15 راهکاری که به اضطراب مدرسه پایان می دهد

تنش های روانی که ممکن است به هر علتی در افراد مختلف ایجاد شود، اختلال عملکرد جسمی، اجتماعی، شغلی، تحصیلی و… را در پی دارد. بنابر این لازم است این تنش ها شناسایی شده و در جهت رفع آنها اقدامی صورت پذیرد. هراس از مدرسه نیز یکی از این تنش هاست که بعضی از خانواده ها با آن درگیر هستند و باید برای از بین بردن آن بکوشند.

عوامل ترس از مدرسه

عوامل مختلفی در ایجاد اضطراب مدرسه نقش دارند که به چند تا از آن ها اشاره می شود:

• بسیاری از اوقات وقتی افراد می خواهند وارد محیط و موقعیت جدیدی شوند که تا به حال آن موقعیت را تجربه نکرده اند دچار دلشوره و نگرانی می شوند. بچه هایی که برای بار اول است به مدرسه می روند معمولا به دلیل ترک خانه و وارد شدن به محیط جدید، احساس ناخوشایند ترس از مدرسه را دارند.
• دور شدن از مادر و خانواده و روبرو شدن با افراد جدید می تواند این تنش روانی را تشدید کند.
• تعریف کردن از سختی های دوره مدرسه، جریان فرار از مدرسه، بدرفتاری ها و تنبیه معلم و ناظم و… توسط والدین باعث می شود فرد دید منفی نسبت به مدرسه پیدا کند و این دید منفی احساسات ناخوشایندی را در پی دارد.
• گاهی یادآوری اتفاق ناگوار یا رفتار نامناسب کادر مدرسه و همچنین تنبیهی که در مدرسه در مورد خود بچه اعمال شده، برای او ایجاد اضطراب می کند.
• مقایسه کردن دانش آموز با دانش آموزان دیگر، الگو قرار دادن بقیه بچه ها، سرزنش کردن بچه به خاطر دیر یاد گرفتن نیز از عوامل دیگری هستند که در مدرسه هراسی دخیل هستند.

علائم اضطراب مدرسه

تنش های روانی در بچه ها خودشان را به شکل ناراحتی جسمی یا رفتارهای ناسازگاری از جمله: شکایت از درد  در یکی از اعضای بدن، گریه کردن، دندان قروچه، شب ادراری، ناخن جویدن، انگشت مکیدن، لکنت زبان، پرخاشگری و گوشه گیری و انزوا و… نشان می دهد.

راهکارهای رفع اضطراب مدرسه

برای مبارزه با احساسات ناخوشایندی که فرزند شما با آن درگیر است، راهکارهای زیر را عملی کنید: 

• اگر یکی از علائم جسمی یا رفتارهای ناسازگاری که بالا آمد را در فرزند خود دیدید، آن را جدی بگیرید و علت را پیگیری کنید. اگر با مراجعه به پزشک علت جسمی در میان نبود حتما علت روانی دارد.
• هنگامی که متوجه شدید فرزند شما استرس و اضطراب دارد، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید. اگر شما نیز دچار نگرانی بشوید، نمی توانید عملکرد مناسبی داشته باشید و این آشفتگی شما وضعیت را تشدید می کند.
• فرزند خود را در آغوش بگیرید و با لحن و کلمات مناسب از او بخواهید احساساتش را بیان کند. همچنین در مورد فکر و تصوری که از مدرسه دارد با وی صحبت کنید. علت ترس از مدرسه را جویا شوید.
• از او بخواهید بنشیند یا دراز بکشد و چند نفس عمیق بکشد. سپس او را مطمئن کنید که جای نگرانی نیست و قرار نیست اتفاق بدی بیفتد.
• با گفتن خاطرات خوشی از مدرسه، تعریف از کادر (معلم و ناظم و…) و خوبی های مدرسه و آشنایی با دوستان جدید، دید مثبتی از مدرسه در ذهن بچه ایجاد کنید.
• از جملاتی که نشان دهنده اجبار هستند (تو باید بروی مدرسه) استفاده نکنید. به جای آن، جملاتی که نشان دهنده مفید بودن مدرسه است (اگر بروی مدرسه می تونی خیلی کارهایی که بلد نیستی رو یاد بگیری، بعد دکتر بشی مریضا رو خوب کنی) را به کار ببرید.
• حواستان باشید حتی به شوخی از گفتن خاطرات تلخ خودتان از مدرسه اجتناب کنید.
• همراه فرزند خود با ذوق و اشتیاق برای خرید دفتر، کتاب و… بروید. این احساس خوشایند و آرامش شما به بچه منتقل می شود.
• قبل از آغاز مدرسه همراه فرزند خود به مدرسه سر بزنید و از جلوی در آن رد شوید و از مدرسه تعریف کنید.
• با بازی می توانید استرس و ترس بچه را از بین ببرید. در خانه مدرسه بازی کنید. با بازی خوبی های مدرسه را نشان دهید. خودتان هر بار یکی از نقش های معلم، ناظم و همکلاسی مهربان و… را بازی کنید.
• از قصه هایی با موضوع مدرسه (خوشی های مدرسه و…) که قهرمان آن ها همسن و جنس فرزندتان است، کمک بگیرید.
• بچه ها با هم فرق می کنند. بعضی باهوش ترند و زودتر یاد می گیرند و بعضی دیرتر. بنابر این از مقایسه کردن فرزند خود با بچه های دیگر و الگو قرار دادن دیگران برای او به شدت بپرهیزید.
• چند روز قبل از آغاز مدرسه فرزند خود را به زود خوابیدن و صبح زود بیدار شدن عادت دهید.
• بچه ها به تنهایی، بازی با تبلت و… عادت می کنند و همین مانع استقبال شان از مدرسه رفتن می شود. سعی کنید قبل از سن مدرسه رفتن کودکان خود را در اجتماع وارد کنید. همچنین بر استفاده آن ها از وسایل بازی نظارت داشته باشید؛ تا در موقع مدرسه رفتن آن ها با مشکل مواجه نشوید.
• مقطع پیش دبستانی می تواند فرزند شما را برای ورود به مدرسه آماده کند. حتما بچه را در مقطع پیش دبستانی ثبت نام کنید.
• در صورتی که با اعمال راهکارهای ارائه شده اضطراب مدرسه رفع نشد، حتما همراه فرزند خود به مشاور یا روان شناس ذی صلاح مراجعه کنید.

/انتهای متن/