جای خالی میگو در سبد غذای ایرانی

سرویس هنر و زندگی به دخت/

مصرف مداوم فرآورده های دریایی، یکی از توصیه های اکید متخصصان تغذیه است. شاید در نگاه اول به علت قیمت میگو، تمایلی به اضافه کردن آن به سبد غذایی خانواده نداشته باشیم. ولی تنوع بالای انواع میگو و تفاوت قیمت فاحش میان میگو در سایزهای مختلف و حتی مقایسه قیمت میگو با سایر خوراکی های غیرضروری که به راحتی روزانه استفاده می کنیم بی آنکه به اندازه این ماده پرخاصیت برایمان ارزش غذایی داشته باشند، نظرمان را تغییر دهند.

دهه شصتی ها به همت داستان شیرین قصه های مجید می دانند که این سخت پوست دریایی منبعی غنی از فسفر و آهن است که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.

علاوه بر آن میگو منبع عالی ویتامین B12 ، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و نیاسین (ویتامین D 3) است.

سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود است و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان، به خصوص سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون بسیار موثر است. سلنیوم همچنین در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت دارد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت دارد که این آنزیم مواد سمی را در کبد خنثی می کند.

نیاسین نیز نقش های بسیار متفاوتی در متابولیسم دارد و کمبود آن باعث ضعف عضلانی، بی اشتهایی، سوءهاضمه و بثورات جلدی می شود و کمبود شدید آن منجر به پلاگر همراه با خشکی پوست و تیرگی آن و پوسته ریزی و همچنین اسهال و نیز مشکلات روحی روانی می شود.

امگا 3 به طور طبیعی در فراورده های حیوانی یافت می شود که غنی ترین آنها روغن ماهی است. میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا3 است، که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک می‌کند. امگا3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری ‌کند.

سخت‌پوستانی مانند میگو دارای کالری و چربی کم و در عین حال پروتئین و مواد معدنی زیادند. این خاصیت موجب می‌شود که از آن در رژیم‌های کاهش وزن استفاده شود.

میگو منبع خوب کلسیم و منیزیم است که در استحکام استخوان‌ها و ایجاد قدرت عضلانی بسیار موثر می‌باشد. همچنین میگو حاوی مقادیر زیادی کلسترول است، ولی کلسترول خون را در افرادی که متابولیسم کلسترول بدن آن‌ها طبیعی است، بالا نمی‌برد. همچنین سبب افزایش HDL (کلسترول خوب) و کاهش LDL (کلسترول بد) می‌شود، بنابراین می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد.

البته میگو نیز مانند اکثر مواد غذایی سرخ یا سوخاری‌شده، میزان کالری دریافتی را افزایش می‌دهد در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آبلیموترش تازه به آن، وعده‌غذایی کم‌کالری و در عین حال مغذی‌ای داشت. البته کباب‌کردن و بخارپزکردن میگو با سبزی‌های‌خام یا بخارپز، می‌تواند وعده‌غذایی ارزشمندی را به وجود آورد.

•      روش تشخیص میگوی سالم

چون میگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگی زیاد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد. در روش تشخیص مقایسه‌ای میگوی سالم و فاسد موارد زیر از اهمیت برخوردار است.

میگوی تازه بدن سفتی دارد و کمتر بوی زُخم می‌دهد؛ بنابراین از خرید میگوهایی با این مشخصات خودداری کنید:

1-    میگوی نرم و چسبنده که پوسته‌های بدنش جدا شده، بوی نامطبوع می‌دهد (میگوی تازه بوی بد ندارد و فقط بوی خاص میگو را دارد که اصلا تند نیست. ولی در صورت خراب شدن، بوی شدید و تند آمونیاک از آن استشمام می شود).

2-    ذرات سیاهی روی بدن میگو وجود دارد. (بخصوص در جایی که سر از بدن جدا می‌شود)

3-    در میگوی فاسد در ناحیه سر تغییر رنگ ایجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است. البته این بدان معنی نیست که هر میگوی بسته بندی شده بدون سر دارای مشکل است، چون ممکن است در بازار، میگو را سرکنی و یا آن را پوست کنی کرده و به فروش برسانند.

رنگ میگو بسته به گونه، نژاد و محیط زندگی میگو متفاوت است ولی پس از پخت تقریبا تمامی میگوها به رنگ صورتی مایل به قرمز درمی آیند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگوست. هر چقدر میگو پس از پخت کمتر صورتی شود، کیفیت پایین تری دارد، رنگ میگو باید یکنواخت بوده و لکه های سیاه درشت به شکل خال های درشت نداشته باشد. خال های ریز پراکنده در سطح بدن طبیعی است.

میگو برای ۲ روز در یخچال و برای یک ماه به صورت یخزده قابل نگهداری است.

•     طریقه پاک کردن میگو

اگر میگو را پاک نکرده تهیه کردید، ابتدا سر میگو را با یک دست و بدن میگو را با دست دیگر بگیرید تا ثابت شود، سپس با حرکت یکی از دست ها سر میگو را بچرخانید تا جدا شود.

از نقطه ای که سر میگو را جدا کردید پوست آن را به آسانی جدا کنید و تا انتهای بدن یعنی دم میگو بکشید سپس با یک چرخش از بدن جدا کنید.

دم میگو را جدا کنید،  در بعضی غذاها مثل میگو سوخاری و پفکی قشنگ تر است که دم میگو باقی بماند و به عنوان دسته برای برداشتن میگو استفاده شود و بعد از خوردن میگو، دم دور ریخته شود. ولی در غذاهایی مثل میگو پلو باید دم هم جدا شود

در پشت میگو یک رگ سیاه رنگ قرار دارد که حتما باید آن را بگیرید. پشت میگو را با استفاده از چاقویی تیز کمی شکاف دهید و رگ سیاه را خارج کنید، میگو را بشویید. میگو برای آشپزی آماده است. برای آموزش چند نوع غذا با میگو در روزهای آینده با ما همراه باشید.

/انتهای متن/