خدا، بزرگان سیاسی آن زمان در سقیفهی بنیساعده گرد هم آمدند و بدون توجه به سخنان پیامبر(ص) قبل از رحلت که علی(ع) را بهعنوان جانشین خود انتخاب کردهبود، شورایی برای انتخاب خلیفه تعیین کردند که بنابرنظر این شورا ابوبکر خلافت را بهدست گرفت و از امام علی(ع) خواسته شد که با ابوبکر بیعت کند. علی(ع) از بحث بر سر بهدست گرفتن قدرت خودداری کرد و در جواب عدهای که دلیل سکوت او را پرسیدند، فرمود: ” آیا شایسته بود که من جنازهی رسول خدا را در خانهاش بگذارم و او را دفن نکنم و در سلطنت او با مردم به منازعه بپردازم؟”
در این مرحله فاطمه(س) با آنکه باردار بود به دفاع از علی و حق طبیعی او در جانشینی پیامبر پرداخت و با ایستادگی در برابر بزرگان مدینه، علی(ع) را که برای بیعت به اجبار از خانه بیرون و به مسجد بردهبودند؛ به خانه بازگرداند و سعی کرد با سخنانش چهرهی منافقان و اشتباهات آنان را در سرپیچی از دستورات پیامبر نشان دهد. این دفاع و مقاومت موجب سقطشدن فرزند او نیز شد. بدون شک بسیاری از دستاندرکاران این توطئه منتظر چنین واکنشی از سوی فاطمه(س) بخصوص با این وضعیت جسمی نبودند.
موضوع دیگری که فاطمه(س) نقش بزرگی در آن ایفا نمود مسئلهی فدک و بازپسگیری آن بود. با توجه به نظرات متفاوتی که در مورد دلیل گرفتن فدک وجود دارد میتوان گفت ابوبکر با مصادرهی فدک قصد داشت بنیهاشم را از نظر اقتصادی ضعیف سازد و موجب ضعف اجتماعی و نظامی آنان نیز شود و نیز ابوبکر با این کار در اذهان عمومی این تفکر را شایع نمود که وی برای اجرای عدالت و احکام اسلام حتی اهل بیت رسول خدا(ص) را با دیگر مردم برابر میداند. در این مرحله نیز فاطمه(س) با مقاومت بر آنچه که به درستی آن یقین داشت؛ سعی در دفاع از حق طبیعی خود نمود.
وی ابتدا اشخاصی را نزد ابوبکر فرستاد تا حقوق خود را به ابوبکر یادآور شد ولی ابوبکر از پس دادن فدک سرباز زد. در مرحلهی بعد فاطمه(س) به ایراد خطبهای در مسجدالنبی پرداخت. وی با چنین خطبهای نه تنها قصد بازپسگیری میراث پیامبر را داشت بلکه با تمام توان تلاش میکرد مردم را نیز نسبت به آنچه پیش آمده به آگاهی و شناخت برساند. با مطالعهی این خطبه نیز میتوان به این موضوع پی برد که مقصود فاطمه(س) از ایراد چنین سخنانی تنها بازپسگرفتن فدک نبود بلکه وی در این خطبه به مسائلی نظیر جهانبینی، هدف از خلقت، توحید و معاد میپردازد و درادامه فرهنگ تشیع را باز میکند و در مورد مسئلهی امامت و ویژگیهای امام سخن میگوید و سکوت مهاجران و انصار را در برابر این بیعدالتی به آنها یادآور میشود. سخنان فاطمه(س) تنها متوجه دستگاه خلافت نبود بلکه او برای تمام مردم مدینه پیامهایی را داشت.
فاطمه(س) عملا با رفتار سیاسی و حرکت اعتراضی خود الگوی بارزی برای مشارکت زنان مسلمان در عرصهی سیاست برجای گذاشت و نشان داد که اعتراض نسبت به غاصب و دفاع از حق طبیعی، زن و مرد نمیشناسد و اسلام هیچگاه برای حضور یک زن در عرصهی سیاست محدودیتی را نمیشناسد.
منابع
1- رهاورد مبارزات حضرت زهرا علیهالسلام، دشتی، محمد، موسسه فرهنگی تحقیقاتی حضرت امیرالمومنین، 1375
2- خطبهی حضرت زهرا سلامالله علیها، مکارم شیرازی، قم، مسجد مقدس جمکران، 1386
3- باباکریمی، عذراء(1383)، بینش سیاسی حضرت زهرا(ع)، بانوان شیعه، 181-200
/انتهای متن/