نماینده به اسم داریم، به رسم نداریم!

در هفته‌ای که گذشت تیتر اول همه خبرها، از شروع مجلس دهم خبر می‌داد، مجلسی که نمایندگانش با انتخاباتی وسیع و پرشور و حماسه‌آفرینی مردم انتخاب شدند.  آن روز وقتی داشتم از تلویزیون، خبر شروع کار مجلس را می‌شنیدم و تصاویر و عکس‌های اولین جلسه علنی مجلس دهم را می‌دیدم نا غافل به شش سال پیش بازگشتم، به نوروزی که با بچه‌های باصفای جهادی، مناطق محروم ایران را برای روزهای نوروزی‌ام انتخاب کرده بودم، در آنجا با پیرمردی آشنا شدیم؛ روشن دل و صمیمی؛پیر مردی که صحبت هایش عجیب ما را به خود جذب کرده بود، یادم است آن روز وقتی پیر مرد از سختی ها و مشکلات شهرش می گفت، یکی از بچه از او پرسید: راستی پدر جان شهر شما نماینده مجلس دارد، شورا ی شهر دارد؟ پیر مرد خنده تلخی کرد و گفت به اسم دارد اما به رسم ندارد.

پیرمرد می‌گفت شهرهای کوچک بهانه‌ای برای وارد شدن خیلی‌ها به دنیای سیاست است. می‌گفت ما نمایندگان مان را  فقط در روزها قبل انتخابات، یعنی روزهایی که آن‌ها به ما نیاز دارند می‌بینیم ، اما همین‌که نام شان در لیست نمایندگان مجلس جا می‌گیرد، آ ن زمانی که دیگر ما به آن‌ها نیاز داریم آن‌ها ما، شهر ما مشکلات و سختی‌های مان را فراموش می‌کنند.

پیرمرد می‌گفت: همیشه زمان انتخابات مجلس و شورا که می‌شود، آدم‌های تازه‌ای در این شهر دیده می‌شوند آدم‌هایی که سختی‌ها و نداشته های شهر من بهانه آمدن شان می‌شود اما افسوس و هزار افسوس که شهر من دلیل ماندن شان نمی‌شود.

راستی این واقعیت تلخ را می دانید؟

راستی چرا و چه می‌شود که یک شهر با نداشته هایش به این زودی از  لیست اولویت‌های یک نماینده و مسئول پاک می‌شود؟

کاش در دستور کار مجلس قرار بگیرد که هر نماینده از هر شهر و هر مکانی است، برای مردمان آن شهر سخن بگوید و برای آن شهر و مشکلات و کمبودهایش تلاش کنند

کاش مجلس ، نمایندگانش را موظف کند که به شهری که به نامش آمده‌اند، سر بزنند.

روی سخنم با همه نمایندگانی است که به بهانه مردم آمده‌اند.

روی سخنم با همه نمایندگانی است که محرومیت‌های یک شهر دلیل آمدن‌شان شده است.

مبادا اسیر بازی‌های سیاسی شوید، مبادا شهرتان و دلیل تان برای آمدن را فراموش کنید.

مبادا فراموش کنید که  این مردم به امید پایان روزهای سخت، قلم به دست گرفتند و نام شمارا بر صفحه انتخاب نوشتند.

روی سخنم با همه نمایندگان مجلس است مبادا فراموش کنید که مردم، به امید سامان گرفتن این سرزمین دست به انتخاب شمازدند.

لطفاً شهرتان، دلیل انتخاب شدن تان و مردم تان را فراموش نکنید.

/انتهای متن/