آیا زن بودن محدودیت می آورد؟

 سالگرد میلاد حضرت زینب (س) بهانه ایست برای ما

اگر زنیم،

اگر اهل کار رسانه ای هستیم،

اگر پرستاریم،

اگر کلا به دنبال جایی هستیم در جبهه حق و حق جویی و حق گویی،

که نگاهی دوباره به خودمان داشته باشیم و نسبت مان را با کسی بسنجیم که در همه این جایگاه ها میزان است و شاخص گذار.

زینب سلام الله علیها زنی بود که در همه نقش های خود بعنوان یک زن و یک انسان موفق ظاهر شد، دختر بودن، خواهر بودن، همسر بودن، مادربودن، معلم بودن، مجاهد بودن، پیام آورحق بودن، پرستار بودن و …

یعنی زینب(س) از کودکی و سنین خیلی کم برای مادرش، زهرای مرضیه (س) سرور همه  زنان جهان،  دختری بود که شبیه شدن به مادر را در همه نقش ها می آموخت و تمرین می کرد و چه خوب و با استعداد بود در این یادگرفتن. او برای مادری که در عین جوانی، از فرط دغدغه مندی و نگرانی برای سرنوشت امت اسلام و در مسیر مجاهدت برای اصلاح این مسیر، بیمار و آزرده خاطر و رنجورتن گشته بود، همچون یک پرستار صبور و عطوف بود و بعدها برای پدر و برادران هم  پرستاری بود به همین گونه. او همچنین  یک وصی شایسته و توانا بود برای وصایای پراهمیت مادرِجوانِ رهسپارِ سفرِ آخرت و معلوم است که عظمت وجودی و بزرگی شخصیت و جایگاه  این مادر، وصی او گشتن  را چقدر حساس و دشوار می کرد؛ اما زینب(س) این وظیفه دشوار را بخوبی ادا کرد.

در کنار پدر، علی مرتضی(ع)، دختری بود که در دریای بیکران و مواج علم، تقوا، سخنوری و عدالت جویی  او غوطه ور می شد و در سایه درخت تناور وجود امیرمومنان می بالید، تا آنجا که زینت این پدرگشت.

 در مقام خواهری دو برادر و دو امام معصوم، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، چه خوب در فقدان مادر، مادری می کرد برایشان، در همه  امور خطیر از کودکی تا آخر و چه خوب همراهی می کرد در تمام مسیر پر فراز و نشیب امامتشان با مجاهدت و استقامت و صبوری بی حد.

مقام همسری زینب (س) اما بسیار آموختنی ها دارد برای زنان که هم همدم و همسر صادق و صدیق و موافق باشند و هم در عین حال نقش های بزرگشان را در جایگاه همراهی با امام حق و راه امام کنار ننهند و برای این امر سترگ از گنجینه بزرگ علم و تقوا و شجاعت بالای خود مدد بگیرند.

مادر باشند و در عین عطوفت و عشق، فرزند را برای رفتن در مسیر دشوار حق و آزادگی بپرورند تا سر حد شهادت.

زینب (س) نشانه ای بزرگ و روشن است از این که در مکتب اهل بیت علیهم السلام زن بودن اصلا محدودیت برای انجام تکالیف دینی و انسانی هیچ زنی نیست؛ بشرط این که عالم و بامعرفت باشد و باتقوی و شجاع. در این صورت زن طراز مکتب انبیا در پاسداری از حریم امامت و ولایت، شجاعت و لطافت را با هم می آمیزد تا در سخت ترین لحظات و پرخطرترین گذرگاه ها که شاید هیچ مردی هم نباشد، از حق و آزادگی حمایتی جانانه کند.

در ابلاغ پیام سرخ شهیدان بخون تپیده کربلا، هیچ عنصری نبود که در نقش آفرینی زینب کبری(س) نباشد و به جریان پیام رسانی خدشه وارد کند: پیام شناسی، مخاطب شناسی، ابزار شناسی، قالب شناسی، وقت شناسی، بازخوردشناسی و نهایتا دشمن شناسی، همه در کار و کلام و روش و منش بانوی قهرمان کربلا برجسته و کارساز بود و از همین رو پیام کربلا به گوش همه مردمان و حتی نامردمان زمان و تاریخ رسید.

حالا در زادروز میلاد چنین زینبی، کبری و بزرگ، ما زنان، ما پرستاران، ما رسانه ای ها، اصلا ما آدم ها که می خواهیم حق مداری را پیشه کنیم، باید ببینیم چقدر او را، شخصیتش را، روش و منش و راهش را می شناسیم که با میزان او و شاخص هایی که او به ما عرضه کرد، خود را بسنجیم و عیار و وزن خویش را بشناسیم و کمی و کاستی هامان را ببینیم و با مدد او به اصلاح و بازسازی خود در همه ابعاد بودن و شدن مان همت کنیم.  

چنین باد.

فرزانه میرزا اسکندری/انتهای متن/