خط قرمزهای خود زنان حرمت و امنیت شان را تضمین می کند

زنان در هر لباس و آیین و قوم و فرهنگ و نژادی همیشه در جستجوی حفظ  امنیت و ایجاد حریم های مطمئن برای خود  بوده و هستند . این حریم امن از چه راه هایی به دست می آید و نقش خود زنان در این زمینه چیست؟ آیا زنان می توانند بارفتارهای خود به تامین امنیت خودشان و حفظ حریم خانواده خود و دیگران کمک کنند؟ مخصوصا زنانی که در محیط اجتماعی حضور و فعالیت زیاد دارند، چگونه می توانند در تعامل با مردان حریم امنی برای خود ایجاد کنند؟ آیا می توان در کنار مردان در عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی حضور یافت با حفظ خط قرمزهایی که هر زنی قاعدتا در تعاملاتش با مردان دور وبر خود دارد؟ پوشش مناسب و رفتار معقول خود زنان در تعاملات صحیح و سالم و جلوگیری تعرضات  و خشونت هایی در محیط های مختلف اجتماعی از جمله محل کار، دانشگاه، خیابان و…چقدر نقش دارد؟

برای پاسخ به همه این سوال ها خبرنگار به دخت به سراغ تعدادی از خانم ها رفته و آنها در این باره حرف های خوبی زده اند.

در تعامل با مردها خط قرمز دارم

خانم رضایی به عنوان یک دختر جوان و فعال فرهنگی در مورد    گفت:

“پوشش، انعکاس دهنده ارزش های درونی و فردی هر شخصیه اما وقتی یک نفر از طریق پوشش بخواد جلب توجه کنه حتما عواقب اجتماعی رو هم در پی داره. من چادری نیستم اما به پوششم به عنوان یک دختر شرقی با ریشه هایی مذهبی اهمیت می دم. مثلا سعی می کنم لباس های پوشیده با رنگ های شاد بپوشم که شاید مطابق مد روز هم نباشه اما شیک و مرتبه. شغل من ایجاب می کنه با آدم ها روابط گسترده داشته باشم اما خوشحالم که می تونم خط قرمزهام رو تو روابط کاری، دانشگاهی و اجتماعی با مردها حفظ کنم و کسی نتونه بهم سوء قصد داشته باشه.  چون اعتقاد دارم من فارغ از جنسیت یک زن، یک انسانم در حال تعامل با دیگران. یکی دیگه از مسائلی که در ارتباط با مردها همیشه رعایت می کنم استفاده از ادبیات صحیح در زمان های مناسبه. مثلا حواسم هست که شوخی بی مورد نکنم که وارد حریمم بشن. در واقع من با رفتار و پوششم به جنس مخالف می فهمونم که تو در همین قالب مشخص که خودم تعیین کردم میتونی با من ارتباط برقرار کنی و اجازه نداری پات رو فراتر بزاری.”

نحوه پوشش و رفتار زن ها و برخورد مردها

از نظر سارا هم که خانه داره و یک دختر یک ساله داره، پوشش مناسب برای یه خانوم پوششیه که هم توش احساس راحتی کنه هم احساس امنیت البته صرف مانتویی یا چادری بودن به نظرش مهم نیست و  تأکید می کنه:

“مهم اینه که آدم تو هر پوششی متانت خودش رو حفظ کنه تا کسی نتونه براش ایجاد ناامنی کنه. یعنی هم می تونیم با مد و رنگ روز پیش بریم هم اینکه سرو سنگین رفتار کنیم تا دیگران بهمون احترام بذارن. ما در واقع با نوع لباس پوشیدن، رفتار و نوع حرف زدنمون تو اجتماع تعیین می کنیم دیگران چطوری در موردمون قضاوت و با ما رفتار کنن. مثلا من همیشه متوجه این مسأله شدم که هر وقت تو جاهای عمومی  آرایش زیاد داشتم، مانتوم نامناسب بوده، بلند بلند حرف زدم و خندیدم نوع برخورد مردها با من خیلی تغییر کرده و بیشتر با تیکه پرونی ، سوء رفتار و بی احترامی از طرفشون مواجه شدم.”

وقتی چادر دارم امنیت بیشتری احساس می کنم

جواب شادی هم که یک کارمنده و سه سالی هست که ازدواج کرده، به سؤال ما در مورد پوشش مناسب این بود:

 “پوشش خوب برای یه خانوم پوششیه که برآمدگی های بدنش پوشیده باشه مثلا یه مانتو و روسری بلند. خود من وقتی چادر دارم امنیت بیشتری رو احساس می کنم حتی وقتی به سوپر مارکت با چادر می رم رفتار آقای مغازه دار را می بینم که سر به زیرتره اما متأسفانه بارها شوخی ها و رفتار مردان فروشنده با زنان بدحجاب را دیدم و نارحت شدم. البته درسته همه ابعاد شخصیت یک زن با حجاب ظاهر ربط نداره اما پوشش خیلی چیزها را نشون میده. همه می دونیم مردها از ناحیه چشم جذب می شن بنابراین حفظ پوشش و رفتار درست باعث میشه دیگران به تو مانند کالا نگاه نکنن. در واقع وقتی حجاب داری طرف مقابل نمی تونه به تو زل بزنه بالعکس وقتی حجاب مون رو حفظ نمی کنیم در واقع مثل اینه که در خونمون را باز گذاشتیم و راهی را به دست سارق نشان دادیم که وارد حریم مون بشه. از تجربیات خوب من که این سال ها واقعا ازش سود بردم و تونستم امنیت خودم رو حفظ کنم این بوده که توی محل کارم هیچ وقت برای مدتی طولانی با مردی در اتاق کارم  تنها نموندم به هرصورت گاهی نفسانیات برای بعضی آدم هاغیرقابل کنترله و ما با همه مدل آدم تو اجتماع سر و کار داریم.”

سعی می کنم با آقایون چشم تو چشم نشم

خانم قدیمی هم نظرش رو اینطور بیان کرد:

“هر کسی برای پوشش خودش چهارچوبی رو مشخص کرده که طبق اون لباس می پوشه؛ من حجابم مانتوئه و همیشه مقداری از موهام از روسری و شال بیرونه اما مثلا اگر قرار باشه با وسیله عمومی برم جایی مانتوی جلو باز نمی پوشم، حتما موهام رو می بندم، در مورد پوشش برجستگی های بدنم هم حواسم خیلی جمعه  چون نگاه های جنس مخالف اذیتم می کنه و اعتقاد دارم پوشش نامناسب ناخودآگاه نظر زن ها رو هم جلب می کنه چه برسه به مردها رو. من حتی وقتی تجربه چادر پوشیدن هم داشتم متأسفانه تعرض و آزارو اذیت کلامی بهم شده در حالیکه نه آرایشی نه لباس تنگی و نه مویی بیرون از روسری گذاشته بودم این نشون میده آدم های مختلف با ظرفیت های متفاوتی تو جامعه داریم و همه سلامت روحی ندارن. یکی دیگه از مسائلی که من همیشه تو تاکسی، خرید از مغازه و پرسیدن آدرس، صف عابر بانک و… رعایت می کنم اینه که سعی می کنم با آقایون چشم تو چشم نشم یعنی حتی از نیم نگاه هم پرهیز می کنم و همیشه متوجه شدم با این رفتارم مردها خودشون می فهمن من حد و مرزی دارم که نمی تونن از اون رد بشن.”

با مردان رفتار محکم دارم

هانیه دختر هنرمند و خوش ذوقیه که نظراتش رو این طور بیان کرد:

“با توجه به اینکه خانواده فرهنگی ای دارم همیشه در مورد رعایت حدود پوشش بهمون تذکر داده شده و هیچوقتی نبوده که احساس بدی از پوششم داشته باشم. به نظر من نوع پوشش ارتباط مستقیم با نوع نگاه مردها داره مثلا دخترخاله من اهمیتی به حفظ حجابش نمی ده و من بارها دیدم که همین مسأله باعث شده مردها خیلی راحت بهش نزدیک بشن، حتی مردهای به ظاهر موجه و مذهبی. از مسائلی که در کنار حفظ پوشش همیشه رعایت می کنم اینه که سعی می کنم در لباسم از رنگ هایی که بهم میاد اما نه رنگ های جیغ استفاده کنم، مانتوی کوتاه نمی پوشم و آرایشم خیلی ملایمه، وقتی با مردی حرف می زنم زیاد و مستقیم نگاهش نمی کنم، خیلی کم پیش میاد تو محیط کاری و اجتماعی بلند بخندم طوری که نگاه ها رو به خودم جلب کنم. جالبه براتون بگم خیلی ها که منو تو خیابون دیدن به مادر و پدرم می گن وای ترسیدیم به هانیه سلام بدیم اینقدر که سرد و محکم رفتار می کنه. یا مثلا تو محیط کاریم همیشه همکارای مرد رو با ضمیر جمع خطاب می کنم اما دوستانی دارم که با رفتارهای راحت و بی مرز خود اجازه هر شوخی و رفتاری رو به مردها میدن.”

مردها هم باید  آموزش  خودکنترلی بیینند

زینب فوق لیسانس تاریخ داره و ضمن اینکه از خودش و حریم هاش در برابر جنس مخالف گفت، توصیه ای هم بر ای مردان داشت:

“برای هر جامعه ای با تکثر و تنوع سلیقه و نظر، نمیشه برای پوشش یه چوب خط تعیین کرد و گفت همه باید اینطور باشند یا نباشند فقط میشه خط قرمزها رو با توجه به فضای عمومی هر منطقه و هر زمانی تعیین کرد که از اون تخطی نشه. من شخصا در جاهایی که به طور روزمره با آقایون سرو کار دارم پوشش خیلی ساده ای رو انتخاب می کنم تا زیاد جلب توجه نکنم و دیگران تصور نکنن می تونن هر رفتاری با من داشته باشن. از طرفی رفتارم با مردهایی که باهاشون کار می کنم خیلی معمولیه یعنی صمیمت زیاد ندارم و زیاد بهشون نزدیک نمیشم که فکر کنن می تونن هر جور دوست دارن باهام برخورد کنن. شاید یکی از دلایلی که باعث شده که تا به حال اتفاق بدی از جانب مردها برام نیفته و احساس ناامنی نکنم اینه که روی بعد زنانگی خودم در محیط اجتماع و کار متمرکز نمی شم تا روابط فراجنسیتی تقویت بشه و دو طرف راحت و بدون حاشیه به فعالیتمون ادامه بدیم و فکر نکنن من حس خاصی نسبت بهشون دارم. مثلا زمانی بوده که در محیط کارم همکار مردی شوخی را از حد عادی گذرانده و من نخندیدم و سرم را به کارم گرم کردم و اون فهمیده که نباید حد و حدود روابطمون رو فراموش کنه. مسأله ای که درباره پوشش برام مهمه و دوست دارم بگم اینه که غیر از وظایفی که زنان در مورد حفظ پوشش دارن، مردهای ما هم باید در خانواده و از طریق رسانه های عمومی آموزش  خودکنترلی بیینن؛  چون صرف پوشش بد یک زن نمی تونه مجوزی برای رفتارهای ناپسند و هر نوع تعرضی به اون باشه و هر تعرضی بدون رضایت می تونه جرم محسوب بشه و افرادی که نمی تونن خودکنترلی داشته باشن باید مجرم شناخته بشن چون امنیت جامعه رو پایین میارن.”

/انتهای متن/