منابع تامین این وعده ها معلوم است؟
این روزها که بازار وعده های انتخاباتی گرم است، وعده هایی هم داده می شود از قبیل وعده برای آزادی.؟ مخاطبان این وعده ها اگر واقع بین باشند و منطقی، اولین سوال شان این است که منبع تحقق این وعده ها آیا معلوم است ؟ اصولا وعده آزادی دادن بدون تعریف حدود آن و میزان عملی بودنش چقدر صادقانه است ؟
طیبه میرزااسکندری/
بکرات شنیده ایم این حکایت را که یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری دوره های قبل، که ملبس به لباس روحانیت هم بوده است، در یک جلسه انتخاباتی وقتی با درخواست یکی از خانم ها مواجه شده بود که: ما از شما انتظار داریم که وقتی می آیید، ما را از دردسر روسری داشتن و … خلاص کنید، در جواب گفته بود : خانم عزیز ، شما که از من چنین درخواستی دارید، یک نگاهی به لباس خود من بکنید! من می توانم تامین کننده این خواسته شما باشم؟!
این روزها که آخرین روزهای تبلیغات انتخاباتی است، دیدن بعضی صحنه های عجیب در خیابان ها و شنیدن بعضی حرف های عجیب تر از زبان بعضی ها ما را به یاد این گفته آن کاندیدا می اندازد و چقدر آرزو می کردیم که بعضی کاندیداهای فعلی هم همین قدر واقع بین و صادق باشند با طرفداران خود.
بی شک این حرف ها و صحنه ها بطور مستقیم و غیر مستقیم ربط دارد به بعضی وعده های انتخاباتی که در این روزها داده شده است برای این که رای مثبت آنها را به دست آورند.
اما … اما یک حرف مهم با این کاندیداها باید گفت:
آیا این وعده ها باید عملی باشد و شدنی یا نه؟
آیا هر کسی که رئیس جمهور شود، باید در چارچوب قانون و اختیارات قانونی خود عمل کند یا به میل خود و میل هر کس دیگری اعم از طرفدار و هوادار و … کار می کند؟
آیا همان طور که در مورد وعده های اقتصادی گفته شد، آیا باید منابع تامین این وعده ها مشخص و معلوم باشد یا نه؟
آیا فقط منابع و مآخد تامین وعده های اقتصادی باید معلوم باشد یا برای وعده های فرهنگی و اجتماعی و … هم باید منابع مشخصی تعریف شود؟
مثلا وعده دادن برای آزادی، که قطعا امری مقبول و خواستنی است برای همه، کوچک و بزرگ، زن و مرد و …، نباید معلوم باشد که از کدام منبع می خواهد عملی شود؟ آیا این منبع غیر از منابعی است که تا حالا وجود داشته و غیر از مواردیست که با قانون تعریف شده است؟
یعنی مثلا ما آزادی های غیرقانونی را هم می توانیم وعده بدهیم و بعد مهم تر این که می توانیم عملی کنیم؟
یعنی ممکن است یک رئیس جمهور در هر نظام حکومتی که باشد، بتواند خلاف اصول قانونی نظام حکومتی که او در آن به قدرت رسیده،کاری کند و اقدامی انجام دهد؟
مشخصا در کشوری که نظامش نظام جمهوری اسلامی است و کارگزارانش از هر خط و جناحی که باشند، پای بند به دین و قانون اساسی کشورند و وظیفه پیاده کردن قانون را دارند، می شود آزادی های بی حد و حصر را وعده داد و عملی کرد؟ اصولا در کجای دنیا، حتی آزادترین کشورهای غربی، چنین نوعی از آزادی، که پهلو به آنارشیسم و هرج و مرج می زند، وجود دارد و می تواند وجود داشته باشد؟
مخاطبان این وعده ها هم از هر قشر و گروه فکری که باشند، خوب است با تکیه بر عقل و منطق به این وعده ها توجه کنند و انتظاری واقع بینانه از کاندیدای خود داشته باشند.
حرف آخر این که :
هر چه وعده های این ایام بیشتر باشد و شور بدون شعور و هیجان بی پشتوانه عقلی و منطقی بالاتر رود، کاندیداهایی که درگیر این گونه وعده ها شده اند، بعدا بابت حرف ها و وعده های خود بیشتربدهکار طرفداران خود خواهند شد. چه بسا این طرفداران با همین انرژی و شور و هیجان به مطالبه این انتظاراتی برخیزند که امروز برای گرم شدن بازار و جلب رای هر چه بیشتر برای آنها مطرح شده است.
آن روز جواب این طرفداران را چه کسی و چگونه خواهد داد؟
/انتهای متن/
