زینب امیر کمالی:من طراح هستم نه مدل و مانکن

سرویس اجتماعی به دخت/

–  با ورزش فوتبال و مخصوصا باشگاه فوتبال چقدر زمینه آشنایی از قبل داشته اید ؟

–  با ورزش بیگانه نیستم، اما ورزش مورد علاقه ام شناست. بنظرم  همیشه آب و استخر برای سلامت جسم و روح مفید است. ولی نسبت به فوتبال و تیم های حرفه ای و باشگاه ها من آشنایی خاصی نداشته ام و علاقه چندانی هم به این ورزش ندارم.

–   پس داستان خرید باشگاه نساجی مازندران چه بود؟

–   من خبردار شدم که خانمی امریکایی در یکی از شهرهای شمال کشور به پرورش اسب های اصیل برای مسابقه مشغول است و در این زمینه کارهای مهمی هم کرده است و مایل به فروش اسبهاست. در واقع من برای دیدن این اسبها و سرمایه گذاری روی این مرکز رفته بودم که اتفاقا متوجه شدم  میزبان ما از دست اندرکاران فوتبال حرفه ای در قائم شهر و از بابت مشکلات تیم نساجی مازندران که از تیم های مطرح بوده، بسیار ناراحت و نگران است. با توضیحاتی که داد متوجه شدم که این تیم به علت مشکلات مالی سنگین تقریبا در حال سقوط است. اظهارعلاقه من به سرنوشت این تیم فقط به خاطر این بود که میزبان ما از علاقه شدید جوان های شهر به این تیم صحبت کرد. من که برای یک کار مشابه البته در زمینه پرورش اسب مسابقه عازم این شهر شده بودم، به ایشان گفتم که اگر فکر می کنید با کمک ما بتوان کاری برای سرپا کردن این تیم انجام داد، من حرفی ندارم. البته بعد متوجه شدم که قضیه پیچیده تر از این حرف هاست و من کمک زیادی نمی توانم به نجات این تیم بکنم. در این میان البته بعضی از رسانه ها به بهانه گفت وگو با من در موضوع خرید باشگاه، جنجال های بی موردی به راه انداختند و نقل قول های بی اساسی را به من نسبت دادند. من واقعا تعجب می کنم که یک خبرگزاری وقتی با کسی، مخصوصا یک خانم، در موردی صحبت می کند و می خواهد حرف های او را منعکس کند، چطور می تواند فقط برای داغ کردن خبر و جنجالی کردن سوژه، دست به این بداخلاقی ها بزند و با شخصیت و حیثیت آدمها بازی کند. البته مسئولین و دست اندرکاران ورزش استان و بعضی افراد دلسوز از قبل به من هشدار داده بودند که زیاد به اینطور رسانه ها اطمینان نداشته باش، ولی من تا عملا با چشم خودم این تحریف ها و سروصداها را ندیده بودم، باورم نمی شد که این بازیها در کار رسانه ها هست. به هر حال در نهایت من از خرید باشگاه منصرف شدم.

–  فکر نمی کنید که بهتر است این انرژی و ظرفیت مادی و معنوی خودتان را صرف اموری مثل ورزش بانوان کنید که هم می تواند برای دختران و زنان زمینه ساز رشد و ترقی باشد و هم با روحیه و موقعیت شما سازگارتر است؟

–  اتفاقا من در حال حاضر بیشتر به همین موضوع فکر می کنم. من از دست اندرکاران ورزش همین استان شنیدم که می گفتند که وقتی برای فوتسال بانوان اعلام کرده اند که متقاضیان مراجعه و ثبت نام کنند، در حدود 2000 دختر در دو شهر ساری و قائم شهر ثبت نام کرده اند. چنین اقبالی به نظر من خیلی جالب و مهم است. و البته متأسفانه هیچ حرکتی هم برای تشکیل تیم و برقراری زمینه برای فوتسال دختران و زنان در استان صورت نگرفته است. خود من الان در فکر این هستم که می شود برای این همه متقاضی دختر استان در رشته فوتسال و سایر رشته ها فکری کرد. مثلا ترتیب دادن اردوی ورزشی برای اینها مسلما می تواند به شکوفایی استعدادهای ورزشی دخترها و سلامت جسم و روح آنها کمک زیادی کند. اگر در این زمینه حرکت درستی صورت بگیرد، مطمئنم که خانواده ها هم که امنیت دختران در این نوع فعالیت های برای شان خیلی اهمیت دارد، استقبال می کنند و زمینه رشد ورزش بانوان در استان فراهم می شود.

طراح هستم نه  مدل و مانکن

–  شنیدیم که در طراحی لباس هم دستی دارید. نظرتان در مورد مد و لباس در ایران و اهمیتش برای خانم های ایرانی چیست؟

–   ببینید من معتقدم که یک خانم مسلمان که می خواهد محجبه باشد، براحتی می تواند زیبا و شیک هم بپوشد. یعنی اصلا موقر بودن با شیک پوش بودن مغایرتی ندارد. من با سوابقی که در طراحی لباس داشته ام توانسته ام عملا اثبات کنم که زیباترین لباس ها و طرح های لباس اتفاقا موقرانه ترین و پوشیده ترین آنهاست. مهم آن است که ما برای لباس طرح و ایده خوب داشته باشیم و در تهیه و دوخت آن از برش خوب و کوک های مناسب استفاده کنیم. ما در مسابقه مدو لباسی که در آنکارا برگزار شد، توانستیم با 27 طرح لباس شرکت کنیم و 8 طرح ما رتبه سوم را کسب کرد. برای خود من جالب بود که داوران که بخشی شان هم از دانشجویان اروپایی در این رشته بودند، به آن هشت طرحی نمره مثبت داده بودند که پوشیده تر بود. مثلا لباس شب ما در عین زیبایی خیلی پوشیده بود و یا لباس عروسی که طراحی کرده بودیم، عروس را مثل یک غنچه گل نشان می داد، یعنی در عین زیبایی محفوظ و پوشیده بودن.

–  لباس هایی با اینگونه طرح ها گران نیست؟ یعنی یک خانم با امکانات متوسط هم می تواند چنین لباس هایی تهیه کند و بپوشد؟

–  اصلا گران نیست . من خودم در همین مسابقه آنکارا بخاطر دیر خبردار شدن و کمی فرصت برای آماده کردن لباس ها و طرح های مورد نظر، مجبور شدم یکی از لباس های شب را با پارچه رومبلی که در دسترسم بود تهیه کنم که پارچه خیلی ارزانی بود. برای یک طرح دیگرم از توری خیلی ساده و  معمولی استفاده کردم که اتفاقا هردوی این طرح ها هم برنده شد. مهم قیمت پارچه و گران بودن لباس نیست، مهم سلیقه و ایده خوب،  کوک و برش مناسب و  دوخت قشنگ است.

–  غالبا دختران ما فکر می کنند که برای شیک و برازنده بودن باید حتما لباس های خیلی راحت وباز بپوشند چه در میهمانی ها و چه در محافل عمومی.

–  تجربه شخصی من و اظهارنظر اکثر افراد صاحب نظر  نشان می دهد که در خیلی  موارد لباس برازنده و موقرانه خودش یک شخصیت وزین و حتی نوعی زیبایی برای یک خانم در ذهن مخاطب بوجود می آورد، چه در محافل عمومی و چه حتی در میهمانی های زنانه. ضمن اینکه ما می توانیم با استفاده بجا از رنگ، طرح و اجزایی هماهنگ مثل کفش و کیف مناسب خیلی برازنده باشیم. اینکه فکر کنیم چون محجبه ایم، باید به لباس مان اهمیت ندهیم به همان اندازه غلط است که فکر کنیم چون می خواهیم برازنده و زیبا باشیم، باید بی قیدوبند باشیم. به نظرم زن ایرانی باید به این فکر کند که زیباترین لباس ها را بپوشد و در عین حال وقار و شخصیت انسانی خودش را هم از دست ندهد. دختران جوان هم باید بدانند که متاسفانه خیلی از این لباس هایی که می پوشند، ایرادش فقط پوشیده نبودن نیست، ایراد مهم دیگرش این است که این لباسها غالبا زیبا و شیک نیست. بهتر نیست به جای رو آوردن به این مدل هایی که اتفاقا خیلی سلیقه و ذوق وظرافتی در آن نیست، از طرح های زیبا وشکیل استفاده کنند که پوشیده هم هست؟

– به نظر شما چطور می توانیم در عمل نگرش وسلیقه دختران جوان را در زمینه مد و لباس بهبود ببخشیم؟

–  خیلی ساده است . به جای اینکه بخواهیم به آنها دیکته کنیم که چه بپوشند و چه نپوشند، در عمل باید نمونه های لباس زیبا و شکیل و موقرانه را نشان شان بدهیم. مطمئنم در این صورت خودشان همین نوع لباس را انتخاب می کنند.

ضمنا همین جا یادآوری می کنم که من طراح لباس هستم نه مدل و مانکن. متاسفانه بعضی رسانه ها  نه فرق این دو را می دانند و نه خبر دارند که ما در ایران اصولا مدل و مانکن به معنایی که در بعضی جوامع دیگر هست، نداریم.

–  حرف ناگفته آخر؟

–  رسانه ها در دنیای امروز قدرت خیلی زیادی دارند. با این قدرت می توانند تخریب کنند یا بسازند. ممکن است موقعیت و شخصیت و حیثیت آدمها را کاملا خراب کنند و مایه تنش و تشنج در محیط های خانوادگی یا جامعه باشند یا همه چیز را به طرف آرامش و صلاح سوق بدهند. این قدرت را باید درست استفاده کنند و مراجعی هم برای نظارت بر عملکرد رسانه ها باید باشد.

–  با تشکر از وقتی که به ما دادید .

/ انتهای متن/