خدا از ما سوال می کند
در ماه رمضان که ماه قرآن خواندن است، حواس مان باشد که گاهی خداوند در آیات قرآن از ما سوالاتی می کند و ما باید جواب این سوالات را بدهیم. اما چگونه؟ او خود کلید جواب ها را هم به ما داده است.
سرویس فرهنگی به دخت ؛ محدثه مرتضی/
خداوند متعال در قرآن از انسان ها سوالات زیادی می پرسد. اما برای اینکه انسان به این سوالات جواب بدهد، یک کلید به او داده: عقل.
گاهی لازم است بجای اینکه حقیقتی را مستقیما به انسان گوشزد کنند، زمینه ای فراهم شود که او خودش به آن حقیقت برسد. مسلما این بهتر است برای اینکه انسان به این حقیقت متصل و مومن شود.
سوال طرح کردن یکی از راه هایی است که قرآن برای رساندن ذهن و دل آدمها به حقیقت، انتخاب کرده است. بعد کلید پاسخ به سوال را هم به انسان داده است: فکر کردن و به کار انداختن عقل.
«اَفلا یَعقِلون؟» (آیه 68 سوره یس)
یعنی اگر اندیشه کنید و عقل تان را به کار بیاندازید، حتما خودتان می توانید پاسخ این سوالها را تمام و کمال بدهید. در واقع این گونه سوال کردن همه مردم را به عقل شان ارجاع می دهد؛ رجوعی که قطعا آنها را به سوی حق و عظمت خداوند و دستوراتش رهنمون می شود.
اما در میان 114 سوره قرآن کریم، خداوند در دو سوره «طور» و «فاطر» بیش از سوره های دیگر از انسان از این گونه سوالات می پرسد و محور این دو دسته سوال یکی “خداوند” است و یکی “انسان”. مگر غیر از این است که همه گمراهی ها در پیدا کردن مسیر مستقیم بین خدا و انسان است؟
سوال هایی درباره خداوند
خدا در مورد توحید این سوالات را برای انسان مطرح می کند:
«اَم خُلِقوا مِن غیر شیءٍ، اَم هُمُ الخالِقون »
آیا ایشان بدون خالق آفریده شده اند، یا اینکه خود خالق خویشند؟
«اَم خُلِقوا السَّموات و الارض »
آیا ایشان آسمانها و زمین را خلق کرده اند؟
«اَم عِندهُم خَزائِنُ ربّکَ، اَم هُمُ المُصَیطِرون»
آیا خزائن پرودگارت نزد آنهاست، یا اینکه بر همه چیز عالم سیطره دارند؟
«اَم عِند هُمُ الغَیبُ و فَهُم یَکتُبون »
آیا اسرار ناپیداها نزد آنهاست و از روی آن می نویسند؟
و سوالات دیگری که در آیات 35، 36، 37 و 41 سوره طور آمده است و هر انسانی در جواب این سوالها چاره ای ندارد جز گواهی دادن بر توحید و یگانگی پروردگار.
سوال هایی درباره زیبایی و زشتی عمل انسان
در آیات 19 تا 22 سوره فاطر سوالاتی در مورد اعمال انسان از خود او می شود که قطعا هر آدمی با مراجعه به عقل جواب آن را بدیهی و آشکار می یابد. سوالاتی از قبیل:
«وَ ما یَستَوِی الاَعمی و البَصیر»
آیا نابینا و بینا با هم مساوی هستند؟
[البته تفاوت بصر با عین این است که عین چشم ظاهر است و بصر چشم آخرت بین]
«و لَا الظُلماتُ و لَا النورُ »
و نه تاریکی و نه روشنایی[با هم مساوی هستند؟]
«وَ لَا الظّلُّ وَ لَاالحَرور»
و نه سایه و نه بادهای بسیار داغ [با هم مساوی هستند؟]
«وَ ما یَستَوی الاَحیاء وَ الاَموات»
و آیا زندگان و مردگان با هم برابر هستند؟
پاسخ این سوالات روشن است: هیچکس نتیجه عمل صالح با عمل غیر صالح یا بی عملی را برابر نمی داند.
العاقل یکفی به الاشاره…
/ انتهای متن/
