شهدای غواص که یادتان هست؟!
ما آدمها معمولا زود فراموش می کنیم اما بعضی چیزها را اصلا نباید فراموش کرد مثل شهدای غواصی که همین اواخر تشییع شان کردیم، با دست های بسته؛ مخصوصا کسانی که متولیند و مسئول در امور مختلفی که به مردم مربوط است، نباید فراموش کنند پیام آنها را که ایستادن پای حق بود تا آخرین نفس.
نسیم شهسواری/
هنوز خیلی نمی‌گذرد،
هنوز خیلی نمی‌گذرد از روزی که شانه‌های شهرمان پرندگان پربسته‌ای را تشییع کرد.
هنوز خیلی نمی‌گذرد که همه به سهم خودمان ، به دنبال پیامی ، درسی و یا نشانه‌ای بودیم .
هنوز خیلی نمی‌گذرد اما ما از فراموش‌کارانیم.
و ما فراموش کرده‌ایم که پرندگان دست‌بسته‌ای داشتیم که برای اثبات حق و حقانیت، تا پای جان ایستادگی کردند .
و همه ما مسئولیم و سهم داربرای دریافت پیام و تحقق آن.
اما مثل اینکه همه مان هم به دست های یکدیگر چشم دوخته‌ایم و فقط و فقط فهمیدن و ادا کردن حق آنها را از دیگری انتظار داریم .
در حالی که هرکس که ایرانی است و حس و غیرت و حمیت ایرانی دارد باید به سهم خودش در خانه، دکان، در هر پیشه و هر شهر و دیاری که هست، نگذارد که درسی را که آنها دادند و پیامی را که آوردند، کم‌رنگ و کم نوا شود؛
دختران و زنان مان هم به سهم خود در خانه و خانواده و هر جایی دیگری که هستند
اما مخصوصا پیام آنها را مسئولین باید فراموش نکنند که بودن امروز شان و پست و منصب شان ثمره ایستادگی آن عزیزان است.
سهم مسئولین بیشتر است در ادای حق آنها.
اگر داد مظلومی در هیاهوی بی‌عدالتی ها گرفته شود،
اگر خاطر آزرده و مکدری آسوده شود،
اگر دست درمانده ای گرفته شود…
شما منتظر پیام‌های عجیب‌وغریب دیگر نباشید. آنها بالاترین و مهم ترین پیام را دادند.
به دنبال “برای دیگری”، “دیگر گروه” و” دیگر حزب” هم نباشید.
هر کدام ما به سهم خودمان مخصوصا اگر متولی و مسئول کاری هستیم، مخاطب پیام شهیدانیم .
و همانا مسئولیت اصلی ما اجرای عدالت برای مردم این سرزمین است و کسب رضایت آنها.
فراموش نکنیم پیام آنها را .
/انتهای متن/
