گناهکارم

سرویس خبر به دخت/

پاپ فرانسیس در مصاحبه طولانی که روز سه‌شنبه در یک مجله ایتالیایی به نام «یسوعی» منتشر شد، به تفصیل درباره خودش، پیشینه یسوعی خود و دیدگاهش درباره زنان و همجنسگراها سخن گفت. او گفت آرزو دارد کلیسای کاتولیک به «تعادل جدیدی» برسد و گفت زنان باید بتوانند در کلیسا تصمیمات کلیدی بگیرند و کمتر در محکوم‌کردن همجنسگراها، زنان مطلقه و زنانی که باید سقط جنین کنند، درآید. همچنین درباره اصلاحات دینی که شورای واتیکان اعمال کرده است، توضیح داد.

در زیر قسمتی از مهم‌ترین بخش‌های این مصاحبه طولانی آمده است.

نمی‌دانم جواب دقیق این سوال چیست، من یک گناهکارم. این دقیق‌ترین توضیح است. این تعریف ژستی برای مصاحبه نیست. من واقعا گناهکارم. شاید بتوانم بگویم من کمی زیرک هستم و می‌توانم خودم را با شرایط وفق دهم. اما ساده‌لوح هم هستم. اما بهترین تعریفی که خودم عمیقا به آن باور دارم این است: من گناهکاری هستم که خداوند به او لطف داشته است.

درباره همجنسگراها

در بوئنوس‌آیرس من نامه‌ای از یک همجنسگرا دریافت کردم. او نوشته بود در جامعه همیشه تحقیر می‌شود زیرا کلیسا همجنسگراها را همیشه محکوم کرده است. اما کلیسا چنین قصدی نداشته است. من در ریودوژانیرو گفتم و باز هم تاکید می‌کنم که اگر کسی همجنسگرا باشد ولی خیرخواه و خداجو باشد من کسی نیستم که بخواهم قضاوت کنم.

من دیدگاه مسیحیت را بیان کردم. مذهب حق ابراز دیدگاه خود در خدمت بشر داشته است، اما مخلوقات خدا در برگزیدن آن آزاد هستند. امکان ندارد بتوان به طریق معنوی در زندگی کسی دخالت کرد. یک‌بار کسی به حالت پرخاشگری از من خواست همجنسگرایی را تایید کنم. من با سوال دیگری به او پاسخ گفتم: وقتی خدا به یک همجنسگرا نگاه می‌کند آیا او را با محبت می‌نگرد یا او را پس می‌زند و محکوم می‌کند؟ خداوند افراد را همراهی می‌کند و ما هم باید آنها را همراهی کنیم.

درباره سقط جنین

ما نمی‌توانیم تنها روی مسایل مربوط به سقط جنین، ازدواج همجنسگراها و استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری تاکید کنیم، چنین چیزی امکان ندارد. من درباره این مسایل زیاد حرف نزده‌ام و به خاطر آن سرزنش شده‌ام.

ولی وقتی درباره این مسایل حرف می‌زنیم، باید درباره زمینه‌های آن حرف بزنیم. آموزه‌های کلیسا درباره این مساله روشن است. من هم فرزند کلیسا هستم، اما همه وقتمان را نباید درباره این مسایل حرف بزنیم.

درباره زنان در کلیسا

زنان در این زمینه سوال مهمی دارند. کلیسا بدون زنان و نقش آن ها دوام نخواهد آورد. زنان برای کلیسا خیلی مهم هستند. مریم مقدس زن بود، او نقش خیلی مهمی داشت. این را گفتم چون نباید عملکرد را با جاه و مقام اشتباه گرفت. بنابراین باید نقش بیشتری در کلیسا به زنان بدهیم. ما باید برای بسط عمیق یزدان‌شناسی در زنان بیشتر تلاش کنیم.

درباره شیوه رهبری‌اش

شیوه رهبری من مانند یک یسوعی در آغاز اشتباهات زیادی داشت. برای جامعه یسوعیان زمان سختی است: جای نسل جدید در این جامعه خالی است. هنوز خیلی جوان بودم که مسوولیت‌های دشواری به من سپرده شد. تنها 36سال داشتم. باید با موقعیت‌های دشواری مواجه می‌شدم و تصمیم‌های خطیری می‌گرفتم. چیز دیگر هم باید اضافه کنم: وقتی از چیزی درباره شخصی مطمئن شوم، کاملا به او اعتماد می‌کنم. برای اینکه کسی را توبیخ کنم، باید اشتباه واقعا بزرگی مرتکب شده باشد. اما به هر حال انسان‌ها از حکم‌راندن خسته می‌شوند… برای اینکه مطمئن شوید باید بگویم من هیچ‌وقت بچه خوب کلاس نبوده‌ام، هیچ‌وقت هم دست راستی نبوده‌ام. این روش من برای گرداندن امور کلیسا و تصمیم‌گیری است که مشکلاتی را هم ایجاد کرده است.

منبع: شفقنا/ انتهای متن/