جای خالی جوانان نخبه در چرخه مديريت كشور

سرویس اجتماعی به دخت ؛ سحر بیدار/

مديرانی می روند و مديرانی می آيند . آنان كه می روند از خدمات ارزنده شان تقدير به عمل مي آيد و آنان كه در شرف تصرف پست های خيلی مهم و كمتر مهم هستند هنوز نيامده و امتحان پس نداده نسبت به انتصاب به جا و شا يسته شان درآگهی روزنامه ها كه به سفارش دوستان شان” ري به ري” درج می شود،ابراز خرسند ی شده و تبريكات لازمه اعلام مي شود.

اما در اين بين ، چه در ميان وزرا و چه در ميان مديران پايين دستي آنان، كسا نی را مي بينيم كه  هميشه در چرخه ی مديريتی باقی بوده وهستند حتي اگردر حال گذران دهه ی هفتم ،هشتم عمرشان باشند . و باز شاهد حضور كسانی هستيم كه بعد از مدت ها وزارت و برخورداری از امتيازات مناصب دولتی و استفاده از اين امتيازات بعد از كناره گيری از مشاغل رسمی، فرصت اين را داشته اند تا در بخش خصوصی دارای موقعيت منا سب اقتصادی باشند و به انباشتن ثروت بپردازند و فرزندان شان نيز…

سوال ما اين است كه” اعتدال و تدبير” كي و چه گونه ابزاري مي شود برای ملاحظه نخبگان و جوانان تحصيلكرده و واقعا شايسته ای كه با وجود توانايی، تن به جلای وطن نداده و به معضل فرار مغز ها دامن نزده اند.  راستی آيا نوبت به آن ها می رسد تا در مدار مديريت قرا بگيرند و با استفاده از اندوخته هاي علمی به روز شان و نيز شايستگی ها و خلاقيت كه اقتضای جوانی ست ، سهمی در تعيين سرنوشت كشور داشته باشند؟

ادعای دادن وام چند ميليوني به نخبگان ، كه معادل آن را در كمتر از چند ماه می توانند در سرزمين هاي آن ور آب به دست بياورند، تنها راه مما نعت آن ها  از مهاجرت نيست. بايد با اقدامات مهم تری جوانان را اميدوار و دلگرم كرد . بگذاريد مردم با چهره هاي جديد ی از مديران آشنا شوند. مديرانی كه به تحصيلات 40-30 سال پيش خود در دانشگاه های آمريكا و .. ننازند بلكه مهارت ها و توانايی هايی را عرضه كنند كه برخاسته از علم روز است و خودشان تازه نفس هستند.

/انتهای متن/