اینجا در تهران، برای نفس کشیدن هوا کم است
نزدیک به دو دهه است که زنگ بحران آلودگی هوای پایتخت به صدا درآمده است، معضلی که پیامدهای زیان‌باری چون افزایش شمار بیماران تنفسی و کاهش پنج سال از عمر تهرانی‌ها را به همراه داشته است ولی در این مدت چه اقدامی برای کاهش آلودگی هوا انجام شده است؟
نسیم شهسواری/
در این سال‌های اخیر پاییز و زمستان که از راه می‌رسند، نفس‌ها به شماره میافتند و نگاه‌ها، جز سقفی خاکستری بر فراز آسمان این شهر نمی‌بینند.
امروز نزدیک به دو دهه است که زنگ بحران آلودگی هوای پایتخت به صدا درآمده است، معضلی که پیامدهای زیان‌بارش افزایش شمار بیماران تنفسی و کاهش پنج سال از عمر تهرانی‌ها را به همراه داشته است ولی از آن زمان هیچ اقدامی در کاهش آلودگی هوا انجام‌نشده است.
هرگاه حرف از فصل‌های سرد سال می‌شود، غیر از سرما و غروب‌های زود هنگام، مسئله دیگری در ذهن ساکنان پایتخت خاکستری ایران تداعی می‌شود؛ آلودگی هوا.
این سال‌ها پاییز و زمستان که از راه می‌رسند، نفس‌ها به شماره میافتند و نگاه‌ها جز سقفی خاکستری بر فراز آسمان این شهر نمی‌بینند.
دیگر در این شهر بزرگِ هزار رنگِ هزار آدم، سرفه‌های عمیق ِغبارآلود جای نفس های راحت را گرفته است.
دیگر رویای آسمانی آبی و شهری پاک را باید در نقاشی‌ها و رؤیاهای کودکانه جستجو کرد.
اینجا تهران، دیگری جایی برای زندگی کردن نیست.
مسئله آلودگی هوا و غبارهای زمستانی سال‌هاست که سیمای شهرمان را کریه و هوای شهرمان را نفس‌گیر کرده است.
هر سال زمستان که می‌رسد، ساکنین تهران این کلان‌شهر پرهیاهو که آسمانش غبارگرفته و سیاه است یک سؤال در ذهن شان زنده می شود :
آیا مشکل آلودگی هوای تهران حل ناشدنی است؟
به‌راستی برای بررسی و حل معضل آلودگی هوای تهران، چند سال زمان لازم است؟
امروز نزدیک به دو دهه است که زنگ بحران آلودگی هوای پایتخت به صدا درآمده است، معضلی که پیامدهای زیان‌بارش، افزایش شمار بیماران تنفسی و کاهش 5 سال از عمر تهرانی‌ها را به همراه داشته است اما از آن زمان تاکنون نه‌تنها هیچ اقدامی در کاهش آلودگی هوا انجام‌نشده است بلکه این آلودگی روزبه‌روز بیشتر و بیشتر شده است، اما سؤالی که مطرح است این است که آیا این معضل راه‌حل دارد؟
به‌راستی چرا مسئولین و متولیان سلامت این شهر، هرگز سیاست‌های مشخصی را برای حل معضل آلودگی هوای تهران پیگیری نکرده‌اند، و چرا باید مردم تهران سال‌ها و سال‌ها هزینه‌های گزافی را بابت بی‌تدبیری مسئولین در خصوص آماده نبودن زیرساخت‌های لازم برای حل معضل آلودگی هوا بدهند؟
رفع مشکل آلودگی هوا، اراده‌ای قوی می‌خواهد، اراده قوی تا در برابر همه اما و اگرهای و نشدن‌ها بایستد و تا زمانی که دستگاه‌های ذی‌ربط اراده قوی برای رفع آلودگی هوای تهران را نداشته باشند، معضل آلودگی هوای تهران رفع نخواهد شد.
به‌راستی چرا، چرا دولت و مجلس تاکنون برنامه بلندمدتی برای رفع آلودگی هوای تهران نداشته‌اند؟
چرا در لابلای همه بحث‌ها و هیاهوها، حرفی از نفس‌های به شماره افتاده شهروندان تهرانی نیست؟
روی سخنم به مسئولین است لطفاً دست روی دست نگذارید و فکری به حال آسمان بی‌ستاره و بی پرنده شهرمان کنید.
اینجا برای نفس کشیدن هوا کم است.
/انتهای متن/
