حد مهریه چقدر است؟

سرویس اجتماعی به دخت/

زمانی می‌توان مهریه را پیش‌کشی از سوی مرد دانست که مرد بتواند بدون هیچ‌گونه فشار مالی یا روحی و مطابق با توانایی خود آنرا به زن بپردازد؛ لذا در احکام دینی علاوه بر اینکه تعیین مهریه بنابر تراضی زوجین گذارده شده و توصیه‌‌های مؤکد مبنی بر سبک گرفتن مهریه وجود دارد، حدی برای میزان مهریه معین نشده و حد مستحبی آن را تا میزان مهرالسنه بیان کرده اند و از سویی فزونی مهریه بنابر تعابیر مفسرین مغایر با کرامت انسانی و در برخی روایات موجب دشمنی بین زوجین بیان شده است.

در مورد میزان مهریه سخنان پیشوایان دین قابل تامل می باشد.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: “از برکت زن، کم بودن مهریه‌اش و از بدیُمنی او زیادی در مهریه‌اش است.”

 همچنین مقام معظم رهبری می‌فرمایند: “مهریه هرچه کمتر باشد، به طبیعت ازدواج نزدیک‌تر است، چون طبیعت ازدواج معامله که نیست، خرید و فروش که نیست، اجاره دادن که نیست، زندگی دو انسـان است؛ این ارتباطی به مسائل مادی ندارد. ولی شارع مقدس یک مهریه‌ای را معین کرده که باید یک چیزی باشد، اما نباید سنگین باشد.”

اما از آنجایی که وجوب مهریه در فقه، بر صحت نکاح تأثیری ندارد و ارزش مادی آن مدنظر نمی‌باشد، می‌توان گفت وجوب آن به دلیل بالا بردن حیثیت نکاح و اظهار مقام بزرگ آن، و بالاتر از این به منظور تکریم زن و تأکید بر جایگاه تعیین‌کننده وی در عقد ازدواج است.

در آیات مختلفی از قرآن کریم، مانند آیات ۲۳۶، ۲۳۷ و ۲۴۱ سوره بقره، آیه ۴ سوره نساء، آیات ۲۷ و ۲۸ سوره قصص و آیه ۴۹ سوره مبارکه احزاب و در روایات بسیاری، تاکید بر وجوب پرداخت مهریه در عقد نکاح شده است. در این زمینه رسول خدا (صلى الله علیه وآله) می‌فرمایند: «کسى که مهر زن را ظالمانه نپردازد، نزد خداوند زناکار محسوب مى‌شود و در روز قیامت حضرت حق به او خطاب مى‌کند، بنده من کنیزم را براساس پیمانى که با تو بستم (عقد و ازدواج )به تو تزویج نمودم، به پیمان من وفا نکردى، و بر او ستم روا داشتى، سپس به اندازه حق زن از حسنات مرد برداشته در پرونده همسرش مى¬گذارند و چون حسنه اى به اندازه پرکردن حق زن نماند، به گناه پیمان‌شکنى به آتشش مى‌برند.» حضرت رضا (علیه السلام) از رسول خدا (صلى الله علیه وآله)روایت می کند :«خداوند متعال آمرزنده هر گناهى است، مگر گناه انکار مهر زن، یا غصب دستمزد اجیر، یا فروش انسان آزاد.» همچنین خودداری از پرداخت مهریه را از پلیدترین گناهان عنوان کرده اند.

در مواردی ممکن است مال غیر منقول(غیر قابل انتقال) مانند زمین، آپارتمان، باغ و … به عنوان مهر دختر قرار داده شود.

در مواردی که اموال  غیر منقول مهر  قرار داده می شود، برای اینکه سند ازدواج نسبت به ملک هم رسمیت حاصل نماید، اگر ملک ثبت شده باشد و صاحب دفتر دارای دفتر اسناد رسمی  هم باشد، بایستی ورقه ازدواج را در  دفتر اسناد رسمی  هم مطابق مقررات ثبت نموده و خلاصه آن را مطابق مقررات قانون در نظامنامه ثبت تهیه نموده و به دفتر املاک بفرستد  و اگر ملک ثبت نشده باشد، بایستی سند ازدواج را در دفتر اسناد رسمی ثبت کند .

در صورتی که صاحب دفتر ازدواج دارای دفتر اسناد رسمی نباشد، بایستی سند ازدواج را تحت مسئولیت خود به یکی از دفاتر  اسناد رسمی  حوزه خود ، و اگر در آن حوزه دفتر اسناد رسمی  نباشد به یکی از نزدیک ترین دفاتر اسناد رسمی حوزه مربوط   ارسال دارد  تا مطابق مقررات به ثبت برسد و بنابراین تا وقتی که صداق غیر منقول در دفتر اسناد رسمی ثبت نشود، ورقه نکاح نسبت به ملک (صداق) رسمیت ندارد و بر اساس آن برای وصول مهریه نمی توان اجرائیه ادر کرد .

سر دفتری که قباله ازدواج به او فرستاده شده است،  پس از استعلام و اخذ پاسخ از ادارات ثبت و دارایی و شهرداری و سایر ادارات  ذیربط عین  سند ازدواج  را در دفتر جاری سردفتر ثبت نموده و به امضای سردفتر  ازدواج و سپس  سردفتر  اسناد رسمی  و دفتر یارش میرساند  و نیازی به امضای زوجین نمی باشد و امضای زوج در ورقه نکاحیه  برای انتقال صداق غیر منقول کافی است .انتقال مال غیر منقول (صداق) را نیز در دفت اسناد رسمی ثبت و امضا  نموده و در ظهر قباله ازدواج  شماره و تاریخ ثبت  را ذکر نموده و امضا می نماید و خلاصه سند مربوط را نیز برابر مقررات به ثبت  اسناد  محل ارسال  می دارد .

الهام آخوندان/ انتهای متن/