چرا مد ایرانی جایگاه خود را پیدا نکرد؟

سرویس اجتماعی به دخت/

برای پاسخ به این که چرا هیچگاه مد ایرانی نتوانست جایگاه خود را پیدا کند میزگردی  با حضور فرحناز قندفروش عضو کمیته تحقیق و پژوهش کارگروه ساماندهی مد و لباس ،ناهید هداوند،اسماعیل یزدانی طراح مد و لباس و فرامرز فرمانی طراح برگزیده نمایشگاه مد و مانتو برگزار شد. اما گزیده هایی از حرفهای آنها در مورد مشکلات مد ولباس .

 
فرمانی: بعد از انقلاب به دلیل اولویتهایی که جامعه داشت به مد و لباس اهمیت داده نشد و الان دولت به مد و لباس توجه می کند.البته مردم خودشان وارد این موضوع شدند و برای همین دولت تصمیم گرفت این موضوع را سروسامان دهد و تصمیم گرفت که به طراحان توجه کند چون به ضرورت آن پی برده است، اما مشکل اینجاست کسانی از دولت وارد این کار می شوند که هیچ شناختی نسبت به این حوزه ندارند.

قند فروش:  تمام این سالها متوجه شدم که لباس و مد را نمی توان در حوزه دولتی پی گیری کرد بلکه دولت باید تسهیل کننده و نظاره گر باشد تا از قانون تخطی نشود نه اینکه هم عرض ما قرار گیرد. به باور من، برای مسئله ی مد و لباس ، بیش از هر چیز باید در حوزه فرهنگ و هنر به دنبال پاسخ باشیم و با دعوت به زیبا پوشیدن، مخاطب حجاب گریزمان را به پوشش دعوت کنیم.. برد ما این است که جذابیت های جنسی را از لباس بگیریم و زیبایی را به لباس بازگردانیم. زیرا مخاطب ما باید با چیزی خود را راضی کند. گاهی لباس بلند و گشاد است، اما انقدر زیباست که مخاطب آن را می پسندد. پس اینکه بپنداریم مردم منتظر می مانند تا ببینند خروجی کارگروه مد و لباس چیست، اشتباه بزرگی است.

هداوند: تولیدکنندگان ما ارتباط خوبی با طراحان ندارند.ما اصلا راضی نیستیم آنها در نمایشگاهها حضور داشته باشند چون مدلها را می دزدند و خودشان تولید می کنند تا هزینه ای به طراح ندهند.الان که مدل سنتی مد شده در نمایشگاه مدلها را دیدند و رفتند خودشان سفارش دادند.

یزدانی:.تولیدکنندگان انتظار دارند ما رایگان طرحها را در اختیار آنها بگذاریم در حالی که چنین چیزی امکان ندارد.در این شرایط طبیعی است که طراحان ما توان رقابت با کالای چین و ترک ندارند.
قندفروش:بحث فرهنگی و تجاری کاملا با هم متفاوت است. تولیدی‌ها به دنبال پوشش بازار با لباس‌های ساده و ارزان هستند تا بتوانند بازار را برای اقشار خاص حفظ کنند از سوی دیگر بسیاری از طراحان با استفاده از پارچه‌های گران قیمت که عموما سنتی هستند تولیداتی را ارائه می‌دهند که قیمت‌هایی کاملا متفاوت از بازار را دارند و قابل استفاده برای همه اقشار نیستند.

فرمانی: ما طراح خوب داریم اما مجال عرضه ندارند. تولیدکننده باید طراح را انتخاب کند اما نه سواد دارد و نه شناخت و فقط پول دارد و به فکر افزایش سودش است. یکی از دلایلی که تولیدکنندگان سراغ طراحان نمی آیند تفکربازاری حاکم بر تولیدی ها به منظور رسیدن به سودبیشتر است. درحالی که اگر تولیدکننده ها مانند برندهای جهانی دنبال طراح باشند طرحشان فراتر از جامعه خواهد رفت و با استقبال بیشتری روبرو می شود.

یزدانی:یکسری از تولیدکنندگان ازکشورهای ترکیه و اروپا طرح می آورند البته آنها مانتو ندارند و از مدل پالتوی آنها بر می دارند و تولید انبوده می کنند.

هداوند: تا زمانی که نمایشهای زنده برگزار نشود امکان عرضه طرحها وجود ندارد. به هر حال، یک نسل جوان در کشور داریم که به لباس شان اهمیت می دهند و نگاه خاصی به لباس دارند.جوانان ما از مدهای روز اطلاع دارند و نمی توانیم مانع آن شویم اما می توانیم با مدلهای اسلامی و ایرانی آنها را جذب کنیم.اگر به ما مجال داده شود ما از همین مدلهای غربی برای مدلهای ایرانی استفاده می کنیم و یک کاری متناسب با فرهنگمان ارائه می کنیم.

قند فروش: طراحی در ترکیه داریم که از 15 سال قبل وارد پوشش اسلامی شد و کارخانه بزرگی دارد که مدلهای اسلامی طراحی و تولید می کند،جالب است بدانید که این طرحها هیچ کدام تنوع لباs و مانتوهای ما را ندارد اما کاملا کاربری و با کیفیت هستند و او معتقد است که ما بدترین رنگ و پارچه را برای لباس استفاده می کنیم.من همیشه گفتم مردم خواهان جنس خوب هستند واستقبال هم می کنند.غیر از این باید بپذیریم که همیشه مد از بالای شهر می آید و باید بهترین مدل را در بهترین فروشگاه ارائه دهیم تا همه گیر شود.من مخالف این موضوع هستم که چون قیمتها بالاست کسی خرید نمی کند.من کسی را سراغ دارم که 750 هزار تومان پول مانتو داد.بنابراین اگر طرحهای ما کارایی داشته باشند مخاطب هم پیدا می کنند.طرحهایی که من در نمایشگاه ها دیدم متوجه شدم که متاسفانه طراحان شناخت خوبی از مخاطب ندارند و کارها کاربردی نیستند در حالی که خواهان دارند.

یزدانی: یک دلیل اینکه می بینید امروز کارهای خارجی خریدار بیشتری دارد این است که در بازار ایران رقابت داخلی هیچ معنایی ندارد و عملا این عرصه برای تولید کننده خارجی باز و مهیاست. در بازار خارج هم مسلما کار ارزان تر تمام می شود چراکه آنها تمام ابزار کار مورد نیاز را در اختیار دارند. از کارگاههای کوچک و بزرگ گرفته تا کارخانه های زنجیره ای با پارچه های ارزان و با کیفیت و ماشین آلاتی که دولت در خرید آنها کمک می کند.

قند فروش:. آن چیزی که در سه دوره برگزاری جشنواره زنان سرزمین من متوجه شدیم این بود که مخاطب ایرانی لباس‌هایی را دوست دارد که طرح‌هایی از فرهنگ و سنت ایرانی در آن وجود داشته باشد، بعد از جشنواره زنان سرزمین من عناصر سنتی ایران مانند سوزن دوزی و پته دوزی بر روی مانتوهای داخلی کار شد و با وجود اینکه مانتوهایی که طرح‌های اصیل ایرانی بر روی آنها کار می‌شد گشاد و بلند بود، مورد استقبال بسیار جوانان قرار گرفت.
فرمانی:در هیچ کجای دنیا از 40 مدلی که در یک فصل طراح می دهد همه کاربردی نیستند و ممکن است یک مدل پسندیده شود و از هر طراح ممکن است دو تا سه مدل برای بازار پذیرفته شود اما در کشور ما چنین نیست و دولت از ایده طراحان استفاده نمی کند و آنچه خودش می خواهد را به تولیدکننده سفارش می دهد.از طرفی ما نباید به این زودی منتظر ساماندهی مد و لباس مطابق با فرهنگ ایرانی و اسلامی باشیم چون سالها طول می کشد.

قند فروش: بله .بسیاری از برندهای معروف غربی، پوشش‌های متنوع اسلامی را برای زنان ارائه می‌کنند و اگر در داخل کشور تلاش کنیم تا در حوزه پوشش اسلامی طرح‌های متنوعی ارائه کنیم، در دنیا حرفی برای گفتن خواهیم داشت. با طراحی مدل‌های اسلامی می‌توانیم در منطقه حرفی برای گفتن داشته باشیم اما به دلیل برخی از سوء مدیریت‌ها در این حوزه پیشرفت نکرده و نتوانسته‌ایم تعیین کننده مد اسلامی برای کشورهای منطقه باشیم.چون اول اینکه دولت دخالت زیادی دارد و دوم اینکه طراحان ما بازار را نمی شناسند.

فرمانی : باید لباسها مناسب با مکان باشد و این خیلی مهم است الان مردم ما نمی دانند کجا چه لباسی بپوشند. درسال‌های اخیرطرح‌هایی مد شده است که تمامی افراد از پیر و جوان از این طرح‌ها استفاده می‌کنند تنها به این دلیل که طرح دیگری در بازار وجود ندارد. زمانی که طرحی به وفور عرضه شود مردم تنها از همان طرح و مدل خاص پیروی کنند.بحث فرهنگ سازی علی الخصوص به واسطه رسانه های ملی بسیار حائز اهمیت است اما به اعتقاد من باید تنوع طرح‌ها در جامعه تا اندازه ای باشد که به اصطلاح دست مردم باز بوده و به میل خود طرح های مورد علاقه شان را انتخاب کنند بعد از آن نوبت طراحان است که این مد را به سمتی بکشانند که با فرهنگ و عرف جامعه هم خوانی داشته باشد.

قند فروش:طراحان خارجی از بسیاری علوم اطلاع دارند و روان شناسی می دانند اما در کشور ما چنین نیست. تلویزیون هم در خارج از طراحان و مدلها حمایت می کند و برنامه سازی می کند اما در تلویزیون ما از این موضوعها فرار می کنند و حتی وقتی یک مجری از مدل چادر ما استفاده کرد تا حد اخراج هم پیش رفت.

قند فروش:  در خصوص ساماندهی وضعیت مد و لباس در جامعه خروجی مناسبی را مشاهده نمی‌کردیم. با تشکیل بنیاد ملی مد و لباس، طراحی که توان و خلاقیت بسیار دارد اما توان مالی مناسبی برای ارائه کار خود ندارد همچنین تولیدکننده نیز از طرح او خبر ندارد، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند همچنین تمام افراد پرتوان در حوزه طراحی لباس‌های مناسب، شناسایی شده و مورد حمایت قرار می‌گیرند.
بنیاد ملی مد و لباس یک مجموعه غیر دولتی است.ما قرار است در این بنیاد تمام این مسائلی را که در این میزگرد به عنوان مشکل مطرح شد برطرف کنیم. ما فضا را باز می کنیم و قطعا کار به دست مجریان خصوصی می افتد.

/ انتهای متن/