فمینیست ترین دولت اروپا چرا به ایران آمد؟

نه در اعتراض به اینکه چرا نخست‌وزیر سوئد نخستین دیدار رسمی‌اش از ایران بعد از انقلاب اسلامی را کلید زده و به دیدار آیت‌الله خامنه‌ای رفته،

نه از ترس مناسبات دیپلماتیک‌شان در آینده،

نه از خشم نقش ایران در منطقه،

نه متأثر از حساسیت موضوعات حقوق بشری در ایران…

بلکه به خاطر اینکه شاید کسی از فمینیست‌ترین کابینۀ اروپا، انتظار هماهنگی با قانون پوشش کشور ایران را نداشت. از 15 نفر اعضای کابینه سوئدی، 12 نفرشان زن بودند. سفیر سوئد در تهران هم یک زن است.

هیئت سیاسی-اقتصادی سوئد، سه روز در ایران ماند و قراردادهای متعددی را در جهت نزدیک‌تر کردن همکاری‌های دو کشور منعقد نمود؛ اما هرچند خانم لینده، عضو حزب سوسیال دموکرات سوئد، نخستین زنی نبود که مناسبات دیپلماتیک/اقتصادی-بازرگانی/ علمی/ حتی اجتماعی-فرهنگی با ایران را فدای جوسازی‌های رسانه‌های ضدّایرانی و عمدتاً فارسی‌زبان نکرد، ولی تفاوت هیئت سوئدی با سایر مقامات و سیاستمداران زن خارجی که به کشورمان سفر کرده و می‌کنند، در این بود که دولت فعلی سوئد، به «دولت فمینیست‌ها» مشهور است و کشورهای غربی آن را به پرچم‌دار مبارزه ملّی و بین‌المللی با تبعیض جنسیتی می‌شناسند.

سوئد، همان دولتی است که هفتۀ پیش تصویری مقایسه‌ای از کابینه‌اش (در حال امضای یک قرارداد زیست‌محیطی) در کنار تصویری از «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در کنار مشاورانش (در حال امضای فرمان منع صدور ویزا برای تبعۀ هفت کشور مسلمان) منتشر کرد و این تضادّ نمادین، صدهاهزار بار در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد.

موسسه تحریم‌طلب و نزدیک به اسرائیل «اتحاد علیه ایران اتمی» آغازگر کارزار علیه سفر هیئت سوئدی به ایران بود.

خبرگزاری پوپولیست و زرد بیلد، برای مطلب تندش علیه زنان هیئت سوئدی در تهران، تیتر زد:

«رژۀ منافقانه در برابر ملّاها» (!)

این خبرگزاری مدعی شد که سفر سیاستمداران سوئدی به ایران، وجهه سوئد را در جهان خدشه‌دار کرده است.

مسیح علی نژاد خبرنگار وطن‌فروش، مثل همیشه پیشتاز خشم و عصبیت علیه زنان سیاستمدار خارجی شد که حاضر می‌شوند پوشش عرفی کشور ایران را رعایت کنند.

گروهک تروریستی منافقین از این سفر بسیار خشمگین شد و بلافاصله از روز شنبه فشار به نخست وزیر و وزرای سوئدی را آغاز کردند.

اشپیگل به نقل از «جان بورکلوند» رئیس حزب لیبرال سوئد با شرم‌آور خواندن سیاست خارجی سوئد در تن دادن به قوانین پوششی ایران، نوشت: «مقامات سوئدی می‌توانستند این همه قرارداد را در خاک سوئد یا یک کشور سوم (واسطه)، با مقام‌های ایرانی امضا کنند.»

«هیلیل نویر» مدیر اسراییلی سازمان مردم‌نهاد UN Watch نیز از این سفر بسیار خشمگین شد: شرم بردیپلمات‌های سوئدی که به خواهش مسیح علی‌نژاد برای نرفتن به ایران گوش نکردند.

دو مثال آخری، نمونۀ مردان مدّعی آزادی‌خواهی‌اند که نه تنها ارادۀ جمعی کابینۀ سوئد را به رسمیت نشناختند بلکه درصدد برآمدند به فمینیست‌ها فمینیست‌گری یاد بدهند.

در سوی مقابل بدیهی است که صرف رعایت قوانین پوششیِ کشور توسط سیاستمداران خارجی، خود محکم‌ترین پاسخ به مخالفان بود.  فمینیست‌ها که در حفظ اعتقادات خود با کسی شوخی ندارند، علی‌رغم فشار روانی مخالفان علیه کابینه سوئد، پرتعداد و هدفمند با هیئت دولت جمهوری اسلامی مذاکره کردند و با این حال در مصاحبه‌هایشان نیز صراحتاً از اقدام‌شان خود دفاع نمودند.

خانم لینده به نمایندگی از هیئت سوئدی با ردّ کلیۀ انتقادات به روزنامه سوئدی «آفتونبلادت» گفت:

«هدف ما از سفر به کشوری که می‌رویم، نقض قوانین‌اش نیست؛ همانطور که از دیپلمات‌های خارجی هم انتظار داریم از قوانین ما تبعیت کنند. گزینۀ جایگزین حجاب، این می‌بود که به جای ما، یک هیئت مردانه از سوئد به ایران سفر می‌کرد (تا این دردسرها هم پیش نیاید)، ولی ما تصمیم گرفتیم خودمان به ایران برویم و روسری سرکنیم. اتفاقاً حضور ما 12 زن در ایران نشان داد که زنان هم می‌توانند عهده‌دار نقش‌های مدیریتی باشند.»

وی همچنین افزود:

«به خود و زنان همراهم افتخار می‌کنم که به خاطر قانون روسری، خود را خانه‌نشین نکردیم و توانستیم برای شرکت‌های سوئدی قراردادهایی به ارزش سه میلیارد کرون- معادل 300 میلیون یورو امضاء کنیم. تراژدیِ این داستان همین است که به جای پرداختن به موضوع مهم تجارت و تعامل با ایران، دربارۀ روسری حرف زده می‌شود.»

«استفان لوون» نخست وزیر، رأس هیئت سوئدی‌ها در این سفر جنجالی به ایران نیز از اقدام 12 زن هیئت همراهش دفاع نمود.

همچنین وزیر خارجه سوئد خانم «مارگوت والستروم» که به تازگی مواضع محکم ضدّسعودی از خود نشان داده (اعتراض به شلّاق‌زنی وبلاگ‌نویس عربستان، “قرون وسطایی” خواندن این رژیم و بالاخره عدم تمدید قرارداد نظامی با عربستان سعودی) نیز به دفاع از همکاران تازه‌از‌ایران‌برگشتۀ خود پرداخت.

در پایان خالی از لطف نیست بدانیم که روز ۲۳ بهمن، یعنی آغاز سفر هیئت سوئدی به ایران و همۀ جنجال‌هایی که این هفته به اسم دفاع از حقوق زنان و در اصل با هدف جلوگیری از رشد دیپلماسی و شکوفایی اقتصاد ایران به راه افتاد، همزمان با مسابقات شطرنج قهرمانی بانوان جهان در تهران بود که تا ۱۴ اسفند ادامه خواهد داشت. جریان‌های جنجال‌ساز و ضدّایرانی، از مسئله پوشش زنان خارجی در ایران برای شرکت در همین مسابقات نیز نهایت سوءاستفاده را کردند تا این مسابقات را تحریم کنند و البته به جایی نرسیدند.

حالا در دور نخست رقابت‌های شطرنج قهرمانی بانوان جهان در تهران ۶۳ شطرنج باز برتر جهان قرار است برای کسب مقام قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۷ با هم رقابت ‌کنند.