شاعری که دوست خدا شد

از همان روز که خاک دهکده عشق را زیارت کرد، از همان روز که مادرش، مادرانه درس و عشق دلدادگی به حسین را به او داد، دل و جان و بیان و قلمش را نذر خداوند کرد، حبیب الله قلم تیز کرد و جان دل منزه نمود که تا پایان عمر شاعری در خدمت باشد، شاعری در خدمت اهل بیت، شاعری با قلمی روان و طبعی که مثل رود سرود و در دل ها جریان یافت.

این روزها حال و هوای شعر و شاعری کشورمان غم انگیز و حزن آلود است و شعر آیینی مان داغدار نبودن پدری است که گزافه نیست اگر بگوییم استاد معنوی همه شاعران آیینی است، حبیب الله چایچیان[1] به آسمان رفت و شاعران آیینی را یتیم نبودن خود کرد، این ایام که در آن رایحه پیامبر مهربانی ها جاری است بد نیست که به یاد مهربان پدر شعر اهل بیت، قصیده ای محمدی را از او بخوانیم.

گل نكند جلوه در جوار محمد

رونق گل مى‏برد، عذار محمد

گل شود افسرده از خزان وليكن

نيست ‏خزان از پى بهار محمد

سايه ندارد ولى تمام خلايق

سايه نشينند در جوار محمد

سايه ندارد ولى به عالم امكان

سايه فكنده است، اقتدار محمد

سايه نمى‏ماند از فروغ جمالش

هاله نور است در كنار محمد

شمس رخش همجوار زلف سيه ‏فام

آيت و الليل و النهار محمد

تا كه بماند اثر ز نكهت مويش

خاك حسين است‏ يادگار محمد

تربت‏خوشبوى كربلاى معلاست

يك اثر از موى مُشكبار محمد

رايت فتحش به اهتزاز درآمد

دست ‏خدا بود چون كه يار محمد

من چه بگويم (حسان) به مدح و ثنايش

بس بودش مدح كردگار محمد

شعر آیینی – حبیب الله چایچیان – درگذشت پیامبر اکرم (ص)- میلاد پیامبر (ص) – شعرای آیینی

[1] -حبیب‌الله چایچیان متخلص به حسان، شاعر ایرانی (۱۳۰۲ تبریز – ۹ آذر ماه ۱۳۹۶ تهران) و مشهور به خاطر سراییدن اشعار آیینی بود.اشعار چایجیان بیشتر در حوزه اشعار آیینی و مذهبی شیعی بوده و بیشتر در قالب دوبیتی سراییده شده‌است. «امشب شهادت نامه عشاق امضا می‌شود» در خصوص شب عاشورا و واقعه کربلا و «آمدم ای شاه پناهم بده» در مدح امام رضا از سروده‌های معروف این شاعر بود.

/انتهای متن/