امان از این ظروف یک بار مصرف
ما در اعیاد مذهبی جشن می گیریم و در خیابان خوراکی بین مردم پخش می کنیم. اما امان از این ظروف یک بار مصرفی که اطراف ایستگاه های صلواتی روی زمین پخش و پلا می شه.
سرویس ما و زندگی به دخت؛ فتحی/
هر وقت اعیاد بزرگ مذهبی نزدیک میشه، تصویر ایستگاه های صلواتی که شیرینی و شربت پخش می کنن در ذهنم تداعی میشه.
خیلی حال و هوای خوب و صمیمی به آدم دست میده… بعضی ها نوای مذهبی پخش می کنن و بعضی اسپند دود می کنن…
ولی یه نکته رو تا حالا دقت کردید ؟
در این ایام و مراسم یه عده آدم واقعا ناراحت می شن ، ناراحتی شون از شادی مردم و جشن نیست، ناراحتی شون از بعضی از آدم های مثل من و شماست.
ماها که وقتی شربت می خوریم و کلی هم از این اتفاق خوشحال میشیم ، بدون هیچ فکر کردنی اون ظرف یکبار مصرف شربت رو پرت می کنیم کنار همون ایستگاه صلواتی و می ریم.
شاید فکر کنیم مگه با این یه دونه لیوان که افتاد زمین، چی میشه؟!!
خیلی خوبه که همون لحظه به پشتمون یا به زیر پامون نگاه کنیم، ببینیم چقدر اطراف اون ایستگاه صلواتی رو ما آدمها با لیوان های یکبار مصرف چه تزئینی کردیم.
هیچ فکر می کنیم موقع تموم شدن روز و یا شب جشن که همه به خونه بر می گردیم، رفتگرهای محله کارشون چقدر بیشتر شده…؟
مگه زحمت انداختن یک ظرف یک بار مصرف به سطل آشغال، چقدره که ما به این آدمای زحمتکش زحمت جمع کردن یک کوه ظرف و لیوان را میدیم؟
یعنی سهم رفتگرهای زحمتکش از شادی ما همینه؟
/انتهای متن/
