تأملی بر حضور کمی و کیفی زنان در شورای شهر

سرویس اجتماعی به دخت؛ سردبیر/

انتخابات چهارمین دوره شورای شهر در کشور همراه با انتخاب رئیس جمهور انجام گرفت. طبیعتا اهمیت انتخابات ریاست جمهوری می توانست این اتفاق مهم دیگر را تا حدی تحت الشعاع قرار دهد. در این میان آنچه تآمل برانگیز است، حضور زنان در میان منتخبین شورای شهر است . آمار و رقم ها نشان می دهد که در این دوره از انتخابات شورای شهر، زنان سهمی بیشتر از دوره های قبل داشته اند. ضمن اینکه اخبار حاکی از آن بوده که در بعضی شهرها مانند کرمان، کرج، اهواز، شاهرود و یاسوج زنان در انتخابات شورای شهر بالاترین رای را به خود اختصاص داده اند.در مقابل در شهرهای بزرگی مثل ساری هیچ یک از  اعضا، زن نیستند.

اما نگاهی به جدول زیر که تعداد و درصد منتخبین زن را در شهرهای مختلف نشان می دهد، نکات جالبی را در مورد ترکیب منتخبین شهرها در بردارد.

اما آن نکات:

1-       بیشترین تعداد زنان منتخب شورای شهر مربوط به شهرهای کرمان(6)، بوشهر و رودهن(4) بوده است.

2-      بالاترین درصد منتخبین زن به ترتیب به کرمان(40 درصد) ، بوشهر(36/36 درصد) و رودهن(76/30 درصد) اختصاص داشته است.

3-      پایتخت کشور  از شهرهای کوچک اقماریش(رودهن) نماینده زن کمتری در شورای شهر دارد و با خیلی شهرهای کوچک دیگر مثل ورامین در این مورد مساویست.

4-      شهرهای کوچک که مراکز استان نیستند بعضا از مرکز استان شان بیشتر نماینده دارند.

5-      شهری مثل شهر قم که مهد علوم دینی است و زنان نخبه کمی هم ندارد، تنها یک نماینده زن در شورای شهر دارد.

6-      بعضی مراکز استان مثل ساری هم اصلا منتخب زنی در شورای شهرشان نیست.

7-      در میان کل منتخبین(549 نفر)، تعداد منتخبین زن به 82 نفر و درصدشان به 93/14 درصد می رسد.

در مورد عدد و کمیت زنان در شوراهای شهر باید گفت که رشد تعداد زنان در بعضی شهرهای کوچک و افت آن در شهرهای بزرگی مثل اصفهان و تهران عمدتا حاکی از آن است که در شهرهای بزرگ  نتیجه انتخابات شورای شهر تابع لیست های گروهی است، اما در شهرهای کوچک که مردم معمولا کاندیداها را بی واسطه می شناسند، زنان شانس بیشتری برای جلب اعتماد همشهریان خود دارند. معنای دیگر این امر آن است که گروه های سیاسی نه به حضور زنان در لیست های خود اهمیت چندانی می دهند و نه همان تعداد کم زنان لیست را با دقت انتخاب می کنند. ولی در شهرهای کوچک حضور و انتخاب زنان در انتخابات (هم شورای شهر و هم مجلس) به قابلیت و قدرت جلب اعتماد خود آنان بستگی دارد.

تاثیرمنفی  گروه های سیاسی در انتخابات، تنها  به تعداد کم زنان منتخب محدود نمی شود. تاثیر مهمتر این امر در کیفیت نقش آفرینی زنان در شورای شهر و هم مجلس شورای اسلامی مربوط است.

در حالی که انتظار می رود که حضور زنان در مناصب تصمیم گیری مثل شورای شهر و مجلس شورای اسلامی به صورت موثر نگاه زنانه، عواطف زنانه و دغدغه های زنانه را به تصمیم گیریها وارد کند و مخصوصا تاثیر محسوس و نمایان در حوزه  های فرهنگی – اجتماعی داشته باشد، اما عملا این گونه نیست. متاسفانه در عمل وابستگی های سیاسی – جناحی در بسیاری موارد باعث می شود که زنان بیشتر از آنکه با صبغه مادرانه و دلسوزانه و با لحاظ ظرافت های تربیتی و عاطفی و روانی و اجتماعی به تصمیم گیری برای امور مهم اجتماعی بپردازند، با همان نگاه مردانه که در آن غلبه با جناح بندی های معمول سیاسی است، در تصمیم گیریها دخالت کنند. نتیجه اینکه چه در سطح کشور و چه درسطح شهرهای مان، نگاه زنانه و دغدغه های زنانه و ظرایفی که تنها زنان می توانند به آن بپردازند، غایب است.

واقعیت این است که حضور زنان در این عرصه های تصمیم گیری وقتی موثر و مفید است که زنان با هویت زنانه، نگاه زنانه و دغدغه زنانه به سراغ مسائل جامعه بروند و با همان حس مسئولیت و دلسوزی مادرانه برای اصلاح امور مخصوصا در حوزه های فرهنگی و اجتماعی به تصمیم گیری و پیگیری تصمیمات و نظارت بر اجرایی شدن آنها بپردازند. وگرنه،  اصلا برای چه رفته اند؟

/ انتهای متن/