به پیشواز ماه رمضان

کمتر از 10 روز به ماه مبارک رمضان باقی مانده است، فرصت بسیار کمی است تا آماده شویم برای ورود به میهمانی حضرت حق. در همین فرصت کوتاه سعی می کنیم که همراه با مخاطبان عزیز «به دخت» به پیشواز معنوی ماه خدا برویم…

0

سرویس فرهنگی به دخت؛ محدثه مرتضی/

علامه سیدمرتضی عسگری –رحمة الله علیه- عادت بسیار خوبی داشتند که در ابتدای هر کلاس و مبحثی که قرار بود برای مخاطبان شروع کنند، به واژه شناسی توحیدی می پرداختند؛ کاری که باعث می شد دل های مخاطبان، آماده تر و حق پذیرتر مباحث پیش رو را پیگیری کند. برای همین هم ما در اولین قسمت از مطالبِ پیشوازی ماه رمضان سراغ همین واژه شناسی توحیدی می رویم:

 الله: خداوند خالق آسمان ها و زمین و هرآنچه که در آن است.

 اله: پرستش کردن و اطاعت کردن

 زمانی که می گوییم «لا اله الا الله» یعنی ما از هیچکس اطاعت نمی کنیم جز الله. و دیگر اینکه گفتن این «لا اله الا الله» یعنی ما از هرکس غیر از خدا اطاعت کنیم، مشرک می شویم؛ چه شرک عیان، چه شرک خفی.

بزرگترین شرک خفی ای که تقریبا همه ما دچار آن هستیم، این است که بسیاری از مواقع به جای اینکه به دستور خدا عمل کنیم، به دستورات هوای نفس مان عمل می کنیم. برای همین خدا در آیه 22 سوره جاثیه می فرماید:

 «اَفَرَءَیتَ مَنِ اتَّخَذَ الهَهُ هواه»

آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود قرار داد؟

 حالا چاره ای می ماند جز پناه بردن به خدا! از دست “دلم می خواهدها” در برابر “خدا می خواهدها”؟

ربّ: پروردگار

خداوندی که مراحل پرورش و رشد همه مخلوقات را از بدو خلقت تا مرحله کمال تعریف و معین کرده است. یعنی خداوند برای ما انسان ها تعیین کرده که چگونه زندگی کنیم تا جسمی سالم داشته باشیم و روان و روح مان به کمال برسد. و این چگونگی تربیت و پرورش همان سبک زندگی است. فرعون به قوم خود می گفت: «انا ربکم الاعلی».

 در واقع فرعون می گفت من باید بگویم قومم چگونه زندگی کنند، نه اینکه خدای موسی و هارون سبک زندگی مردم را تعیین کند!

 فرعون های زمان ما هم سبک زندگی هالیوودی، مک دونالدی، انسان محوری و… را به مردم دنیا تحمیل کرده اند.

عبد: خضوع کننده و اطاعت کننده

خداوند در تشهد نماز بالاترین صفتی را که به رسول اعظم –صلی الله علیه و آله و سلم- نسبت داده، “عبد بودن” یعنی بنده خدا بودن است.

«و اشهد انّ محمداً عبده و رسوله»

 پس تمام سعی ما هم باید این باشد که تنها عبدِ «الله» باشیم. بر همین اساس هم امام رضا –علیه السلام- فرمودند:

«اگر کسی به سخن گوینده ای گوش فرا دهد، او را عبادت کرده. در صورتی که گوینده از خدا سخن بگوید، شنونده خدا را عبادت کرده و اگر از ابلیس سخن بگوید، او ابلیس را عبادت کرده است» -عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 303، حدیث شماره 63-

 برای اطلاع بیشتر از واژه شناسی توحیدی می توانید به فصل اول از جلد 1 کتاب «نقش ائمه در احیای دین» علامه سیدمرتضی عسگری مراجعه کنید که انتشارات دانشکده اصول الدین آن را چاپ کرده است.

 /انتهای متن/

درج نظر