انتظارم این است که رئیس جمهور فاصله طبقاتی را کم کند

انتخاباتی دیگر در راه است و همه ی اقشار جامعه این روزها مشغول گپ و گفت های سیاسی هستند. از طرفی با برگزاری مناظره ها و جلسات تبلیغاتی شش کاندیدای انتخاباتی، هیجان و هجمه ی اخبار سیاسی بالا گرفته و همه موشکافانه تر و دقیق تر صحبت ها و رویکردهای کاندیداها را مورد بررسی و انتقاد قرار می دهند. بگذریم که عده ای نیز این جور موقع ها که می شود بیشتربه دنبال گل آلود کردن اوضاع جامعه و رسیدن به اهداف بی پایه اند تا ایجاد روشنگری و برقراری جو آرام و بی تنش و رسیدن به استدلالات منطقی و کاربردی…..

از این میان گزارشگر به دخت به میان چند تن از بانوان نخبه و فرهیخته جامعه رفته و از آن ها خواسته تا نظرشان را در رابطه با ضرورت شرکت در انتخابات، علت تحریم انتخابات توسط برخی افراد، انتظار و توقع قشر فرهیخته جامعه از رئیس جمهور آینده و مهم ترین مشکلات جامعه که نیاز به رسیدگی جدی دارد، بیان کنند؛

جوانان را دریابید!

خانم نازنین آقایی فوق لیسانس برنامه ریزی و رفاه اجتماعی دانشگاه تهران است ، در ابتدای صحبتش گلایه ای داشت:

“متأسفانه دولت ما فقط در زمان انتخابات از مردم توقع دارد که شهروند باشند و به نوعی وظیفه اجتماعی داشته باشند ولی در بقیه موارد اینطور نیست و وقتی انتخابات تمام می شود، همه چیز به روال سابق برمی گردد. از طرفی اینکه برخی افراد انتخابات را تحریم می کنند به این معناست که آن ها فکر می کنند به افراد دیگری برای ریاست جمهوری اعتقاد داشته اند که به هر دلیلی در لیست این کاندیداها حضور ندارند و افراد موجود نیز نظر آن ها را تأمین نمی کنند، که البته نظر این گروه محترم می باشد.”

او ادامه  داد:

” متأسفانه انتظارات مردم در دولت فعلی برآورده نشد و مهمترین خواسته ی مردم رفع مشکلات اقتصادی بود که دولت توجه خاصی به آن نکرد. از نگاه من همه ی اقشار جامعه از کودک و خردسال و پیر و جوان در کشور ما در خور توجهات جدی و ساختاری هستند اما در این میان جوانان شرایط خاص تری دارند. مثلا یکی از مشکلات دانشجویان دختر تحصیلات عالیه آن هم در دانشگاه طراز اول کشور، شرایط بد اقتصادی و زندگی نامناسب در خوابگاه هاست و متأسفانه باید بگویم آنچه من از نزدیک شاهد آن هستم این است که آن ها برای تأمین نیازهای خود مجبور به انجام هر کار سخیف و دون پایه ای می شوند که مسلما در شأن آن ها نیست. بعنوان یک خانم فعال و تحصیلکرده انتظار دارم شغل بیشتری برای جوانان تحصیل کرده و نخبه ایجاد شود؛ من با اینکه شاغل هستم و موقعیت اجتماعی نسبتا خوبی دارم اما به لحاظ مالی انتظاراتم برآورده نمی شود و داشتن استقلال مالی، خواسته ی بسیاری از خانم های هم رده ی تحصیلی من است.”

شرکت نکردن در در انتخابات هیچ معنایی ندارد

خانم ر.س وکیل دادگستری و فوق لیسانس جزا و جرم شناسی هم نظراتش را در زمینه ی اهمیت حضور در انتخابات بیان کرد:

“من قطعا شرکت در انتخابات را وظیفه ی اجتماعی و شرعی می دانم چون کسی که انتخاب می شود در هر مقطع و موقعیتی، قرار است به نوعی نماینده ما در جامعه برای پیشرفت و راهبرد امور اجتماعی باشد، پس مثل همیشه برای انتخاب اصلح اقدام می کنم تا نماینده ام مطابق خواسته ها و سلیقه هایم به جای من تصمیم بگیرد. در جامعه ای که همه حق انتخاب دارند تحریم و شرکت نکردن در انتخابات هیچ معنایی ندارد، اگر حرفی داریم و با افرادی مخالفیم می توانیم کسی را انتخاب کنیم که به نظرات ما نزدیکتر است. کناره گیری از انتخابات اولین و شاید بیشترین ضرر را به خود ما وارد می کند چون ممکن است شخصی روی کار آید که دقیقا نقطه مقابل تفکرات ماست و نباید فراموش کنیم که یک رأی هم در تعیین سرنوشت جامعه مؤثر است. ضمنا با توجه به این که من مادر هستم و دو فرزند دارم، به این مسأله اعتقاد دارم که شرکت در مسائل اجتماعی درس خوبی برای فرزندان مان در جهت احساس شخصیت داشتن در جامعه خواهد بود. “

تلاش برای کاهش فاصله طبقاتی

وی تأکید داشت:

“دوست دارم رئیس جمهور منتخب فردی باتقوا و قوی در برابر شرایط سخت باشد و در تمام امور به خدا توکل کند. قولی را که می دهد انجام دهد و فردا روزی اگر نتوانست به وعده هایش عمل کند شرمنده مردم نباشد. حواسش به تمام جنبه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و درمانی و…باشد و از سرمایه های داخلی بهره ببرد چراکه من بزرگترین ضعف دولت فعلی را چشم امید بستن به بیگانگان می دانم. علاوه براین عدم توجه به به فرهنگ و حجاب بانوان و بی نتیجه ماندن تلاش های اقتصادی از دیگر ایرادات دولت حاضر است. انتظار دارم رئیس جمهور جدید به افراد نیازمند، بیکار، بی سرپرست، بدسرپرست و کم درآمد و کارگران که قشر عظیمی از جامعه را تشکیل می دهند توجه بیشتری کند تا حداقل فاصله طبقاتی کم شود.”

چرا بعضی ها  انتخابات را تحریم می کنند؟

زهرا نیز که دانشجوی دکترای حقوق زن در اسلام است، نکاتی را در زمینه ی موضوع گزارش مورد توجه قرار داد:

“از زمانی که مجاز به شرکت در انتخابات بوده ام، پای صندوق رأی رفته و شرکت کرده ام مگر اینکه در شرایطی خاص یعنی خارج از کشور یا خارج از تهران بوده ام. اما این دوره برای انتخاب کاندیدای اصلح و صادق کمی دچار تردیدم. البته  اگر شرکت کنم فرضم این است که انتخاب درستی داشته ام ولی در مجموع با اطمینان شرکت نمی کنم و کسانی که شرکت نمی کنند را هم درک می کنم. چون اعتماد زدایی  در جامعه اتفاق افتاده است. به بیانی اینگونه افراد یا نظام را قبول ندارند یا اینکه دچار بی تفاوتی سیاسی اجتماعی شده اند و اعتقاد دارند هر کسی روی کار بیاید فرقی به حال جامعه نمی کند و همچنان باید یک روال را طی کنیم. در کل این دولت هم مانند دولت های دیگر نقص هایی داشته و شاید بتوان گفت نقطه قوت آن سیاست خارجی بوده و با اینکه این مسأله برایمان خوب هم بوده و در این دوره جایگاه خوبی را در جهان پیدا کرده ایم اما تمرکز دولت بر بخش های دیگر کم بوده است. به اعتقاد من در جامعه ی فعلی همه مردم نیاز به توجه و رسیدگی دارند و اینکه بخواهیم توجه خاص دولت را تنها متوجه گروه آسیب پذیر کنیم اشتباه است.”

بیکاری مشکل اصلی جامعه است

خانم رضایی هم  بعنوان کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی از دانشگاه تهران در رابطه با ضرورت شرکت در انتخابات گفت:

” این دوره اولین باری است است که می خواهم در انتخابات شرکت کنم و به نظر من در این مقطع زمانی و با توجه شرایط فعلی جامعه هر شخصی که آینده برایش مهم است باید در انتخابات شرکت کند. البته کسانی هستند که به دلایل مختلف در انتخابات شرکت نمی کنند چون یا به کاندیداها اعتماد ندارند و فکر می کنند این افراد پس از رأی آوردن به وعده های انتخاباتی خود عمل نمی کنند یا اینکه نسبت به تأثیرگذار بودن حتی یک رأی در سرنوشت مملکت بینش لازم را ندارند.”

او از انتظاراتش از رئیس جمهور آینده هم حرف زد:

“مهمترین انتظار من از رئیس جمهور منتخب این است که واقعا به وعده های داده شده عمل کند و در کارش صادق باشد و خیلی مهمتر اینکه برای صرف بدست آوردن رأی و برنده شدن در انتخابات، به مردم وعده های دروغین و کاذب ندهد. همچنین دیدن کودکان کار در حال دست فروشی در چهار راه ها و متروها برایم بسیار آزار دهنده است چون بعضی از آنها حتی به سن مدرسه هم نرسیده اند و معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارشان است، بنابراین از رئیس جمهور جدید خواستارم به این کودکان توجه بیشتری داشته باشد. در مجموع مشکل اصلی جامعه را بیکاری می دانم که زمینه ساز مشکلات دیگر بوده و متأسفانه دولت فعلی در ایجاد اشتغال و وعده هایی که قبل از انتخابات در زمینه ایجاد شغل داده بود ضعیف عمل کرد.”

ذات انتخابات، احترام به کرامت انسانی

خانم میرحسینی بانوی فرهیخته ی دیگری بود که در حال حاضر در حال آماده شدن برای دفاع از رساله دکتراست. او نیز اظهار داشت:

“من در تمامی دوره های انتخابات شرکت کردم و خواهم کرد و مصرانه معتقدم که بی تفاوتی در این خصوص به معنای پایین بودن میزان سرمایه اجتماعی و عدم حس مشارکت و انسجام اجتماعی با جامعه خواهد بود. ما در بعضی دوره ها متأسفانه شاهد بودیم که بی تفاوتی بیشماری از مردم موجب در رأس قرار گرفتن افرادی شده که نتوانستند مثمر ثمر باشند و تاوان سنگینی داده شده و تاثیرات بسیاری از سیاست گذاری های اشتباهشان باقی خواهد ماند و حتی کرامت انسانی بسیاری از مردم مان نادیده گرفته شده است. ذات انتخابات از احترام به  حقوق و کرامت تمامی افراد موجود در یک جامعه نشأت می گیرد، پس باید به آن به عنوان فرصت هایی برای احقاق حق خودمان و دیگران نگاه کرد و نگاه خاکستری و ناامیدانه به اینگونه وقایع ارزشمند اجتماعی، به معنای محرومیت خودساخته و دوری گزیدن از خیر عمومی و مشارکت آگاهانه است. برخورداری از آزادی، امنیت، آسایش به همراه عدالت اجتماعی در گرو حضور و هم دلی تمامی آحاد جامعه امکانپذیر خواهد بود و تنها نظاره گر بودن و متوقع بودن، آفت و آسیبی هست که باید با هوشیاری آن را کنار زد. شخصا با نیروهایی که به هر نحو در ایجاد دلسردی و انزوای مردم تلاش می کنند، مخالفم و اینگونه تحرکات را فقط و فقط برای دستیابی برخی جناح ها جهت دستیابی به اهداف مغرضانه می دانم. چراکه یکی از پایه های اساسی زنده نگه داشتن دموکراسی در هر جامعه ای و ایجاد پویایی و نشاط، انتخابات هست.”

نسل جوان به سمت یأس و ناامیدی رفته

این دانشجوی دکترای جامعه شناسی فرهنگی مطالباتش را از رئیس جمهور منتخب بیان کرد: “ابتدا رفع نیازهای بنیادین مردم جامعه ام یعنی داشتن معیشت بدون دغدغه و رفع نیازهای آب و نان و امنیت را خواستارم زیرا تا این نیازها مرتفع نگردند هیچ شکوفایی و دانایی را ما شاهد نخواهیم بود. بیکاری جوانان هم از جمله معضلات موجود در جامعه است که موجب بی انگیزگی و خمودی در قشر جوان و نگرانی و دلهره های مداوم خانواده ها شده. بعلاوه بازنگری در بسیاری از قوانین ارث، طلاق، ازدواج های تأسف بار کودکان و نوجوانان، عدم برابری حقوق بانوان و آقایان در عوض ناکافی بودن زمینه های حمایتی زنان سرپرست خانوار و یا دختران فراری، عدم شایسته سالاری در احراز جایگاه های مدیریتی و یا حساس و بسیاری موارد دیگر همه و همه نیازمند حضور فردی است که از تمامی قوای خود و بدنه دولت جهت ترمیم، اصلاح و حتی نقض برخی قوانین نوشته و نانوشته استفاده کند. در ضمن اقشار آسیب پذیر جامعه متاسفانه تنها دستاویزی سیاسی برای برخی افراد شدند و گام های موثر برای بهبود شرایطشان اندک هست. پارادوکس شعار و عمل شرایطی را ایجاد کرده که نسل جوان را به سمت یأس و ناامیدی سوق داده و میزان انزوای اجتماعی و نشاط را در جامعه پایین آورده. ما نیازمند فردی قوی هستیم که بتواند در عین عمل کردن به وعده ها، توانایی جمع کردن اندیشه ها و جناح های مختلف را زیر چتر وفاق ملی و منافع ملی داشته باشد.”

کاستی های دولت فعلی

او از نقاط قوت و ضعف دولت فعلی نیز  اینگونه گفت:

“دولت کنونی در عین انجام کارهای ارزشمندی که از مهمترین آن ها برجام و تلاش های صورت گرفته جهت جلوگیری از سوق دادن ایران به سمت مداخلات و دست درازی های بیرونی و چالش های داخلی بوده، ولی در زمینه ی معیشت و ایجاد فرصت های شغلی مردم ضعیف عمل کرده است. مسئله مهم دیگرکه باز دولت نتوانست چندان مداخله ای انجام دهد برخورد های قهری در حیطه امر به معروف و نهی از منکر بود که امنیت روانی بسیاری از جوانان ما و کرامت انسانی آن ها را زیر سوال برده است، مورد دیگر نداشتن نگاه شبکه ای و زنجیره وار به مشکلات زنان بویژه زنان سرپرست خانوار و آسیب پذیر می باشد.”

/انتهای متن/