بیرون کشیدن لباس ازتن من ننگ رژیم است

سرویس خبر به دخت/

«زهره الشیخ»، فعال و معارض بحرینی در گفت‌وگو با فارس تاکید کرد که اقدام نیروهای امنیتی بحرین در بیرون کشیدن لباس از تن من و به تصویر کشیدن آن در طول زمان بازداشت، رسوایی بزرگی برای رژیم حاکم به شمار می‌آید.

وی در بخش دیگری از سخنان خود افزود: شکنجه شهروندان بحرینی در مراکز پلیس و حین بازجویی نیز وجود دارد و تنها در زندان‌ها مشاهده نمی‌شود.

الشیخ در ادامه اظهارات خود به داستان شکنجه‌ها و دردهایی که از سوی حکومت بحرین و مزدوران امنیتی آن در طول زمانی‌که در زندان بوده، اشاره کرد و گفت: شکنجه‌ها در زندان بیشتر روانی است و شیوه‌‌هایی مانند اهانت به زندانیان و خوار و تحقیر کردن آنها و یا دادن غذاهای بد و غیر قابل خوردن به زندانیان را در برمی‌گیرد.

این معارض و فعال بحرینی در خلال سخنان خود اقدامات سازمان‌های حقوقی و بشری در قبال آنچه با بازداشت شدگان بحرینی صورت می‌گیرد، را مورد انتقاد قرار داد و گفت: این سازمان‌ها هرگز دارای آن قدرتی نبوده‌اند که بتوانند با آن واقعیت را تغییر دهند.

وی درباره راه حل بحران بحرین گفت: شرایط موجود در بحرین هر روز به وخامت می‌گذارد، چون مردم بحرین با تشدید فشار از سوی حکومت دیکتاتوری مواجه هستند که نمی‌خواهد از مواضع خود کوتاه بیاید و تن به خواسته‌ها و مطالبات مردم مظلومی دهد که همچنان خواهان راه حل سیاسی هستند. در چنین شرایطی هیچ راه حل سیاسی نمی‌توان برای بحران بحرین در نظر گرفت.

آیا امکان دارد داستان بازداشت خود را به طور خلاصه برای ما تعریف کنید؟

اولین بار در منطقه «ساحل کرباباد» هنگامی‌که در راهپیمایی مسالمت آمیزی که به درخواست جمعیت الوفاق برگزار شده بود، شرکت کرده بودم و در حالی‌که در خودروی خود نشسته بودم، ناگهان دیدم که نیروهای سرکوبگر رژیم خلیفه به خودرو من یورش آوردند. آنها خودرو من را محاصره کرده و سپس من را بازداشت کردند. اما دومین بار هنگامی‌که در راهپیمایی ائتلاف شرکت کرده بودم، بازداشت شدم که این بار بازداشت من از دفعه اول بسیار بدتر بود. نیروهای امنیتی حکومت بحرین مرا به شکلی بسیار فضاحت بار بازداشت کردند، چون طی بازداشت حجابم را برداشتند و من را در برابر دید همگان کتک زدند. براساس گفته افسری که من را بازداشت کرد، این بار من از پیش تحت نظر بودم. او به من گفت که تمام تحرکاتم را از زمان رسیدن به منامه، پایتخت بحرین تحت نظر داشته‌اند تا مرا بازداشت کنند.

نحوه برخورد نیروهای امنیتی و پلیس با شما در داخل زندان چگونه بود، چه اتهاماتی به شما وارد کردند؟

نمی‌خواهم بی‌انصاف باشم و بگویم تمام نیروهای امنیتی و پلیس خانم بحرین بد و بی‌رحم بودند، برخی از آنان واقعا خوب بودند و کنار من می‌نشستند و سعی می‌کردند که با من همدردی کنند، چون من تنها در آن زمان تنها زندانی سیاسی در زندان بودم، از جمله این افراد باید از «فریده خمیس»، زندانبان زندان بود که واقعا با من به خوبی رفتار می‌کرد، مثلا هنگامی‌که از غذا خوردن خودداری می‌کردم، ساعت های طولانی کنار من می‌نشست تا مرا قانع کند که غذا بخورم. اما بعضی از پلیس‌های خانم برخورد بسیار بدی با من داشتند و تلاش می‌کردند که من را به هر طریق ممکن تحقیر کنند و حتی یکی از آنان بدون هیچ دلیلی من را کتک مرتب می‌زد. آنها اتهامات بی‌شماری به من زدند، از جمله اینکه من به ۱۳ نیروی امنیتی و زخمی کردن شدید آنان و گاز گرفتن دو نیروی پلیس، لگد زدن به عضو حساس یک نیروی پلیس، سیلی زدن به یک افسر و توهین به نمادهای ملی و داشتن رابطه با معارضان و آنچه که آنها را خرابکار می‌نامند، نمود پیدا می‌کند.

خانم الشیخ به خاطر پرسیدن این سوال ما را ببخشید، ولی ممکن است، بفرمایید، آیا بیرون کشیدن لباس‌های شما و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن شما از سوی یکی از افسران به دنبال تهدیدهایی بود که شدید؟

پاسخ من رسوایی برای من به شمار نمی‌آید، بلکه رسوایی برای حکومت بحرین است. بله آنها تمام لباس هایم را از بدونم بیرون کشیدند و من را در حالی‌که عریان بودم، به تصویر کشیدند و به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند.

 آیا شما با مشارکت زن بحرینی در راهپیمایی‌ها و اعتراض‌های مسالمت آمیز با وجود بازداشت و تهدید آنان موافق هستید؟

به صراحت می‌گویم، قبلا و پیش از آنکه بازداشت شوم، با مشارکت زنان در راهپیمایی‌ها و اعتراض‌های مسالمت‌ آمیز موافق بودم، اما بعد از اینکه بازداشت شدم و آنچه برای من در داخل بازداشتگاه از تجاوز و شکنجه و ذلت و تحقیر روی داد، ترجیح دادم میدان و عرصه اعتراض‌ها را برای مردان بگذارم.

طی مدت زمانی‌که در زندان بودید، چه شکنجه‌هایی را علیه بازداشت شدگان مشاهده کردید؟

در داخل زندان‌های حکومت بحرین شکنجه بدنی وجود ندارد، شکنجه‌های بدنی در مراکز پلیس و حین بازجویی‌ها دیده می‌شود، اما دو زندانی «ریحانه موسوی» و «نفیسه عصفور» را پس از جلسات شکنجه که ۴ روز تحت بازحویی بودند، دیدم که نمی‌توانستند راه بروند و به خوبی جلوی خود را ببینند و وضعیت بسیار غم‌انگیزی داشتند و نشانه‌های شکنجه روی بدن آنان به خوبی دیده می‌شد. اما در زندان، شکنجه‌ها بیشتر روانی و از طریق خوار و تحقیر کردن زندانیان است. زندانبانان سعی می‌کنند، با دادن غذاهای بد و غیر قابل خوردن بود و غیره آنها را تحقیر و شخصیت آنها را خرد کنند، اما همان‌طور که قبلا هم گفتم همه زندانبانان اینگونه نبودند.

به داستان بازداشت شما بر می‌گردیم، دادستانی بحرین تصمیم گرفت که شما را آزاد کند، اما این تصمیم اجرایی نشد، دلیل آن چه بود؟

در بازداشت اول من دادستانی بحرین بسیار با من مدارا و مرا آزاد کرد، اما به محض رسیدن من به مرکز پلیس برای کامل کردن مراحل آزادی، به من گفتند که این تصمیم اشتباه گرفته شده و دادستانی تصمیم به آزادی مرا تغییر داده است. من به شدت از این خبر شوکه شدم و بسیار گریه کردم، در این هنگام افسری به من گفت، چون با آنان در رابطه با نبیل رجب همکاری نکردم، این مجازات من بوده است.

برخی منابع حقوقی از اقدام نیروهای امنیتی و نظامی حکومت از آزار و اذیت به زنان بازداشت شده بحرینی و اقدامات غیر اخلاقی آنان از جمله صحبت با آنان درباره مسائل غیراخلاقی سخن گفتند، آیا این اخبار درست است؟

بله.. در مراکز پلیس و بازجویی مزاحمت‌های جنسی علیه بازداشت شدگان زن بسیار صورت می‌گیرد و حرف‌های زشت و نامناسبی که از ذکر آنان هر انسانی شرمنده می‌شود، بر زبان جاری می‌شود.

 سکوت سازمان‌های حقوقی و بشر دوستانه در قبال آنچه در زندان‌های بحرین روی می‌دهد، را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

این سکوت موضوع جدیدی نیست، آنان هرگز فشاری واقعی روی حکومت بحرین برای ایجاد تغییر واقعی وارد نمی‌کنند.

در انتها، به نظر شما حل بحران سیاسی جاری در بحرین چگونه ممکن است؟

با توجه به شرایط موجود که درحال تشدید میان حکومت دیکتاتوری است که نمی‌خواهد از خواسته‌های خود کوتاه بیاید و مردم مظلومی که همچنان خواهان راه حل سیاسی هستند، حل سیاسی بحران امکان‌پذیر نیست.

 منبع: به گزارش به دخت/ انتهای متن/