شما بانوی آب و آیینه اید،نه اندوه و خاکستر

سرویس ماو زندگی به دخت/

ما را ببخش بانو….می دانم شما  به تعطیل بودن و نبودن ایام ولادت و شهادتان کاری ندارید.

شما دل نگران هم باشید،دل نگران رونق امید و خوبی و خیر خواهی و خدادوستی هستید.

شما خواسته ای هم داشته باشید،مهربان بودن ماست در فرصت های کوتاه با هم بودن مان

شما با آن دل ژرف تان رنج و ملال نمی شناسید مگر اینکه پای اندوه آدمیان نا امید یا حق پایمال شده مظلومی در میان باشد.

شما بانوی آب و آیینه اید،نه اندوه و خاکستر.

شما در اوج غم زمانه و جهل مردمان کمر خم نمی کنید، راست قامت و استوار به سخن می نشینید تا همه تاریخ زنانگی بداند،فاطمه دختر محمد و همسر علی است،اما پیش و پس از آن” فاطمه فاطمه است”….

ما را ببخش بانو که در حد اقل های مان برای پاسداشت نام بلند تو بی سلیقه ایم!!

روز ولادت تو را سرگرم روزمرگی های بی ثمر این دنیاییم و روز فراقت را خانه نشین می شویم و از همه ی”بودنِ بی پایان تو” به در و دیوار و خاکستر و تشییع شبانه بسنده می کنیم.

ز. جلیلی/ انتهای متن/