از دعای مادران شهید قهرمان آسیا شدم
در مراسم یادواره مشق عشق که به منظور گرامیداشت مقام شامخ شهدای استان قم برگزار شده بود شرکت کردم و در آنجا مدال آسیایی‌ام را به خانواده شهدا تقدیم کردم. من این مدال را از دعای خیر مادران شهدا دارم و از آنها خواستم مرا دعا کنند تا بتوانم سکوهای جهانی را فتح کنم.
به گزارش به دخت به نقل از شهید نیوز،سیده رؤیا صبح خیز بانوی 17 ساله تیم ملی تیراندازی نوجوانان ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا که به میزبانی هند برگزار شد در ماده 10 متر با کسب امتیاز 5/416 مدال نقره را تصاحب کرد.
او پس از اهدای مدال آسیایی خود به خانواده شهدا و خانواده 175 غواص شهید در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه زندگی از 2 سال تلاش برای رسیدن به تیم ملی و همچنین حضور در میادین بین‌المللی سخن گفت.
وی با بیان اینکه از 14 سالگی با حمایت مادرش تیراندازی را آغاز کرده است، گفت: تنها فرزند خانواده هستم و زمانی که آگهی آموزش امدادرسانی توسط هلال احمر را در تلویزیون دیدم تصمیم گرفتم برای گذراندن این دوره‌ها به هلال احمر بروم. مدتی بعد پس از گذراندن دوره‌های امداد و نجات به عنوان فرمانده در بخش نوجوانان فعالیتم را ادامه دادم.
از آنجا که برای فرمانده‌های هلال احمر کلاس‌های آموزشی تیراندازی برگزار کرده بودند من هم در این کلاس‌ها شرکت کردم و به این ترتیب وارد دنیای پر هیجان تیراندازی شدم. در همه این مدت مادرم از من حمایت کرد و در تمرینات و مسابقات مرا تشویق می‌کرد.
وی ادامه داد: دوره‌های مقدماتی را در قم به پایان بردم و برای ادامه در سطح حرفه‌ای به تهران آمدم و زیر نظر مربیان تیم ملی تمرین کردم. وقتی برای نخستین بار با اسلحه بادی به سیبل شلیک کردم حس خوبی داشتم.
تمرکز مهمترین فاکتوری است که به یک تیرانداز کمک می‌کند و مربیان راه‌های تمرکز کردن در لحظه شلیک گلوله را به ما آموزش می‌دادند. با تمرکز در ورزش تیراندازی بسیاری از دغدغه‌های ذهن از بین می‌رود و به آرامش می‌رسیم. 16 ماه به شکل حرفه‌ای تمریناتم را ادامه دادم و هیچ گاه دلسرد نشدم. ساعت‌های زیادی در باشگاه تمرین می‌کردم و همیشه الهه احمدی و نجمه خدمتی دو بانوی موفق تیراندازی ایران را الگوی خود قرار می‌دادم. سرانجام به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم. رسیدن به تـــیم ملی آرزویی بود که همیشه در سر داشتم و باید خود را به مربیان ثابت می‌کردم.
این نوجوان تیرانداز کشورمان درباره کسب نشان نقره در مسابقات آسیایی هند گفت: در اردوهای تیم ملی سعی می‌کردم از الهه احمدی قهرمان تیراندازی جهان نکاتی را که می‌توانست در موفقیت من نقش داشته باشد بیاموزم. او همیشه بر تمرینات منظم تأکید داشت و می‌گفت هیچ‌گاه نباید دلسرد شد و با تمرینات زیاد و پشتکار می‌توان به قله‌های موفقیت رسید. هر روز بیش از 4 ساعت تمرین می‌کردم و خود را برای رقابت های آسیایی هند که نخستین حضور من در یک مسابقه بین‌المللی بود آماده می‌کردم.
رقابت‌های هند در سطح بالایی برگزارشد و تیراندازان بسیار خوبی از کشورهای شرق آسیا در آن حضور داشتند. در مرحله مقدماتی موفق شدم همه حریفانم را شکست بدهم و همراه با یک تیرانداز هندی به فینال راه پیدا کنم. در فینال نیز با کسب امتیاز 5/416 و تنها با اختلاف چند دهم نسبت به حریف هندی دوم شدم و مدال نقره را به گردن انداختم.
وی ادامه داد، در رقابت‌های آسیایی هند از آنجا که ما نماینده بانوان ایران بودیم سعی می‌کردیم با خوشرویی و لبخند زدن تصویر مناسبی از زنان ایران در ذهن حریفان خارجی ایجاد کنیم، البته حجاب ما برای آنها بسیار جالب بود و از ما درباره حجاب سؤال می‌کردند.
این نوجوان قمی درباره اهدای مدال باارزش خود به خانواده شهدا گفت: قبل از اعزام به مسابقات نذر کردم اگر با مدال طلا بازگشتم آن را به آستان مقدس حرم حضرت معصومه(س) هدیه کنم. پس از کسب مدال نقره وقتی به کشور بازگشتم فضای شهر تحت تأثیر بازگشت پیکرهای 175 غواص شهید بود. همیشه حس خاصی به شهدا داشتم. سال 1359 یک روز قبل از اشغال هویزه دایی‌ام توسط نیروهای بعثی در دفاع از شهر به شهادت رسیده بود. او در دفاع از کشور به شهادت رسیده بود و امروز همسن و سال‌های من که هیچ‌گاه جنگ را تجربه نکرده‌ایم وظیفه داریم یاد‌آنها را زنده نگه داریم. هفته دفاع مقدس بهترین فرصت بود تا از شهدای کشور که آسایش و آزادی امروز را مدیون آنها هستیم تشکر کنم. در مراسم یادواره مشق عشق که به منظور گرامیداشت مقام شامخ شهدای استان قم برگزار شده بود شرکت کردم و در آنجا مدال آسیایی‌ام را به خانواده شهدا تقدیم کردم. من این مدال را از دعای خیر مادران شهدا دارم و از آنها خواستم مرا دعا کنند تا بتوانم سکوهای جهانی را فتح کنم.
وی افزود: رقابت‌های کسب سهمیه المپیک دومین میدان بین‌المللی است که باید در آن حضور پیدا کنم و همه هدفم این است که مدال طلا کسب کنم تا آن را با همه وجود به آستان حضرت معصومه(س) تقدیم کنم.
هنر در کنار ورزش
سال‌هاست در هنر نقاشی فعالیت می‌کنم و آرامشی را که در زمان مسابقات به آن نیاز دارم از کشیدن نقاشی به دست می‌آورم. از 5 سالگی با تشویق مادرم و علاقه‌ای که به نقاشی داشتم وارد این هنر شدم. رشته‌های مختلف طراحی و همچنین کشیدن نقاشی با گواش، آبرنگ و رنگ روغن را آموختم و به خاطر پشتکار و علاقه زیادی که داشتم در بسیاری از رقابت‌های استانی و کشوری رتبه‌های اول تا سوم را کسب کردم. سال 86 پس از فراخوان کشور کره جنوبی برای طراحی تمبر یادبود روزجهانی پست طرحی کشیدم که در سال‌های آینده ماشین‌آلات جدید پست پرواز می‌کنند و نامه‌ها را به دست مردم می‌رسانند. این طرح برگزیده شد و جایزه آن نیز نقدی بود. پس از آن در جشنواره بهداشت جهانی در مصر شرکت کردم. نقاشی انتزاعی که برای این جشنواره ارسال کردم کره زمین بود که به دو بخش تقسیم می‌شد؛ داخل زمین بسیار سرسبز بود اما روی زمین جایی که انسان‌ها زندگی می‌کردند پر از آلودگی و دود بود. این نقاشی رتبه چهارم را کسب کرد. همچنین برای جشنواره صلح و دوستی در امریکا طرحی را نقاشی کردم که در آن انسان‌ها به دنبال رسیدن قلبی بودند که نماد صلح و دوستی بود. در این جشنواره رتبه سوم را کسب کردم. همچنین در جشنواره بین‌المللی آب تهران که مربوط به کمبود آب در سال‌های آینده بود موفق به کسب رتبه نخست شدم.
وقتی نقاشی می‌کشم آرامش پیدا می‌کنم و این آرامش را به تمرینات تیراندازی و مسابقات منتقل می‌کنم. به دلیل علاقه زیادی که به نقاشی دارم می‌خواهم در رشته معماری ادامه تحصیل بدهم.
/انتهای متن/
