تجمع شش ماهه ها

سرویس فرهنگی به دخت؛فاطمه پورعابدینی/

ایستگاه شهید بهشتی مترو

پله ها را به سمت خروجی مصلی امام خمینی بالا رفتم. هیچ خبری از نوزاد لباس به تن یا پدر و مادری که شش ماهه شان را به بغل داشته باشند نبود. تعجب کردم. با خودم گفتم میادا اشتباه کردم و تاریخ یا ساعت یا حتی مکان برگزاری گردهمایی را اشتباه دیدم. در همین افکار بودم که یکدفعه پوستر تجمع بزرگ شیرخوارگان حسینی جلوی چشمانم خودنمایی کرد. درست بود. “تجمع بزرگ شیرخوارگان حسینی. زمان: جمعه سوم آذر ماه هزار و سیصدو نود و یک. مکان: مصلی بزرگ امام خمینی(ره).”

پس چرا هیچ خبری در مسیر منتهی به مصلی نبود؟!

از در مترو شهید بهشتی که بیرون آمدم فقط ماشین بود و ماشین. همه محوطه مصلی پر بود از ماشین. تا حالا مصلی را با این همه ماشین ندیده بودم. با دیدن این صحنه تازه فهمیدم که ای دل غافل، نه اینکه خبری نباشد بلکه بنده تنبلی کردم و دیر به مراسم رسیده ام.

سرعت قدم هایم را بیشتر کردم. با سرعت هرچه تمام تر خودم رو جلوی در شبستان رساندم.

خدای من! چه خبر بود! همه باباهایی که داخل شبستان راهشان نداده بودند جلوی در شبستان منتظر نشسته بودند.

با هزار مصیبت از لابه لای باباهای منتظر خودم را به داخل شبستان رساندم.

این همه جمعیت! باورم نمی شد. از جلوی شبستان یک قدم هم نمی شد این طرف و آن طرف رفت. فشار جمعیت آنقدر زیاد بود که گاهی منصرف می شدم از عکاسی.

شبستان پر بود از مادرهای نوزاد به بغل.

مادرهایی که نوزادهای شش ماهه خود را به عشق علی اصغر امام حسین(ع) لباس پوشانده و به بغل گرفته بودند. صدای لای لای مادرها از میان جمعیت به گوش می رسید.

لای لای علی اصغر
لای لای گل پرپر
لای لای بخواب آروم
لای لایی مادر

نوزادها گریه می کردند.یکی به بهانه آب… یکی به بهانه شیر…

خیلی سعی کردم تا جایی که می توانم از لابه لای مادرها و نوزادان رد خودم را به قلب مجلس برسانم ولی جمعیت خیلی زیاد بود.

همه آمده بودند.

بعضی مادر ها به عشق علی اصغر امام حسین(ع)  حتی به تن کودکان 3 و 4 ساله خودشان هم لباس پوشانده بودند.

بعضی ها مثل من برای عکاسی و فیلم برداری آمده بودند.

بعضی ها برای شنیدن روضه علی اصغر(ع)،

بعضی ها هم با حاجت بچه دار شدن آمده بودند تا دست به دامن طفل شش ماهه امام حسین(ع) شوند و به نیت نوزاد شش ماهه عروسکی را لباس پوشانده بودن و در بغل می فشردند و گریه می کردند.

حال و هوای عجیبی بود.

از شبستان که بیرون می آمدم در دلم آرزو کردم که همه این نوزادان به برکت این حضور روزی جزو صحابه امام زمان(عج) باشند.

السلام علی طفل الصغیر

 /انتهای متن/