مرزبندی درصدی برای حمایت از جانبازان غلط است

رقیه عباس زاده/

حسن عابدینی یکی از رزمندگان هشت سال جنگ تحمیلی است که به خبرنگار به‌دخت می‌گوید: به مدت دو سال در جنگ در منطقه نفت شهر جنوب حضور داشتم که این منطقه آلوده به بمب های شیمیایی بود.

قادر به تامین معاش نیستم
من پس از گذشت سال ها از جنگ به یک باره احساس ناراحتی و درد در ناحیه سینه کردم به طوری که به دلیل درد و سرفه‌های شدید قادر به ادامه حرفه و شغل آزاد خود نشدم. به پزشک مراجعه کردم ولی هنوز کاملا علت بیماریم را تشخیص ندادند و گفتند که در اثر مواد شیمیایی در طولانی مدت ریه‌ام آسیب دیده. حالا سال هاست در خانه از کار افتاده شده ام و قادر به تامین معاش همسر و فرزندانم نیستم. به همین دلیل به بنیاد مراجعه کردم که گفتند باید مدارک حضور در جبهه را ارائه کرده و آزمایش‌های درخواستی را انجام دهی تا اگر درصد قابل قبول جانبازی را داشتی تو و خانواده‌ات را تحت حمایت قرار دهیم اما نگفتند که وقتی محتاج نان شب هستیم و با کمک برخی خیرین و آشنایان در یک خانه استیجاری زندگی می‌کنیم چگونه هزینه این آزمایش‌ها را تامین و با وخامت حال چطور روند این آزمایش‌های طولانی را طی کنم؟
مگر می‌توان کاسه گدایی در دست گرفت و در خیابان نشست تا پول این آزمایش‌ها را جور کرد!؟

باید دستم جلوی مردم دراز باشد؟
بالاخره خیری پیدا شد هزینه انجام آزمایش‌ها جور شد و با هزار بدبختی و حضور در بیمارستان این آزمایش‌ها را انجام دادم که گفتند چهار ماه طول می‌کشد تا جواب آن آماده شود. چاره‌ای نداشتم تا این مدت را صبر کنم اما وقتی جواب دادند که درصد جانبازی زیر 25 درصد بوده و مشمول حمایت بنیاد نمی‌شوم دنیا در نظرم تیره و تار شد و از شدت ناراحتی بیهوش شدم و حالا ماندم با دو فرزند و خانه استیجاری چگونه زندگی را بچرخانم. علاوه بر مشکل جسمی از نظر اعصاب و روان هم مشکل پیدا کردم .
خیلی بی‌انصافی است که در جبهه باشی و از شدت تشنگی مجبور باشی آب آلوده به بمب‌های شیمیایی را بخوری و حالا بگویند که نمی توانند از من حمایت کنند. با این شرایط باید به کجا پناه ببرم تا کی باید دستم جلوی مردم دراز باشد در حالی که فرزند محصل دارم و همسرم بیمار است …!
آیا این برخورد با رزمنده ای که در جبهه در بدترین شرایط مقابل دشمن جنگیده درسته؟ حالا با درصدی بالاتر و پایین تر بالاخره من در اثر جنگ به این مشکلات دچار شدم. نباید به وضع من اهمیتی داده شود؟ من که اینها را به خدا سپردم…

کمبود اعتبار دلیل موجه است؟
متاسفانه میزان این نارضایتی‌ها در میان جانبازن درصدهای پایین‌تر از70 درصد به ویژه جانبازان اعصاب و روان به گونه های مختلف وجود دارد که هراز چند گاهی در رسانه‌ها مطرح می‌شود و عمدتا مشکلات اعتباری و کمبود بودجه به عنوان علت این عدم توجه ها اعلام می‌شود . اما آیا این علت موجهی است برای رها کردن جانباز اعصاب و روان با این همه مشکل ؟

مرزبندی درصدی جانبازان غلط است
حمید اعتماد جانباز 70 درصد و یکی از مسئوولان امور فرهنگی و اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران در گفت‌وگو با خبرنگار به‌دخت ضمن تایید وجود این مشکلات اظهارکرد: معتقدم این درصد بندی و مرزبندی برای رسیدگی به امور جانبازان غلط است و تعیین بالای 25 درصد برای حمایت از این عزیزان درست نیست. اگر درصد جانبازی 24 درصد تعیین شد، آن وقت تکلیف چیست که این گونه برخورد، اجحاف در حق رزمندگانی است که بلاخره در خانه نمانده و به جبهه رفتند و از خاک و ناموس میهن در حد توان دفاع کردند.

این محرومیت بی عدالتی است
وی ادامه داد: این گونه برخورد بی‌عدالتی است چرا که همه رزمندگان در جبهه جان بر کف بوده‌اند حالا به یکی از آنها ترکش خورده و یا در اثر سایر اتفاقات دچار آسیب بیشتری شدند و دیگری کمتر و این خواست خداوند بوده و نباید بخاطر چند درصد انها را از حمایت مالی محروم کرد به ویژه آنهایی که نیاز مالی برای گذران امور زندگی هستند باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
اعتماد با تاکید بر اینکه هیچ جانباز و رزمنده‌ای نباید کنار گذاشته شود، تصریح کرد: بنیاد شهید قطعا علاقمند رسیدگی به همه رزمندگان، جانبازان و ایثارگران است و هیچ تبیعضی بین آنها قایل نیست اما اشکالات قانونی دست و پای مسوولان را بسته و مجلس باید با اصلاح قوانین و تامین اعتبارات این اجازه را بدهد تا بنیاد به همه انهایی که رزمنده بود و در جبهه دچار مشکل شدند بدون در نظر گرفتن درصد رسیدگی کند.

چندی پیش با حضور رییس جمهور برگزار شد بانویی مورد تقدیر قرار گرفت که در زمان طفولیت با شهادت پدر فرزند شهید شده سپس ازدواج کرده که همسرش نیز به درجه رفیع شهادت می‌رسد و افتخار همسر شهید را دارد و پس از مدتی با شهادت برادرش، خواهر شهید هم شده و فرزندش هم به شهادت می‌رسد که مادر شهید هم به همه افتخاراتش اضافه می‌شود و یقینا مقام این بانو با تحمل این همه رنج کمتر از شهدا نیست.

همسر وفرزندان چه گناهی دارند؟
وی گفت: متاسفانه در این مرزبندیهای غلط به جانبازان اعصاب و روان بیشتر اجحاف می شود چون جانباز قطع عضو و یا ویلچری قابل رویت است و درصد به راحتی تعیین می شود اما جانبازان اعصاب و روان باید مراحل سخت تری را طی کرده و متاسفانه به خاطر این مشکلات جایی قادر به اشتغال هم نیستند. بنابراین با حذف درصد بندی و صرف مدرک داشتن و اثبات در جبهه بودن باید همه این رزمنده‌ها تحت حمایت قرار گیرند زیرا همسر و فرزندان این افراد گناهی ندارند که باید در زندگی سختی تحمل کنند.
وی ابراز امیدواری کرد که این مشکلات در طرح جامع خدمات رسانی که تهیه شده حل شود.

مشکل اشتغال فرزندان شهدا
این مسئول فرهنگی اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران در ادامه با اشاره به روز شهید و گرامیداشت یاد و خاطره این عزیزان گفت: دفاع از خاک وناموس و همزمان انتقال مفاهیم و ارزش های دینی تنها در دفاع مقدس رخ داد و در هیچ جنگی در دنیا شاهد این اتفاق نبودیم و شهیدان با از جان گذشتگی و انتقال ارزش ای دینی از جایگاه بسیار والایی برخوردار هستند که وصف آن امکان پذیر نیست.
وی افزود : هرچند که همه رزمندگان و جانبازان و ایثارگران دارای مقام و ارزش های والایی هستند اما بدیهی است که مقام شهدا بیشتر بوده و اگر فرزند جانبازی پدری هر چند ویلچری و یا قطع عضو بالای سر داشتند اما خانواده و فرزندان شهدا از اوایل زندگی از داشتن همسر و پدر محروم بودند که قطعا تفاوتی بین آنها وجود دارد و این تفاوت به معنای تبعیض نیست هر چند که خانواده‌های شهدا هم بدون مشکل نبوده و اصلی ترین مشکل آنها اشتغال فرزندان شان است.

رزمنده ها به گردن مردم حق دارند
اعتماد گفت: به گفته مسئول بنیاد شهید 60 تا 70 درصد فرزندان شهدا با مشکل اشتغال مواجهند که در تلاشند این رقم را به زیر 50 درصد برسانند و این خانواده ها هم عاری از مشکلات نیستند که امیدواریم با عنایت مسئولان شاهد رفع همه مشکلات باشیم زیرا همه رزمنده ها به گردن این مردم حق دارند.

قدردان خانواده ها هم باشیم
وی یاد آور شد: علاوه بر خود شهدا و جانبازان باید قدردان همسران، خواهران و مادران شهدا هم بود چراکه آنها هم مشقات زیادی را تحمل کرده و می‌کنند به عنوان نمونه در دومین کنگره شهدا که چندی پیش با حضور رییس جمهور برگزار شد بانویی مورد تقدیر قرار گرفت که در زمان طفولیت با شهادت پدر فرزند شهید شده سپس ازدواج کرده که همسرش نیز به درجه رفیع شهادت می‌رسد و افتخار همسر شهید را دارد و پس از مدتی با شهادت برادرش، خواهر شهید هم شده و فرزندش هم به شهادت می‌رسد که مادر شهید هم به همه افتخاراتش اضافه می‌شود و یقینا مقام این بانو با تحمل این همه رنج کمتر از شهدا نیست.
/انتهای متن/