مرد فداكار

اين مرد كه سليم رخروخ نام دارد در سال 1375 با اين زن ازدواج كرده و حاصل زندگي مشتركشان يك فرزند است. همسر اين مرد به دليل مرگ والدينش به فاصله 20 روز از يكديگر به بيماري فلج دچار شد و از آن روز تاكنون قادر به حركت و تكلم نيست.

اين مرد كه سرايدار يك مدرسه بوده و در يك اتاق با همسر و فرزند خود زندگي خوبي را سپري مي‌كرده اينك هر روز صبحانه را براي همسر خود مهيا مي‌كند و وقتي براي كار بيرون مي‌رود خود را موظف مي‌داند كه مرخضي گرفته و به خانه بازگردد تا خانه را تميز و ناهار را براي همسر خود آماده كند. او نه تنها غذا را براي خود و همسر و فرزندش آماده مي‌كند بلكه غذا را در دهان همسر بيمار خود مي‌گذارد چرا كه او قادر به غذا خوردن نيست.

سليم علاوه بر اين كارها، داروي همسرش را نيز بايد سر وقت بدهد. او روزي دوبار به خاطر غذا و دارودادن به همسرش مرخصي مي‌گيرد و دوباره به كارش باز مي‌گردد. اين مرد مي‌گويد شبها به طور ميانگين سه الي چهار بار بيدار مي‌شود تا همسرش – كه قادر به غلت‌زدن نيست – را اين پهلو و آن پهلو مي‌كند تا زخم بستر نگيرد.

او مي‌گويد: در اين سالها بارها متوجه شدم كه همسرم درحال درد كشيدن است اما به خاطر اينكه خواب هستم و براي رعايت حالم، مرا بيدار نكرده است.

/انتهای متن/