ای خانه تکانی!
در واپسین ایام سال که روزهای زمستان به شماره می افتد، حال و هوای خانه تکانی به همه خانه ها سرک می کشد اما این خانه تکانی با همه طراوت و شادابی که به خانه ها می بخشد، سختی های بسیاری دارد…
سختی هایی که سوژه شعری بسیاری از شاعران طنزپرداز از جمله اسماعیل تقوایی شده است.
در آخر هر سال نصیب همگانی، ای خانه تکانی
آسیب تن و لطمه جانانه به جانی، ای خانه تکانی
هر چند نویدی به بهاران پر از گل
بر جمله مردان مثالی ز خزانی، ای خانه تکانی
آیی و بشویم ز خانه در و دیوار
کف ساب زمینم نهانی و عیانی، ای خانه تکانی
پارو بکشم فرش کف آلوده ی خود را
طوری که نماند به تن تاب و توانی، ای خانه تکانی
بر کول بگیرم همه فرشی که بشستم
بر بام برم با روش بار کشانی، ای خانه تکانی
بانوی عزیزم بدهد اُرد فراوان
فرتوت ز دستش بشوم عین جوانی، ای خانه تکانی
با زحمت خود باز کنم پرده ز دیوار
هنگام فرودم نبود خط امانی، ای خانه تکانی
بانو بکند جمع لوازم که فروشم
باید که کنم جایگزینش به گرانی، ای خانه تکانی
نقاشی هر خانه بود شرط وجودت
زین کار تو جانم به لبانم برسانی، ای خانه تکانی
گر آخر اسفند نماند اثر از من
وُراث بدانند که تو عامل آنی، ای خانه تکانی
