سرویس خبر به دخت/
یک روانشناس در یادداشتی در خراسان در این باره مینویسد: هر انسانی در هر مقام ، موقعیت، جنسیت و نسبتی دارای یک حریم خصوصی است که خودش آن را تعریف میکند؛ یعنی برای دیگران مشخص میکند که تا کجا اجازه دارند در حریم او وارد شوند.
در یک جامعه متمدن همواره در ارتباط اولیه تمام حریمها را بسته تلقی میکنند تا جایی که شخص اجازه ورود بدهد.
بدین معنا که وقتی به ما گفتند سوار خودروی ما بشوید ما سوار خودروی دیگران میشویم. وقتی گفتند «لطفاً تلفن را جواب دهید» ما تلفن دیگران را جواب میدهیم و پس از عذرخواهی میگوییم «فعلاً خودشان امکان صحبت ندارند.» تلفن همراه، کمد شخصی، دفترچه خاطرات و… همه و همه حریم خصوصی محسوب میشود و نباید هیچگاه بدون اجازه دیگران به آن ها ورود کرد. درباره وسیلهای مانند تلفن همراه حتی به شمارهای که روی گوشی افتاده و در حال زنگ زدن است نیز نباید نگاه کرد.
یک آدم متشخص تمام این حریمهای شخصی و خصوصی را برای همسرش نیز قائل است. هیچگاه نباید گفت بین زن و شوهر این حرف ها وجود ندارد. البته تذکر این نکته لازم است که از سویی نباید در خانه هیچ دری اعم از در اتاق یا در کمد به روی زن یا شوهر قفل باشد و از سوی دیگر نباید هیچ گاه سراغ وسایل شخصی و حریم خصوصی یکدیگر رفت. به دیگر سخن، خانه خوب، خانهای است که بیش از هر چیز اعتماد متقابل در آن موج بزند.
منبع : ایسنا/ انتهای متن/