فرمانداری زنانه در دنیایی مردانه
معصومه مرادی» درحالی‌که در حلقه مشاوران مرد و فضای مردسالارانه محاصره شده، به‌عنوان تنها فرماندار زن افغانستان، محکم در برابر جنسیت‌گرایی عمیق کشورش ایستاده است. با ایجاد فضای جدیدی در افغانستان، به‌عنوان تنها فرماندار زن این کشور دستیابی مرادی به یکی از بالاترین پست‌های سیاسی در ولایت «دایکندی» گامی بزرگ در افغانستان محسوب می‌شود؛ جایی که سنت‌های سفت‌وسخت به‌شدت با ایده‌های ترقی‌خواهانه درباره جایگاه زنان در جهان مخالف هستند.
به گزارش به دخت به نقل از ایسنا، اما تقریبا یک سال پس از آنکه اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان، مرادی را به این سمت منصوب کرد، شغل او با افزایش روزافزون درخواست‌های محافظه‌کاران مذهبی و رقبایش مبنی‌بر برکناری او، به ریسمانی بند شباهت دارد.
مرادی ٣٧ساله درحالی‌که در دفتر کارش در نیلی، مرکز ولایت دایکندی، نشسته است، می‌گوید: مردم ادعای روشن‌فکری می‌کنند، اما بسیاری از آنها حتی نمی‌توانند وجود یک زن را در این سمت تحمل کنند. او ادامه می‌دهد: اجازه نخواهم داد که مردها ساکتم کنند و جامعه به چنین واکنشی از سوی زنان عادت ندارد. این بانوی کوتاه‌قامت افغان با چهره آرام و رفتاری آرام‌تر، غریزه‌ای آهنین برای حیات از خود نشان می‌دهد.
مرادی به‌عنوان مادر دو فرزند، سال گذشته از سوی غنی برای ریاست در دایکندی انتخاب شد، اما اعتراضات علیه او حتی پیش از رسیدنش به دایکندی آغاز شد درحالی‌که رقبای مرد سیاسی او مکررا به فقدان تجربه فرمانداری او اشاره می‌کردند. مرادی از آن زمان توانسته در این سمت باقی بماند، اما رنجش و عذاب این تحمل زمانی نمایان شد که هنگام خروج از دفترش در نیلی، گروهی از مردان مسلح او را تعقیب کردند. درحالی‌که از خیابان می‌گذرد و مردی از کنارش عبور می‌کند، خطاب به او می‌گوید: «بی‌مصرف!» دیگری کمی آن‌طرف‌تر می‌گوید: «شاید فقط باید فرماندار زنان باشد!»
زنان افغان از زمان سقوط رژیم طالبان در سال ٢٠٠١ تاکنون گام‌های بسیار بزرگی برداشته و پیشرفت‌های وسیعی داشته‌اند، اما همچنان در زندگی عمومی حذف‌شده باقی مانده‌اند. دوگلاس که، نماینده کشور افغانستان در برنامه توسعه سازمان ملل است در این‌باره توضیح می‌دهد: در سراسر افغانستان این عقیده وجود دارد که تمام مردم این کشور برای فرمانداری یک زن آماده نیستند. رهبران خانم به تمامی حمایتی که می‌توانند دریافت کنند نیاز دارند. سیستم کنترل دولتی در دایکندی تاکنون یک کلوپ مردانه بوده است که در نشست اخیر شورای ولایتی آن هم به‌خوبی قابل‌درک و برداشت بود که همگی غیر از یک نفر، مرد بودند؛ زنی که در انتهای اتاق جای گرفته بود و هروقت تلاش می‌کرد حرف بزند، با اشاره دست رئیس جلسه مجبور به سکوت می‌شد.
به گفته ناظران، نفرت و انزجار علیه مرادی نه‌فقط نشان‌دهنده جنسیت‌گرایی، بلکه برهم‌خوردن منافع سیاسی است. همه اینها درحالی است که دایکندی در بین ولایاتی قرار می‌گیرد که فرمانداری در آن چالش‌های متعددی دارد. دایکندی چندین ماه در سال به دلیل بارش برف از ولایات دیگر افغانستان جدا می‌شود، درحالی‌که اقتصاد محلی آن را درختان کم‌جان بادام تشکیل می‌دهند و همین هم به تغییرات ظالمانه آب‌وهوایی وابسته است. دراین‌میان بی‌کاری بی‌حدوحصر در این منطقه مانند بمبی ساعتی است و برنامه‌های توسعه تاکنون تنها روی کاغذ وجود داشته‌اند.
/انتهای متن/
