سیاسی کردن امور زنان به نفع زنان نیست

سرویس اجتماعی به دخت/

دستگاهی که در راس آن معاونت ریاست جمهور در امور زنان قرار دارد “امور زنان” را چه تعریف می کند و برنامه هایش این امور را به کجا خواهد برد؟ یک نشست مطبوعاتی با حضور نمایندگان رسانه ها از همه سلیقه ها و همه جریان ها و پاسخگویی به سوالات، این راه را ترسیم و افق پیش رو را روشن می کند. رسانه ها در واقع نمایندگان طیف های جریان های مختلف از جامعه می باشند که اطلاعات مورد نیاز را به مخاطبان خود می رسانند.

ساده ترین تعریف برای برنامه این است که از نقطه “الف” قرار است به نقطه “ب” برسیم. پس شناخت و تعریف و ترسیم دقیق و علمی نقطه الف و ب به علاوه شناخت موانع و مشکلات و داشتن تصویر روشن از مسیر و نقطه هدف و داشتن نیروهایی که این رفتن را عملی خواهند کرد و مشکلاتی که بر سر راه این رفتن می باشند از ملزومات برنامه ریزی صحیح است. برنامه ریزی در امور زنان پاسخ به این سوال است که زنان در ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و حقوقی و در هویت فردی و خانوادگی کجا هستند و به کجا قرار است برسند. البته شناسایی دقیق موانع و مشکلات و برنامه ریزی حساب شده برای رفع آن ها و هم چنین نیروهایی که می توانند همراه شوند از لازمه های برنامه ریزی حساب شده و مدیریت توانمند است.

هدف ها اعلام شوند و نقشه روشن، راهکارهای اصلی که به آن هدف می رسانند و برنامه هایی که در راهکارها جا می گیرند برای یک دوره چهارساله در این نشست تبیین شوند. روشن شدن اهداف و برنامه ها چهارچوبی را ترسیم می کند که طرح هایی که اجرایی خواهند شد و پاسخ هایی که به سوالات رسانه ها داده خواهند شد بر آن اساس خواهد بود. طرح هایی که در برنامه ای این مرکز جاخواهند گرفت اعم از طرح هایی که خود مرکز با توجه به جایگاه ستادی خود انجام خواهد داد و چه طرح هایی که توسط نهادها و دستگاه های اجرایی اجرا خواهند شد که بر اساس و ساختار استوار و نظامند به اجرا درآیند. مهمترین آسیب در افتادن به طرح های بدون تعیین چهارچوب و برنامه رشد بادکنکی و در واقع ورم در یک بخش و از کار افتادن بخش دیگر است. این آسیب رشد غیرهماهنگ و نامتوازن و غیر همه جانبه نگر در یک زمینه و مغفول ماندن سایر ابعاد می باشد.

به علاوه برنامه و چهارچوب که ترسیم نشود همه نیروهای مرتبط، قادر نخواهند بود جای کار و نوع ارتباط خود را بیابند و این خود به معنی از دست دادن بخش بزرگی از نیروهاست. آسیب این نوع کار، انجام فعالیت ها بر اساس توانایی های فردی و شخصی و نه استفاده از همه نیروها، و جذب نیروهای کار بر اساس ارتباطات فردی و گروهی خواهد بود. این نوع کار یعنی همراه کردن نیروهای هم طیف و از دست دادن نیروهایی که از طیف خود طیف نیستند که خود اصلی ترین آسیب امور زنان را در پی دارد یعنی جذب نیروهای یک جریان سیاسی و باند سیاسی خاص و راه ندادن و یا تقابل با سایر نیروها.

باید توجه داشت که جریان های سیاسی به دنبال بهره های خود از همه موضوعات و از جمله “امور زنان” هستند. جریان های سیاسی برای تقویت خود از بیرون فشار وارد می کنند تا “امور زنان” را هم به خدمت خود در آورند. بسته و وابسته کردن “امور زنان” به جریان سیاسی و باند سیاسی خاص همان آسیبی است که “امور زنان” در سال و دوره های گذشته با آن روبرو بوده و کما بیش در آن درافتاده است. نتیجه هم بی بهره ماندن از کلیه نیروهای موجود که به قصد خدمت رساندن به زنان و رفع مشکلات آنان در صحنه اندیشه و عمل فعال بوده اند شده است. سیاسی کردن کار زنان به معنی از دست دادن نیروهای موجود که به قصد رفع مشکلات زنان در صحنه هستند و بلکه تقابل با آن ها و هدر دادن نیروها خواهد شد. این امر در حالتی صورت می گیرد که توان و حضور زنان در دستگاه های قدرت به قدر ناچیز شمردن اندک است و راهی که باید برای امور زنان در پیش گرفته شود “همراهی” و “همکاری” و “هم افزایی” و نه “تقابل” و “حذف” یکدیگر است.

مرکز امور زنان یک نهاد ستادی است که طرح هایش توسط دستگاه های اجرایی باید که به اجرا درآیند. مسئولان دستگاه های اجرایی از یک طرف و از طرف دیگر کلیه مسولینی که به نوعی کارشان مربوط به امور بانوان است اجرا کننده طرح ها خواهند بود. به علاوه مسولان، صاحب نظران و نخبگان، دانشگاهیان و حوزویان و پژوهشگران، تشکل ها و فعالان زنان و رسانه هایی که حوزه زنان را پوشش می دهند تا اهداف و برنامه های این مرکز برایشان روشن نباشد نوع ارتباط خود را با آن نمی توانند مشخص کنند. تا زمانی که اهداف و نقشه راه و راهکارها و برنامه ها تببین نشده باشند هر آن چه عرضه می شود اطلاعات پراکنده، طرح های پراکنده، مصاحبه های پراکنده، دیدارهای پراکنده و اخبار پراکنده می باشند.

نخبگان و دانشگاهیان و حوزویان و هم چنین فعالان و تشکل های و رسانه های زنان در چه ارتباطی و بر چه اساسی با این مرکز مرتبط خواهند بود؟ این پاسخی است که ارائه برنامه ها و مدیریت توانمند پاسخ آن را نشان خواهد داد. سایر مسولینی که مرتبط با زنان هستند چه نوع ارتباطی و بر چه اساسی با نهاد معاونت زنان برای ریاست جمهوری برقرار خواهند کرد؟ صاحب نظران و منتقدان که از عوامل اثرگزار تقویت حرکت در این مسیر هستند تا به وسیله تبیین اهداف و نقشه کار و راهکارها و برنامه ها با چارچوب کار آشنا نشوند و گزارشات را دریافت نکنند، این مرکز قادر نخواهد بود که از حداکثر توان و اثرگزاری آن ها بهره ببرد. نشست های موسمی تا در چهارچوب نظامند نقشه ترسیم شده و راهکارها و برنامه ها جای نگیرند تعهدی ایجاد نمی کنند و بر اساس سلیقه ها و احوالات و جریان های سیاسی قابل تغییرند. ارائه برنامه ها “امور زنان” را از آسیب جدی درافتادن به بازی های سیاسی و بازی خوردن های سیاسی تا حد زیادی پیش گیری خواهد کرد.

ارائه برنامه برای از بین بردن موانع در حوزه توانمندسازی زنان و رفع مشکلات و تبعیض ها علیه زنان و ارائه گزارش دائمی و منظم از کار که در چهارچوب برنامه انجام می شود همه نیروها را همراه با این معاونت در صحنه حفظ خواهد کرد. ارائه گزارشات دائمی در زمانبندی خاص و اطلاع رسانی از اجرایی کردن برنامه ها و متذکر شدن مشکلات و موانع در اجرایی نشدن آن ها حتی می تواند علاوه بر همراه داشتن نخبگان و کارشناسان و فعالان حوزه زنان، همه زنان جامعه را برای دستیابی به اهداف در صحنه حفظ کند.

شاخص مدیریت توانمند، اجرایی کردن برنامه ها و دستیابی به اهداف زمانبندی شده است. داشتن تصویر روشن از موانع و مشکلات بر سر راه و ارائه طرح های مشخص برای فائق آمدن بر آن ها از فواید داشتن برنامه و استفاده از همه نیروها در جریان کار است. اهداف و برنامه ها که روشن و تبیین شوند و گزارش های انجام کار که در زمان های تعیین شده عرضه می شوند توقعات را پاسخ خواهند داد و قضاوت را علمی خواهند کرد.

منبع: خبرآنلاین/انتهای متن/