ازدواج اینترنتی؛ آري يا نه؟

سرويس اجتماعي به دخت/

ازدواج اینترنتی آن زمان که در فرانسه ،حومه شهر پاریس مطرح شد، شاید کمتر کسی فکرش را می کرد که چند سال بعد همین نوع آشنایی و ازدواج درجامعه ای مثل ایران با فرهنگ و شرایط اجتماعی خاص این کشور  مورد توجه و استقبال بسیاری از جوانان قرار گیرد.

آشنایی که ارتباطش در محیطی مجازی و تنها  با کلمات  است، افراد نه چهره  همدیگر را می بینند و نه حرکات و عکس العمل مخاطب خود را . فقط یک پیام است:

“م.ه هستم 32 ساله و قصد ازدواج دارم .”

این پیامی است که یک آقا یا خانم همراه با اطلاعاتی درباره خصوصیات اخلاقی و علایق شخصی خود با چند فرم  عکس روی صفحات همسریابی اینترنتی می گذارند تا از این طریق بتوانند همسر مورد علاقه خود را انتخاب کنند.

 به نظر می آید انتخاب همسر در اینترنت تبدیل به نوعی خرید اینترنتی شده است طوری که اگر فرد مورد نظر پیدا شود،  فرد انتخابش می کند، اما اگر کسی با شرایط مورد نظر پیدا نشد، فرد متقاضی به دنبال شخص دیگری می رود.  چرا که به نظر او در اینترنت هزاران نفر هستند که می تواند با آنها آشنا شود. جوانانی هستند که برای این منظور روزانه ساعت های بسیاری را پای اینترنت می گذرانند. عده ای  موافق این نوع آشنایی و برخی دیگر هم مخالفند .

مرجان 25 ساله و کارمند شرکتی تجاری است. او از طریق اینترنت با افراد بسیاری آشنا شده  و به گفته خودش با فردی هم نامزد شده، اما به مرحله ازدواج که رسیده، از تصمیمش صرف نظر کرده است.  او در باره این نوع آشنایی و ازدواج  معتقد است :”ما در جامعه ای  زندگی می کنیم که فشار بسیاری بر دختران هست. ما زنان هیچ گاه حق انتخاب همسران مان را نداریم یعنی همیشه انتخاب می شویم. اینترنت فضایی است که ما به راحتی بتوانیم فرد مورد علاقه خود را انتخاب کنیم. من مطمئنم در این نوع ازدواج موفق عمل می کنم چون آدم های بسیاری برای انتخاب در سایت ها هستند.” البته او نمی گوید پس چرا خودش در این مورد  موفق نبوده است.

 مریم 30 ساله و دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات زنان است. او هم با افراد بسیاری در این سایت ها آشنا شده، اما نتوانسته مرد مورد علاقه خود را پیدا کند. او در این باره می گوید:”در اینترنت نمی توان به افراد اعتماد کرد. سایت های اینترنتی فضای خوبی برای آشنایی دختر و پسر هستند، اما  همین سایت ها برای جوانان خطرناک هم هست. استفاده از اینترنت برای آشنایی و ازدواج  تجربه بالایی می خواهد که متاسفانه جوانان ما ندارند. چراکه در این سایت ها برای بدست آوردن همدیگر مدام به هم دروغ می گویند.”

وی معتقد است :”دوستانی داشته که از طریق اینترنت با مردانی آشنا شدند و ازدواج کردند و موفق بوده اند و بعضی ها را هم می شناسم که در این زمینه ناموفق بوده اند .”به نظر او ناموفق بودن افراد در ازدواج ربطی به ازدواج اینترنتی ندارد.شاید به علت فریب و موارد دروغی که از ابتدا به هم گفته اند زندگی ها خراب می شود .

فرهاد جوانی 27 ساله  است که نظری متفاوت دارد. او از مخالفان ارتباط اینترنتی است  و بر این باور است که دخترانی که در اینترنت ارتباط برقرار می کنند، فقط به دنبال ثروت افراد هستند.او می گوید : “دختران در ازدواج بیشتر دنبال شرایط مالی بهتر هستند. کسی حاضر نیست که با دانشجو و یا کارمند ازدواج کند. علاوه بر این هیچ اعتمادی به این نوع ازدواج ها نیست. اینترنت یک فضای کاذب است که فقط باید در آن سرگرم باشی برای پیدا کردن همسر باید دردنیای واقعی  گشت.”

ازدواجی که با چت آغاز می شود

 ازدواج اینترنتی مثل ازدواج سنتی نیست که شخصی  خانواده دختر و پسر را به هم معرفی کند. در این نوع ازدواج ، چت روم ها نقش اساسی را بازی می کنند. ازدواجی که دختر یا پسر بر اساس گفته ها شان دل به  هم می دهند و همین  دلبستگی ها به خصوص در خانم ها موجب می شود که آنان به عقلانیت حرفها توجه نکنند و برخی وقتها آنقدر احساسی با ماجرا برخورد می کنند که متوجه  تناقض های یک رابطه نمی شوند .

زن و مرد در مقطعی کوتاهی دل می دهند ،عاشق می شوند، اما بعد از مدتی که همدیگر را می بینند، تازه متوجه می شوند که از ظاهر یا عکس العمل های همسر آینده خود هیچ خوششان نمی آید، اما چون دل داده اند و عادت کرده اند، به ازدواجی تن می دهند که آینده مبهمی برایشان دارد.

 دکتر حسن بنیانیان کارشناس فرهنگی درباره این گونه ازدواج ها معتقد است : ” به نظرمی رسد  درازدواجی که آشنایی افراد ازراه اینترنت باشد، زن و مرد موفق نمی شوند. ما معتقدیم نقطه شروع آشنایی  برای ازدواج از طریق عقلانیت است ، یعنی دختر و پسر باید ابتدا همدیگر را ببینند و با روحیات و خلق و خوی هم رو در رو آشنا شوند. این در حالی است  که در آشنایی های اینترنتی ابتدا احساسات  برافراد غالب می شود. چون زن یا مرد با کلمات در محیطی مجازی بازی می کنند و طرفین به هیج عنوان نمی توانند این موضوع را درک کنند”.

وی می گوید:” آنجایی که عقل نادیده و احساسات دیده شود، خطا بیشتر می شود . اینکه زن و مردی ساعت ها در اینترنت  با هم صحبت کنند، آشنایی جالبی برای ازدواج پسندیده نیست. چراکه این آشنایی فقط از روی احساسات است. در ازدواج باید افراد رودر رو با عقل و منطق ظرفیت های وجودی خود را مورد ارزیابی قرار دهند.متاسفانه هم اکنون شاهد رشد طلاق در کشور به خصوص در کلان شهرها هستیم. طلاق هایی که بیشتر در سالها و ماههای ابتدای زندگی اتفاق می افتد. این موضوع  انتخاب غلط دختران و پسران را نشان می دهد .انتخاب هایی که از روی احساس است.”

ازدواجی با شک و تردید

به گفته بسیاری از کارشناسان در ازدواج اینترنتی که آشنایی ها به راحتی اتفاق می افتد، اعتماد و بدبینی در زن و مرد هم بیشتر می شود به گونه ای که زن و مرد بعد از ازدواج درگیر کنترل کردن همسر خود هستند. دکتر بنیانیان در این باره می گوید: “در ازدواج هایی که دختر و پسر به راحتی با هم آشنا شوند، شک و تردید بعد از ازدواج افزایش پیدا می کند، به خصوص این مساله در مردها بیشتر است. آنان تصور می کنند همسرشان چون به راحتی با آنها آشنا شده است، ممکن است با افراد دیگری هم بوده باشد. خود این موجب درگیری و مشکلات بسیاری در زندگی زناشویی می شود .همچنین زن هم  دچار درگیری فکری خیانت شوهرش می شود و مدام در این فکر است که مبادا مردش بیرون از خانه با زن دیگری رابطه داشته باشد”.

کلاهبرداری در ازدواج اینترنتی

ازدواج اینترنتی هنوز در فرهنگ جامعه ما تعریف نشده است. دکتر شیوا شکارچی جامعه شناس در این مورد می گوید:

“هنوز فرهنگ استفاده از اینترنت در جامعه  نهادینه نشده،  که ازدواج اینترنتی هم مطرح شده. با این حال جوانان به راحتی به گفته های هم در فضای مجازی، آن هم برای امر ازدواج، اعتماد می کنند .  مثلا دیده شده که کسانی که  از راه  اینترنت با افرادی برای ازدواج آشنا می شوند که خارج از ایران زندگی می کنند. اینها وقتی به آن کشور می روند، می بیینند که تمام فکرهایی که در سر داشتند، اشتباه بوده . حتی در برخی مواقع کلاهبرداری های بسیاری از دختران شده ، که  متاسفانه باعث نابودی زندگی دختر شده است.کلا باید گفت که  غالبا نتیجه این ازدواج ها شکست است، چرا که افراد به صورت سطحی و کاملا احساسی همسر مورد علاقه خود را پیدا کرده اند”.

دکتر شکارچی با اشاره به اینکه ازدواج اینترنتی هماهنگی با فرهنگ ایرانیان ندارد، اظهار می کند: “آنطور که در جامعه ما در ازدواج به گونه سنتی مرسوم است، یا  دختر و پسر در محیط کار ، دانشگاه و یا هر مکان دیگری حضوری همدیگر را می بینند، این امکان هست که افراد با شناختی که از هم پیدا می کنند،  با گذشت مدتی به این نتیجه برسند که با هم ازدواج کنند. به نظر ما  حتی در این صورت هم افراد باید برای ازدواج  با مشاور مشورت کنند. اما در ازدواج اینترنتی افراد شخصا وارد عمل می شوند که متاسفانه نتایج منفی بسیاری برایشان دارد”.

ساماندهی مراکز ازدواج مجازی در کشور

 دولت هم درباره ازدواج اینترنتی و افزایش  سایت هایی  که این گونه ازدواج ها را ترویج می دهند، بیکار نبوده است.افزایش این نوع ازدواج ها و همچنین افزایش کلاهبرداری های صورت گرفته از طریق ازدواج اینترنتی موجب شد تا دولتمردان به فکر ساماندهی این نوع ازدواج ها باشند. سایت شفا اولین سایت  اینترنتی  دولتی  ازدواج است که بعد از آشنایی  دختر و پسر ، خانواده ها را با هم آشنا می کند. البته وزارت ورزش و جوانان  هم اعلام کرده است که نظارت روی این سایت ها بیشتر می شود چراکه بر اساس تحقیق انجام شده از سوی سازمان ملی جوانان  تمایل به ازدواج اینترنتی بین جوانان رو به افزایش است.  براساس آمار  تعداد سایت ها و مراکز همسریابی مجازی و اینترنتی در حال حاضر در کشوربه 39 سایت می رسد . این در حالیست که  جوانان برای آشنا شدن با افراد مورد علاقه خود تنها به  سمت این سایت ها نمی روند. تویتر، فیس بوک،سایت کلوپ ایرانیان و صدها سایت  اینترنتی دیگر وجود دارد که افراد  بسیاری ساعت های طولانی  وقت خود را در آن  سپری می کنند. باید دید که امکان  نظارت برازدواج اینترنتی در چنین فضای گسترده ای اصولا هست یا نه؟

 هاشمی/انتهاي متن/