بازار ما چه رنگی است؟

سرویس اجتماعی به دخت/

برای خرید رفته ام . موقع خرید،  حرف های فروشنده را می شنوم با کسی که ظاهرا با او  آشناست. حرف از بازار می زند و رویه آدم ها که وقتی پای پول به میان می آید، آدمها جز به پول و سود و … به چیزی فکر نمی کنند . مرام و معرفت و اخلاق و … قدیمی شده و رفته پی کارش، بجایش کلاهبرداری و حقه بازی و دغل کاری و دروغ هر چقدر بخواهی.  امروز این دومین بار است که این طور جمله هایی را از زبان آدمها می شنوم.  با خودم فکر می کنم: مثل همه جای دنیا، دنیای کاپیتالیستی که یک ارزش بیشتر در آن مطرح نیست و آن هم پول. همه چیز هم به پای همین پول قربانی می شود.همه جای دنیا بله، ولی اینجا چرا؟؟

چند قدمی آن طرف تر، همه در ودیوار سیاه پوش  محرم است  و سیدالشهدا. صدای نوحه ها هم به گوش می رسد.

از خودم می پرسم فرق مردمی که با امام حسین(ع) و ارادت به او زندگی می کنند، با مردمی که نه او را می شناسند و نه مدعی عشق و ارادتش هستند، در چیست؟ مگر فرق “عمر سعد” که مقابل حسین(ع) ایستاد، با “حر” که به امام در آخرین لحظه پیوست ، در چه بود؟ عمر سعد گفت که با وجود همه ارادتی که به حسین و خاندانش دارد، از حکومت ری نمی تواند بگذرد، پس حاضر است سر امام را هم تقدیم یزید کند و حر حاضر نشد. همین یک فرق بود  وبس.

ما، در هر روز از صبح تا شب  سر “چه چیزهایی” را برای رسیدن به  چیزهای دیگر می بریم؟

در این روزها بد نیست که تأملی کنیم که بیرون از شعار و عادت و تظاهر و …ما راستی در زندگی مان و رفتار روزمره مان معمولا چه جور انتخاب هایی می کنیم و چه چیزهایی را فدا می کنیم و فدای چه.

شاید بد نباشد که با همین متری که امام حسین به دست مان داده،  فاصله واقعی مان را با  حکومت ری و یزید و امام حسین اندازه بگیریم و فاصله واقعی جامعه مان را . بد که نیست هیچ، خیلی خوب و لازم است؛ مخصوصا برای بازاری که این روزها سخت آشفته است و بازاریانی که  خیلی وقت ها بیرون از دایره انصاف و اخلاق و … کار می کنند.

از خودم می پرسم می شود که یادحسین(ع) و مرامش به بازار ما رنگی بزند بهتر از این رنگی که الان هست؟

و خودم جواب می دهم: اگر به خانه، خیابان، اداره، مدرسه، دانشگاه، مجلس و دولت ما این رنگ را زد، به بازار هم می زند. اگر…

 /انتهای متن/