خاطره مادر عماد مغنيه از شهيد شاطری
مهندس شاطري تا مرا دید گفت:اگر میشود از این جایی که ایستادید چند قدم آن طرفتر بروید.
با تعجب گفتم:حتما و یک قدم عقب رفتم .
ایشان با حضور آن همه مسوولین وجمع رسمی ،بر زمین نشست و بر جای قدمهایم بوسه زد.
گفت :شنیدهام بهشت زیر پای شماست
سرویس خبر به دخت/
رجا نوشت: بهار را لبنان باشی و بخواهی بوی بهار را استشمام کنی باید به خانههای باصفای شهدا سری بزنی و عطر بهشت را در لبخند مادران شهدا استشمام کنی.
یکی از این خانههای بهاری، خانه باصفای سادهای است که مانند بهشتی بر روی زمین جای گرفته.
خانه حاج عماد، سردار بزرگ مقاومت خانه ساده روستایی است که به صفای مادر بزرگوار سه شهید مزین است. مادر جهاد،فواد،عماد مادر مردانی است که به قول خودش آن ها را برای شهادت تربیت کرده بود.
مادر سه شهید، آن ها را در این خانه بزرگ کرده و از هر سوی این خانه خاطره ای شیرین دارد.
عماد سیزده ساله بوده که شاگرد بنای این خانه روستایی می شود وخانه ای چنین با صفا به دستان این اسطوره مقاومت ساخته می شود.
مادر عماد به وسعت زیبایی باغچه خانهاش خاطره بسیار دارد ولی خاطرهای شنیدنی از شهید بازسازی لبنان مهندس حسن شاطری از زبان او شنیدنی است. مادر حاج رضوان از حاج حسن شاطري اينگونه ميگويد: بعد از جنگ سی وسه روز شنیده بودم که مهندسی از ایران برای مدیریت و در دست گرفتن کار بازسازی به لبنان آمده اما او را نمیشناختم. تخریب جنگ زیاد بود و نگرانی ما هم در آن شرایط بسیار. خرابیها باید زودتر آباد میشد و مردم باید زودتر سرو سامان میگرفتند. یکسال قبل از شهادت عماد بود، روزی نگرانیم را به او گفتم که در این شرایط مهندسی که از ایران آمده چگونه میتواند این همه کار را انجام دهد.
حاج عماد لبخندی زد و گفت:خیالتان راحت! کسی آمده که بهترین فرد برای این کار است.
بعد از یکسال و در زمان شهادت عماد روند بازسازی به قدری خوب پیش رفته بود که دیگر همه جا مهندس ایرانی را میشناختند؛ کسی که بیوقفه کار کرده بود و خرابیها زودتر از حد تصور همه آباد شده بود.
شهيد شاطري بعد از شهادت حاج عماد برای عرض تسلیت همراه مسوولین ایرانی به خانه ما که آمد براي اولين بار او را دیدم.
خانه شلوغ بود و همه به احترام او برخاستیم. در این مدت آنقدر تعریف او را شنیده بودیم که دوست داشتم او را از نزدیک ببینم.
مهندس تا مرا دید، نزد من آمد وگفت : مادر، از شما تقاضایی دارم. صمیمیت کلامش بر جانم نشست وقتی مرا مادر خطاب کرد.
گفتم :بفرمایید
گفت:اگر میشود از این جایی که ایستادید چند قدم آنطرفتر بروید.
با تعجب گفتم:حتما و یک قدم عقب رفتم .
ایشان با حضور آن همه مسوولین وجمع رسمی ،بر زمین نشست و بر جای قدمهایم بوسه زد.
همه جمع منقلب شدند و من شرمنده تواضع ایشان .چون باید مقام ایشان را در لبنان بدانی و احترامی که همه ما برای ایشان قایل بودیم و بدانی که کار ایشان چقدر تواضع و صمیمیت به همراه داشت. ایشان برخاست و گفت :شنیدهام بهشت زیر پای شماست.
این چند سطر بهانه ایست به مناسبت روز مادر تا بر جای پای قدمهای مادر این شهید بزرگوار بوسهای بزنیم.
منبع:مشرق نيوز/ انتهای متن/
