جولان «مستر بین» و «بورن» در احیای نیمه شعبان!!
نگاهی به لیست فیلمهای انتخابشده برای پخش در روزهای تعطیل نیمه شعبان گویای حقیقت تلخی است که هم جای تأمل دارد و هم تأسف. براستی جای این سوال مطرح است که خوراک فکری و تغذیه روحی مردم مسلمان ایران آنهم در آستانه عید بزرگ و روز خطیری مثل نیمه شعبان باید از چه ویژگیهایی برخوردار باشد؟
سرویس فرهنگی به دخت ؛ محمدرضا محقق/
یک سوال مشخص از مدیران رسانه ملی و انتخابکنندگان آثار سینمایی برای پخش در ایام عید نیمه شعبان داریم: آیا جشن نیمه شعبان زمان جولاندهی امثال «بورن» و «مستر بین» و دیگر شخصیتهای مطرح و البته ترویجدهنده تئوریهای فکری و فرهنگی کمپانیهای فیلمسازی هالیوودی و غربی است؟
خب؛ پاسخ این عزیزان را میشود حدس زد و البته این حدس را در کنار همه نکاتی گذاشت, در ادامه این متن خواهیم خواند؛
به این عناوین و اسمها و شخصیتها دقت کنید:
«هنوز زندهایم»، «ماشینها ۱»، «آقای عبدینسب و بانو»، «اختیار بازی ۱»، « ترش و شیرین ۱»، «هنوز نرسیدیم»، «ترش و شیرین ۲»، «دعوت شام از یک قاتل»، «کاراگاهان خصوصی»، «مردان سیاهپوش ۳»، «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «بازگشت به خانه»، «مستر بین پلیس میشود»، «گرهگشا»، «شهرام و بهرام» و…
اینها عناوین فیلمهای سینمایی است که قرار بود یکشنبه و دوشنبه ۲ و ۳ تیر ماه مصادف با نیمه شعبان سالروز ولادت باسعادت حضرت مهدی (عج) از شبکههای سیما روی آنتن رو و رفت.
و نیز فیلمهای سینمایی و تلویزیونی «بازی مهره سفید»، «آخرین پرواز»، «تلخ و شیرین»، «زندگی در اعماق فنجان قهوه» به کارگردانی کامبیز کاشفی و با بازی فریده آریا مج، مهدی یوسفیزاده و محمود موسوی، «مربی کارتر» ساخته توماس کارتر و نقشآفرینی ساموئل جکسون و ریگ کوانزالس محصول سال ۲۰۰۵ آمریکا و آلمان و «میراث بورن» با بازی جرمی رنر و به کارگردانی تونی گیلروی و البته باز هم هست…
«مادلاین» محصول سال ۱۹۹۸ فرانسه و آمریکا ساخته دایسی مایر و بازی فرانسیس مکدورمن، «مرد عجیب» ، «تخم مرغهای فاسد» به کارگردانی تونی مارتین و بازی بیل هانتر، میک مالوی و باب فرنکلین، « مرد » ساخته لس می فیلد و هنرمندی ساموئل ال جکسون و یوگنس لو و « نقطه انهدام » به کارگردانی حیسون بورک و بازی جنسون پریشتلی تولید سال ۲۰۰۷ در کشور کانادا که همگی بناست طی دو روز جشن نیمه شعبان از آنتن رسانه ملی به خانههای مردم و در معرض نگاههایشان راه یابد.
نگاهی به لیست فیلمهای انتخاب شده برای پخش در روزهای تعطیل نیمه شعبان گویای حقیقت تلخی است که هم جای تأمل دارد و هم تأسف.
براستی جای این سوال مطرح است که خوراک فکری و تغذیه روحی مردم مسلمان ایران آنهم در آستانه عید بزرگ و روز خطیری مثل نیمه شعبان باید از چه ویژگیهایی برخوردار باشد؟
همه میدانیم که در مکتب ما شب نیمه شعبان و روز عید میلاد امام زمان قدر و منزلتی بهسان شب قدر دارد تا حدی که احیای این شب در روایات ما آمده و اعمال متنوعی برای تبرکجستن از فضایل این شب و روز عزیز وارد شده است.
حال چگونه است که این شیوه و سیره و محتوای فکری و عملی در برنامههای رسانه ملی آنهم در مهمترین و پربینندهترینش یعنی فیلمهای سینمایی و آثار نمایشی دیگر کمترین مدخلیت و جایگاهی ندارد؟
چرا بایستی آنتن رسانه ملی از حجم انبوه فیلمهای هالیوودی و یا شبه سرگرمیهای مروج فرهنگ منحط غرب پر شود به اندازهای که دیگر جای عرض اندام برای برنامههایی غیر از این وجود نداشته باشد؟
آیا جشن نیمه شعبان زمان جولاندهی امثال «بورن» و «مستر بین» و دیگر شخصیتهای مطرح و البته ترویجدهنده تئوریهای فکری و فرهنگی کمپانیهای فیلمسازی هالیوودی و غربی است؟
تریدی نیست که ایام عید و روزهای تعطیل زمان مناسبی برای شادی و سرگرمی و خنده و شور و نشاط در میان خانوادههاست اما این دلیل نمیشود که رسانه ملی اینچنین در هجوم سیلآسای محصولات غربی و خصوصا سینمای آمریکا و مشخصا هالیوود غرق شود!
آنهم با آثاری از این دست و فیلمهایی از این جنس.
بگذریم که در این مجال فرصت برای نقد و تحلیل تک تک این فیلمهای انتخاب شده نیست, وإلا میشد به این تحلیل رسید که امثال «میراث بورن» و «مستر بین» تا چه حد با فرهنگ و اندیشه و سبک زندگی اسلامی و ایرانی ما مغایرت و منافرت دارد و تلویزیون با چه مستمسکی و به چه دلیل موجهی وقت ارزشمند و طلایی مردم مسلمان ایران را با این آثار پر میکند؟
نگاهی به سیاهة این مجموعه فیلمها گویای غربت و مظلومیتی است که فرهنگ مهدوی و شخصیت امام زمان(عج) را حتی در رسانه فراگیر و ملی در برگرفته و دریغ و دردی عمیق را بر روح و جان مشتاقان حضرتش تحمیل میسازد.
جای آن دارد که مدیران تلویزیون برای پر کردن کنداکتور برنامههایشان چاره و تدبیری دیگر بیاندیشند و تنها به پخش بیرویه و بی برنامه و آسیبزای فیلمهای غربی و گفتمان مسلط آمریکایی در جهان معاصر سینما بسنده نکنند که این کار هنر نیست و از هرکسی بر می آید!
نمی شود که در شعار و ادعا از اسلام و امام زمان(عج) و مرگ بر آمریکا و… بگوییم و در عمل و در میدان رسانه و فکر و تغذیه روح و روان مردم کاملا در اختیار محصولات کمپانی های آمریکایی و غربی باشیم! می شود؟!
البته در این باره گفتنی های فراوان و نکات متعددی هست که در مجالی موسع و فرصتی دیگر به شرح آن خواهیم پرداخت.
