برسر دوراهی مال و ثروت یا خدا و حقیقت
بهترین خوراکی بر سر سفره رمضان ، قرآن است. سهم شما از این سفره در به دخت، تفسیر یک آیه از یک جزء است که هر روز از یکی از تفاسیر قرآنی تقدیم تان می شود.
سرویس فرهنگی به دخت/
از جزء چهارم سوره آل عمران آیه 92:
لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ
ترجمه:
هرگز به (حقيقت) نيكو كارى نمىرسيد مگر اينكه از آنچه دوست مىداريد (در راه خدا) انفاق كنيد، و آنچه انفاق مىكنيد خداوند از آن با خبر است.
نکته ها
يك نشانه ايمان
لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ واژه” بر” در اصل به معنى وسعت است، و لذا صحراهاى وسيع را” بر” (بفتح ب) مىگويند، و به همين جهت به كارهاى نيك كه نتيجه آن گسترده است و به- ديگران مىرسد” بر” (بكسر ب) گفته مىشود، و تفاوت ميان” بر” و” خير” از نظر لغت عرب اين است كه” بر” نيكوكارى توأم با توجه و از روى قصد و اختيار است، ولى” خير” به هر نوع نيكى كه به ديگرى بشود اگر چه بدون توجه باشد، اطلاق مىگردد.
آيه فوق مىگويد:” شما هرگز بحقيقت” بر” و نيكى نمىرسيد مگر اينكه از آنچه دوست مىداريد در راه خدا انفاق كنيد”.
در اين كه مقصود در اينجا از كلمه” بر” چيست؟ مفسران گفتگوى بسيار دارند، بعضى آن را به معنى بهشت، و بعضى به معنى پرهيز كارى و تقوى، و بعضى به معنى پاداش نيك گرفتهاند، ولى آنچه از آيات قرآن استفاده مىشود اين است كه” بر” معنى وسيعى دارد و به تمام نيكيها اعم از ايمان و اعمال پاك گفته مىشود، چنان كه از آيه 177 سوره بقره استفاده مىشود كه” ايمان به خدا، و روز جزا، و پيامبران، و كمك به نيازمندان، و نماز و روزه، و وفاى به عهد، و استقامت در برابر مشكلات و حوادث” همه از شعب” بر” محسوب مىشوند.
بنا بر اين رسيدن به مقام نيكوكاران واقعى، شرايط زيادى دارد كه يكى از آنها انفاق كردن از اموالى است كه مورد علاقه انسان است، زيرا عشق و علاقه واقعى به خدا، و احترام به اصول انسانيت و اخلاق، آن گاه روشن مىشود كه انسان بر سر دو راهى قرار گيرد، در يك طرف مال و ثروت يا مقام و منصبى قرار داشته باشد كه مورد علاقه شديد او است، و در طرف مقابل خدا و حقيقت و عواطف انسانيت و نيكو كارى، اگر از اولى بخاطر دومى صرف نظر كرد معلوم مىشود كه در عشق و علاقه خود صادق است، و اگر تنها در اين راه از موضوعات جزئى حاضر بود صرف نظر كند، معلوم مىشود عشق و علاقه معنوى او نيز بهمان پايه است و اين مقياسى است براى سنجش ايمان و شخصيت.
تفسير نمونه، ج3، ص: 2 /انتهای متن/
