به زنان رأی می دهی؟

سرویس اجتماعی به دخت/

در مرحله اول انتخابات  ، روز دوازدهم اسفند، مردم در کل کشور حضوری 64 درصدی داشتند.  اما بیشتر از کمیت، کیفیت رأی شرکت کنندگان در این دوره از انتخابات مهم بود؛ کیفیتی که نشانگر استقلال آرا بود و شاید همین استقلال در انتخاب،  کار را در بعضی از حوزه ها به مرحله دوم کشاند.

تشدید تحریم ها از سوی دو لت های غربی  ، رشد قیمت ها به خصوص در بخش مسکن و اقلام خوراکی و ناتوانی  مسئولین در مهار گرانی اتفاقاتی ست که از اسفند گذشته تا کنون مردم را نگرانی کرده .آیا این مسائل اثری بر حضور مردم  در انتخابات خواهد داشت ؟

این سؤال ما از آدم هایی ست که در گوشه و کنار شهر در رفت و آمدند . هم آن هایی که شادند و با روی باز به ما جواب می دهند و هم کسانی که آن چنان غرق در افکارشان هستند که نمی دانند چگونه طی مسیر می کنند ،  حتی وقتی از عرض خیابان می گذرند ! از کفاشی می پرسیم :

-به نظر شما آیا مردم در مرحله دوم انتخابات  حضور خوبی خواهند داشت ؟

– من فقط اینو فهمیدم که تو جمهوری اسلامی هیچ چیز قابل پیش بینی نیست .

-یعنی شما قصد شرکت در انتخابات را دارید ؟

-چرا که نه ؟ مملکت خودمونه. خوبیم خودمونیم ، بد هم باشیم باز خودمونیم .

– به کاندیداهای زن هم رأی می دهید؟

– آنهایی را که بشناسم، بله. اگر کسی خوب و لایق باشد، مرد و زنش فرق نداره.

راننده تاکسی که من مسافرش بودم، گفت : من ازکاندیداها کسی را نمی شناسم  ، چه زن وچه مرد. اگر رأی بدهم، سفید می دهم. فقط خدا کند هر که به مجلس می رود، برای این گرانی ها فکری کند. به ما قشر پایین جامعه خیلی فشار می آید.

اما راننده دیگری که با ماشین شخصی برای یک اداره کار می کرد، گفت: من به خانمها بیشتر از آقایون اعتماد دارم. زنها کمتر از مردها دروغ می گویند. من که در یکی از شهرهای اطراف تهران ساکنم، برای کاری پیش یک خانم نماینده رفتم، خدایی پیگیر کارم بود. آدم حتی اگر به نتیجه هم نرسد، دلش خوش است که به او و خواسته اش  اعتنایی شده . در حالی که آقایی که در شورای شهر بود و من بخاطر تبلیغاتش از درخت هم افتاده بودم و مجروح شده بودم، نه خودش و نه مسئول دفترش اصلا اعتنا به کارمان نکرد.

یکی از دانشجویانی که برای مطالعه به کتابخانه آمده در مورد شرکت در انتخابات  می گوید :

-هم خیلی گرفتارم و هم شناختی از کاندیداها ندارم . بنابرأین رأی نمی دم. ضمن اینکه به سیاست پاک معتقد و از سیاست ناپاک متنفرم .در این مورد بین زنان و مردان هم تفاوتی نمی بینم.

اما یک استاد دانشگاه نظر دیگری  دارد :

-آخرین باری که رفتم رأی بدهم ، آقایی که پشت میز نشسته بود ، با دیدن شناسنامه  من با آن همه انواع مهر های انتخابات گفت می بینم که شهر وند مسئول و تمام عیاری هستی !خندیدم و گفتم: البته . و حالا در جواب شما هم می گویم: البته که رأی می دهم .

–         پس با وجود گرانی های اخیر ….

–         بله . باید نمایندگانی به مجلس بروند که برأی رفع مشکلات طرح های قابل قبولی ارائه بدهند .فکر می کنم که در میان کاندیداها افراد لایقی هستند که بتوانند این کار را بکنند.

–         به کاندیداهای زن هم رأی می دهید؟

–         بله . بالاخره زنان که امروزه در همه جا ، دانشگاه، ادارات، آموزش و پرورش و بیمارستان ها و خیلی جاهای دیگر هستند، لازم است در مجلس هم نماینده داشته باشند.

خانم معلمی می گوید :

اگر من رأی ندهم،  به واسطه آرای بقیه مجلس تشکیل می شود ، هم چنان که تا به حال کشور بدون مجلس نبوده ، پس بهتر است  با شرکت در انتخابات، نظر من هم به حساب بیاید .

–         به زنان هم رأی می دهید؟

–         به نظرم نه تنها ما زنان، بلکه مردان هم باید به زنها برای نمایندگی مجلس رأی بدهند. چون بعضی از مسائل مهم مثل مسائل مربوط به خانواده را زنها بهتر درک می کنند. بعد هم وقتی  زنها درهمه امور اجتماعی و سیاسی و اقتصادی فعالیت دارند، مگر می شود در یک مرکزی که باید برای جامعه قانونگذاری کند، حضور فعال نداشته باشند؟ به نظرم هم باید باشند و هم باید تعدادشان خیلی بیشتر از این باشد که تا حالا بوده است.

خانم خانه داری هم می گوید:

–         ببینید مسائل را به نسبت اهمیت شان باید از هم جدا کرد . انتخابات در همه کشور ها به خصوص در کشور ما مسئله مهمی ست که نباید به آن بی اعتنا بود.

–         در مورد انتخاب زنها چطور؟

–         حتما، زنها باید بروند مجلس و نماینده ما زنان باشند تا مسائل ما هم در مجلس مطرح شود.

خانمی که استاد دانشگاه است، در مورد حضور زنان در مجلس می گوید:

من هم به حضور زنان در مجلس به عنوان یک امر واجب قائلم و هم با حضورصرفا  فرمایشی و صوری زنان کاملا مخالفم. زنان باید با قابلیت ها و توانایی هایی به عرصه قانونگذاری قدم بگذارند که واقعا حضورشان در این عرصه مؤثر و کارساز باشد. البته این حضور کارساز به تعداد مناسب هم بستگی دارد. زنان با تعداد کم شاید نتوانند آنطور که باید و شاید وظایف شان را در مقام یک زن نماینده که هم وظایف عمومی نمایندگی را دارد و هم وظایف خاص نماینده بودن زنان را ، خوب انجام دهند.

در حضور همین خانم، آقای استاد دانشگاهی این طور می گوید:

زنان باید در عرصه تصمیم سازی فعال و تأثیرگذار باشند، نه در عرصه تصمیم گیری. مجلس، فقط یک عرصه است برای تصمیم گیری. نماینده ها باید فقط یک دگمه را فشار دهند و رأی بدهند. ضمن این که اگر بخواهند وظیفه نمایندگی را به نحو احس انجام دهند، باید 24 ساعته کار کنند و این از عهده خانمها که مسئولیت های خانوادگی هم دارند، برنمی آید. ضمن این که ما اصولا برای کارهای مهم و جدی زن قابل و پرتوانی نداریم.

و اما یک خانم فعال سیاسی که از اوایل انقلاب در فعالیت های سیاسی حضور داشته در مورد سؤال ما که نظرش نسبت به حضور زنان در مجلس چیست، می گوید:

این چه سؤالی است؟ این سؤال را همان روزهای اول انقلاب که بعضی ها خدمت امام رفتند و از ایشان پرسیدند که آیا لزومی دارد خانمها به کارهایی چون نمایندگی مجلس روی بیاورند و آیا اصلا این کار صحیح است، جواب قاطعی دادند و گفتند که اصلا این سؤال شما اشکال دارد. متأسفانه این فکر هست که زن به واسطه زن بودن که امری عارضی است، به عنوان یک انسان حق دخالت در امور جامعه خود را ندارد. این یک فکر مردسالارانه است که در انقلاب ما جایی نداشته است. حضور کم تعداد و نمایشی زنان در مجلس هم چنین فکری است. ما اگر تابع الگوی نظام سیاسی مدنی پیامبراکرم(ص) هستیم، می بینیم که زنان در گروهی که ایشان در سخت ترین شرایط شبانه در کوه با آنها بیعت نمود، حضور داشتند. الگوی اعلای ما زنان مسلمان هم که حضرت فاطمه زهرا(س) است با شاخص هایی که ایشان برای رشد زنان مطرح می کنند. در طول سالهایی که از انقلاب و جنگ گذشته، زنان با توجه به همین الگو در صحنه بوده اند و همه چیز ، از طلاو پول گرفته تا همسر و فرزندشان را تقدیم انقلاب کرده اند. همین الگوست که اقتضا می کند که زنها در صحنه های سیاسی هم باشند. اگر میدان کافی به زنان برای چنین حضوری ندهند، آن وقت انتظار نقش آفرینی و انجام وظیفه از آنها نمی توان داشت. ما مخالف استفاده ابزاری از زن هستیم، یعنی کاری که دنیای امروز می کند، ولی حضور زنان با فضیلت در صحنه ها را قائلیم و واجب می دانیم.

براین اساس به نظر من این یک ضرورت است که زنان فرهیخته و توانا به مجلس بروند و البته این شاخصها  باید در مردان نماینده هم باشد. چون اگر مجلس از نظر امام خمینی در رأس امور است و عصاره فضیلت های ملت است، پس نماینده ای هم که به مجلس می رود، چه زن و چه مرد، باید به فضیلت و شایستگی شناخته شود. چنین نماینده ای حتی وقتی هنوز کاری و حرکتی نکرده، با تدین، دانش و اخلاقی که در وجودش به نحو احسن جلوه می کند، نشانه بافضیلت بودن مردم ماست، هم در داخل و هم مخصوصا در صحنه بین الملل. مردم باید چنین نماینده ای انتخاب شود که البته بیشتر مردم هم بر اساس لیست هایی که گروه های سیاسی می دهند، کاندیدای خود را تعیین می کنند. فرض شان این است که بخاطر افراد شناخته شده ای که در رأس خیلی از این گروه ها هستند، کاندیداهای معرفی شده هم شاخص های لازم را دارند. اما من فکر می کنم که مخصوصا در مورد زنان صرف متدین بودن و با حجاب بودن و منتسب بودن به خانواده های معتبر برای انتخاب شدن کافی نیست. چون ما که نمی خواهیم زنان در مجلس یک حضور فیزیکی و نمایشی محض داشته باشند. اینها باید بتوانند مسائل مهم زنان را در مجلس مطرح و پیگیری کنند، همان مسائلی که مقام معظم رهبری در همین نشست اخیر راهبردی از آن به عنوان مسائل دست اول نظام یاد کردند. این نماینده هم باید توانا باشد و هم فاضل تا بتواند علاوه بر نقش تصمیم گیری  در مجلس، آن نمود فضیلت را برای ایران و جهان داشته باشد. اما در جریان تصمیم گیری، تعداد زنان هم در مجلس مهم  است تا بتوانند در جهت دهی به آراء و تحقق آرمان های اسلامی ما نقش داشته باشند، آرمان هایی مثل استکبار ستیزی و مقاومت . اگر حضور زنان نماینده به این کیفیت باشد، هم کاربرد داخلی دارد و هم پیام جهانی. در جلسه ای که رئیس کمیسیون حقوق بشر با تعدادی از زنان فعال مسلمان ایرانی ملاقات داشت، او یکی از ایرادهایش به ما این بود که این حجاب بنوعی نقض آزادی و حقوق زنان است. ما گفتیم که اولا شما چرا این همه حرکت ها و تحولات مثبت را که در این سالها در ایران برای زنان شده، نمی بینید؟ ثانیا این چادر برای ما فقط حجاب نیست، یک بعد جهانی هم دارد که پیام حضور زن مسلمان در عرصه جهانی است. ما می خواهیم زن نماینده مجلس مان بتواند با قابلیت و بصیرتی که دارد، طوری حرکت کند که زمینه تحقق حاکمیت الهی را در جهان که آرمان نهایی حضرت امام بود، فراهم سازد. /انتهای متن/