مهمانی یا…..؟

 سرویس اجتماعی به دخت/

دیروز به یک مهمانی رفتم . یک مهمانی با موضوعی متفاوت از بقیه مهمانی ها . یکی از دختران فامیل قرار است به میمنت و مبارکی تا چند روز دیگر به خانه بخت برود .حالا نزدیکان هر دو خانواده عروس و داماد در آپارتمان کوچکی که داماد به مدد جیب پدر و مادر اجاره کرده ، با دعوت مادر عروس گرد هم آمده اند تا ماحصل بازار رفتن ها وهزینه کردن های آنچنانی ایشان و عروس خانم در معرض دید طرفین قرار بگیرد .( موضوع مهمانی )

بعد از گپ و گفت اولیه و صرف شیرینی و چای ، تماشای جهیزیه از آشپزخانه با بازشدن یکی یکی درب های کابینت ها  و برانداز محتویات آن ها به ویژه مارک لوازم شروع می شود .( فاز یک نمایش)

 مهمانان در صف منظم البته به دلیل کمبود جا و فضا به اتاق خواب می روند تا سرویس خواب و متعلقات از روتختی (شامل دو دست عروس وار و مجلسی و دم دستی) گرفته  تا پرده ها یی که با برای هماهنگ شدن با رنگ رو تختی لااقل چند روز از سرمایه عمر نازنین مادر زن صرفشان شده و وسایلی مثل  عطر و ادوکلن و بدلیجاتی که نیمه بیرون افتاده اشان از صندوقچه ،گنج های زیر دریا را به یادمان می آورد . البته که  موجودی کمدها حتی لباس های عروس که چیدمانی بر اساس رنگ و اندازه داشتند از نظر ها دور نماند.(توجیه  همه این تقید های دست و پا گیر،ذوق و سلیقه است)

ست کامل حوله های عروس و داماد( که به جای کمد اتاق) به همراه سبد لباس، شامپو ، صابون، خمیردندان در بسته بندی های زینتی در فضای بسیار کو چک حمام گنجانده شده اند آخرین موضوع تماشاست . گر چه سرویس بهداشتی نیز به واسطه وجود شمع ها و گل های رنگی از دید مهمانان دور نماند .

 این همه ماجرا نبود.اگردستمزد آنچنانی دکوراتورو هزینه گزاف تورها و گل های مصنوعی و شمع هایی که برای آراستن وسایل و هر چه زیبا تر به نظر آمدنشان در نظر خانواده داماد و به عبارتی خودنمایی خانواده عروس صرف شده بود را نیز به داستان اضافه کنیم ،آن گاه این سوال بیش از پیش بی پاسخ می ماند که به کجا می رویم ؟ آیا قرار است با بها دادن به ظواهر آن هم در چنین دوران تنگ اقتصادی ، به جوانان چه درسی بدهیم؟آیا بهتر نیست با درک اولویت ها ی زندگی جوانان ،به آنان صبر ، گذشت و چگونگی تعامل با شریک زندگی شان را بیاموزیم؟

آیا متوجه هستیم که باب شدن چنین رسومی آن هم در خانواده هایی  نه از طبقه بالای اجتماع – که برای آن ها نیز توجیهی ندارد،

چه عواقب فرهنگی را در پی داشته ؟ و تسری این رفتارها در طبقات مستضعف و غیر برخوردار چه صورتی به خود می گیرد؟

غافل نباشیم که رواج خرده فرهنگ ها از همین مهمانی های کوچک نزج می گیرد . و هر کداممان در مقابل پذیرش رفتارهای غلط اجتماعی مسئولیت داریم .

شاید  طبق انتظار صفحه ،روی  این سخن با مسئولین نباشد .اما بد نیست گاهی یک سوزن به خودمان بزنیم، بعد جوالدوزی به دیگران . گر مسئولین همچنان مسئولند و مورد سوال!

/انتهای متن/