امنیت مطالبه اول زنان از رئیس جمهور آینده
نظرات و مطالبات زنان و دختران از رئیس جمهور آینده چیست؟ آیا آنها خواسته هایی صنفی دارند یا نگاه شان به جامعه و مطالبات از رئیس جمهور جامع تر است؟
سرویس اجتماعی به دخت ؛ مشکات سخاوتی/
با وجود این که زنان در جامعه ما حضور حدودا 55 درصدی در محیط های آکادمیک دارند، اما متاسفانه تنها 3 درصد آنها به عنوان مدیران عالی و میانی در کشور مشغول فعالیتاند و از طرفی سهم 5/2درصدی در مدیریت اقتصادی کشور دارند. همچنین تنها 5/1 درصد از زنان جامعه ما در شوراهای شهری و روستایی فعالیت می کنند و متاسفانه نرخ مشارکت آنها در جامعه به 13 درصد رسیده که این اصلا درصد قابل قبول و خوبی نیست.
البته فراموشمان نشود که عدم حضور زنان در برخی مناصب و موقعیتها، نه تنها به معنای بی صدایی و سکوت مطلق آنها نیست، بلکه آنها به دلایل گوناگونی چون درصد بیکاری فراوان پس از تحصیل، قوانین خاکستری در حوزه خانواده به نفع مردان، نادیده انگاری تلاش بی شائبه آنها برای اقتصاد خانواده و جامعه و کمبودها و اجحافاتی از این دست همیشه درخواستها و مطالبات گوناگونی از مسئولین هر دوره داشتهاند که وقتی پای صحبتهای هر یک از آنان در شرایط گوناگون مینشینیم، متوجه میشویم که کمبودهای جامعه را چه برای خودشان و جنس زنان و چه برای اقشار و گروههای دیگر جامعه به خوبی درک می کنند و بعضا راه حل های کاربردیارزشمند و قابل تاملی را نیز ارائه می دهند .
این بار نیز به بهانه اتفاق مهم و تاریخی انتخابات ریاست جمهوری ، نظرات و مطالبات آن ها را جویا شدیم، باشد که انعکاس خواسته های برخی از آنان که بلاشک خواسته طیف وسیعی از بانوان کشورمان نیز می باشد، تاثیری شگرف بر نوع نگاه مسئولین و شیوه عملکرد آنها چه برای گروههای مختلف، خصوصا زنان جامعه داشته باشد.
میخواهم در یک مسیر یکسان مسابقه را شروع کنم!
م.الف، دختر جوان 26 ساله ای است که به تازگی در رشته علوم اجتماعی، آن هم در مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شده و صحبت خود را با این سوال آغاز می کند که آیا دولت، مسئول وضعیت کنونی من است؟!
من به عنوان یک فارغ از تحصیل، خواستار شغلی هستم که تامین اجتماعی واقتصادی داشته باشم.می خواهم دسترسی من به منابع قدرت و ثروت و فرهنگ و دانش برای من که آدمی از طبقه متوسط جامعه هستم افزایش یابد.
می خواهم من هم در یک مسیر یکسان مسابقه را شروع کنم و سایر امتیازات باعث نشود تا چند پله و شاید خیلی عقب بمانم!
دوست دارم تامین اجتماعی و دسترسی به مراقبت های بهداشتی و سلامت هزینه هایش با رعایت کیفیت سرشکن شود تا بتوانم برای بهبود تندرستیام اقدام کنم و بهرهمند شوم.
برای گروههای پایین جامعه هم تامین و امنیت و برآورده شدن نیاز را میخواهم تا از امنیت آنها من هم در امنیت باشم.
ایجاد جو مثبت برای جوانان در جامعه
فاطمه.س، یک خانم تحصیلکرده خانه دار است و اولین موضوعی که مطرح میکند گرانی اجناس و تورم موجود در بازار است. وی می گوید: «رییس جمهور و دولت آینده باید در جریان درآمدها و بازار بوده و بر بازار و قیمت ها و تورم موجود کنترل داشته باشد، به گونه ای که آسایش و رفاه برای همه مردم تامین شود.»
این خانم 41 ساله که دارای یک فرزند پسر نیز می باشد این گونه بحث خود را ادامه داد که: «دولت آتی باید از روش هایی برای جذب جوانان به امور مثبت بهره گیرد و با ایجاد جو مثبت در جامعه، برای ایجاد اشتغال در جامعه بکوشد.»
وی هم چنین در رابطه با شخص رییس جمهور دو نکته را خاطر نشان کرد: «ایشان ضمن بالا بردن سواد علمی خود با توجه به علم روز و دانش جدید، باید مطالعه خود را در زمینه های شرعی، دینی و اخلاقی نیز افزایش دهد، در ضمن رییس جمهور آینده باید در کنار پیشرفت اقتصادی به پیشرفت سیاسی، اجتماعی و علمی جامعه نیز توجه داشته باشد.»
امنیت برای فرزندانم را میخواهم
بانوی 38 ساله دیگری که مادر سه فرزند نیز میباشد، انتظارات خود را از دولت آینده اینگونه عنوان کرد: «با توجه به این که من و خانواده ام در یکی از شهرک های اطراف تهران سکونت دارم، این نکته مهم است که به وضعیت شهرک ها و امکانات قابل دسترسی در آن ها خیلی توجه نمی شود. برای مثال تعداد مدارس با کیفیت و خوب، فرهنگسرا، امکانات ورزشی برای بانوان، پارک و کتابخانه در شهرک ما نسبت به شهرها بسیار کم است و از طرفی کلاسهایی که در فرهنگسراها برگزار می شود شهریه زیادی می گیرند و ما از عهده پرداخت آن بر نمی آییم. وضعیت حجاب در شهرک ها بسیار نامناسب می باشد که باید حتما به این معضل نیز رسیدگی شود. »
نکته دیگری که این خانم خانهدار دیپلمه اشاره داشت این بود: «همسرم در یک شرکت خصوصی کار می کند، باید به وضعیت درآمدی این شرکت ها رسیدگی شود تا خانواده ها تحت فشار قرار نگیرند.»
وی دغدغه مادرانه ای مطرح کرد و گفت: «باید در مدارس راهنمایی و دبیرستان های دخترانه امنیت کافی مطرح باشد تا من به عنوان مادر نگران رفت و آمد فرزندانم از مدرسه به خانه نباشم !»
ایشان در آخر نگاه کلی ای را نسبت به وظایف رییس جمهور آینده بیان داشت : « ایشان باید با صداقت کامل به درد مردم رسیدگی کند و سعی کند تا میان گروه های مختلف سیاسی اتحاد ایجاد کند تا هرکس ساز خود را نزند.»
هرچه جوان برای آینده اش تلاش می کند به نتیجه نمی رسد
دختر 29 ساله مجردی نیز که دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی است دغدغه و انتظار خود از دولت آینده و رییس جمهور آینده را این گونه عنوان کرد:
«انتظار دارم به وضعیت اقتصادی جامعه و آزادی بیان توجه زیادی بشه و این که این همه جوونها زیر فشار نباشند، انگار یک جوان هر چی برای بهتر شدن آینده اش تلاش می کند به هیچ نتیجه ای نمی رسد . البته عوامل متعددی دست به دست هم می ده که این اتفاق بیفته مثلا گرانی ها، نابرابری ها ی اجتماعی، وضعیت نامناسب ازدواج جوانها و… از نگاه من به عنوان یک جوون تحصیلکرده در جامعه، بحث عدالت، رفاه و بحث بالارفتن امنیت باید جزء اولویت های دولت آینده باشد.»
با ترس و وحشت در خیابان تردد میکنم
خانم خانه دار 48 ساله ای که دارای مدرک دیپلم است، مشکل اصلی جامعه را عدم امنیت کافی دانست و گفت: « از ابتدای فروردین 92 تعداد سرقتها در جامعه بسیار افزایش یافته که این سرقت ها رعب و وحشت زیادی را در افراد خصوصا خانم ها ایجاد می کند، مثلا اخیرا کیف من را در خیابان قاپیدند و من از آن روز به بعد با ترس و وحشت در خیابان تردد می کنم، در واقع این طور اتفاقات تاثیرات روحی و روانی منفی بسیاری در جامعه ا یجاد میکند.»
وی ادامه داد:« در گذشته افراد مانند امروز دچار خودخواهی نبودند ولی متاسفانه امروزه جو بدی در ادارات ایجاد شده و رشوه گیری و پارتی بازی بسیار رواج یافته است. وقتی به اداره ای مراجعه می کنی کارت را به خوبی انجام نمیدهند و از سر بازمی کنند که دولت آینده باید به این مسائل بیشتر رسیدگی کند در واقع مسئولین بالا دست ومدیران جامعه باید درست عمل کنند که اگر آنها چشم خود را به روی مسایل مختلف ببندند، جامعه نیز مسموم خواهد شد.»
این خانم خانه دار به عنوان یک مادر درد و دل دیگری را مطرح کرد و گفت: وضعیت امنیت در جامعه و خصوصا دانشگاه ها برای فرزندانمان مناسب نیست و مشکلات رفتاری و اجتماعی وجود دارد. در گذشته روابط بین افراد از معصومیت بیشتری برخوردار بود اما امروز روابط افراد خصوصا جوانان بسیار زشت و قبیح شده است.»
در آخر ایشان بحث مشکلات اقتصادی و نوسانات قیمت را در جامعه مطرح کرد و اشاره داشت که این تورم و نوسان در قیمت کالاها زمینه نارضایتی را در جامعه ایجاد خواهد کرد.
فرزندم به دانشگاه برود یا نه؟!
یک زن 40 ساله ی خانه دار نیز با ناراحتی و ناامیدی می گفت: میخواهم یک آرایشگاه بزنم، اما توان مالی برای این کار را ندارم. بارها برای گرفتن وام اقدام کردم اما می گویند تو واجد شرایط برای گرفتن وام نیستی، من نمیخواهم به همسرم متکی باشم و از جهت دیگر استقلال مالی لازم را ندارم، این مهم ترین مشکل من است چرا که دوست دارم شغلی را با توجه به مهارتی که دارم دستم و پا کنم ا ما استطاعت مالی برای شروع کار را ندارم.»
این خانم که دارای دو فرزند نیز می باشد ادامه داد : «به عنوان یک مادر می خواهم که امنیت شغلی برای فرزندانم برقرار باشد و آنها در درسی که خوانده اند حرفه ای نیز داشته باشند. هم چنین امنیت را برای خودم و خانواده ام می خواهم به دلیل این که در وضع کنونی جامعه، برای رفتن به عابر بانک ها ما امنیت لازم را نداریم، من حتی وقتی در شب با همسرم هم به بیرون از خانه می روم، احساس ترس و ناامنی دارم.»
ایشان با این که خود تحصیلات دانشگاهی نداشت میگفت که دوست دارم فرزندانم در دانشگاه تحصیل و مدارک بالایی کسب کنند، اما جدای از مسایل مالی، آنچه از جو دانشگاهها و فساد اخلاقی ای که در محافل مختلف به گوش می رسد مرا بسیار نگران کرده و حتی به این مساله اشاره می کرد که: « مردد هستم که فرزندانم را به دانشگاه بفرستم یا نه؟!»
نکته مورد توجه در جمع بندی مطالب گفته شده در بالا این است که تقریبا همه زنان مورد مصاحبه از وضعیت اقتصادی و نوسانات قیمت در حامعه ناراضی اند، چرا که مشکلات اقتصادی ، اشتغال جوانان، ازدواج و در کل رفاه خانوادهها را به مخاطره می اندازد.
مساله دیگر وجود برخی ناامنی ها و احساس خطر در میان بانوان است که اگر در کوتاه مدت به این مساله توجه نشود به معضلی جدی برای زندگی افراد جامعه خصوصا زنان تبدیل خواهد شد و آرامش آن ها را دچار آسیب می کند.
نمونه های بالا دغدغه همیشگی مادران را نسبت به فرزندانشان به خوبی نمایانگر می ساخت؛ اشتغال مناسب، ایجاد جو مثبت در جامعه، امنیت و برقراری محیط امن و اخلاقی در دانشگاه ها و…. توقع به جای همه مادران جامعه از دولت آینده و رییس جمهور است.
در کنار موارد گفته شده نباید فراموش کنیم که دختران این کشور پس از فراغت از تحصیل و دوری از محیط دانشگاه ، تمایل فراوانی برای انجام کاری در شان خود دارند و درخواست دارند، آ ن کس و یا آن گروهی که بر سر کار و مسند قدرت می آیند بر کمبودها و تهدیدهای پیش روی آن ها توجه بیشتری داشته باشد.
/انتهای متن/
