یکی یه دونه گل گلخونه!

راضیه جمال زاده/

خسته شدم از بس محبت کردم و محبت ندیدم. بعضی وقت ها دلم به حال خودم می سوزه. با خودم میگم چه کاریه تو هم مثل خودش رفتار کن ولی بازم نمی تونم، آخه دوستش دارم. شما جای من بودید، چکار می کردید وقتی در مقابل این همه ناز و نوازش  هیچ عکس العملی نبینید؟

 البته تنها این اخلاق شوهرم نیست که آزارم میده حتی به علاقه پسرم به من هم حسودیش میشه. همیشه بهش میگه باید من رو بیشتر از مامانت دوست داشته باشی. وقتی شوهرم اومد خواستگاری، با این که کار درست و حسابی نداشت، قبول کردم چون تک فرزند خانواده بود. خوشحال بودم و پیش خودم فکر می کردم وضع مالی پدرش که خوبه، بچه ی دیگه ای هم نداره، پس جای نگرانی نیست. خواهر شوهر هم ندارم مزاحم زندگیم باشه، دیگه بهتر از این نمیشه. ولی پس از مدتی که با هم زندگی کردیم تازه شناختمش؛ یک آدم  خودخواه که فقط حرف، حرف خودشه. حتی به حرف پدر و مادرش هم گوش نمیده. یادمه اوایل ازدواجمون پدرش یک مغازه بهش داد که کار کنه ولی همیشه دوستاش رو جمع می کرد تو مغازه به خوش گذرونی. وقتی دیدم اعتراض من فایده نداره، از پدرش کمک خواستم در مقابل نصیحت باباش نصف مغازه را آتش زد، جوری شد که اونا هم ازش حساب می برند. من که میگم تقصیر خودشونه یکی یکدونه بوده، خیلی لوسش کردن، حالا برا اونا هم شاخه شونه می کشه. باباش گفته یه بچه کافیه چون خودش تو یه خانواده پرجمعیت با در آمد کم بزرگ شده، کمبودهایی داشته و نتونسته تو کودکی و نوجوانی به خواسته هاش برسه این طوری خواسته برا پسرش تلافی کنه و این دسته گلیه که اونا تحویل ما دادن…

آن چه خواندید قسمتی از درد دل سمیه خانم یکی از مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره بود که همسرش تک فرزند خانواده است و سمیه از مشکلات زندگی با چنین فردی می گوید.

 اپیدمی تک فرزندی که در جامعه امروز شاهد آن هستیم تبعات و آسیب هایی را برای خانواده و جامعه در پی خواهد داشت یکی از این تبعات فرزند سالاری است همان طور که خواندید مصداق آن نیز در داستان سمیه گذشت. همسر سمیه حتی به حرف والدین خود نیز اهمیتی نمی دهد.

اپیدمی تک فرزندی که در جامعه امروز شاهد آن هستیم تبعات و آسیب هایی را برای خانواده و جامعه در پی خواهد داشت که یکی از این تبعات فرزند سالاری است.

 در خانواده های تک فرزندی والدین بیش از اندازه به خواسته های تنها فرزند خود توجه می کنند و سعی می کنند مطالبات فرزند را به بهترین نحو برآورده کنند؛ هر چند ممکن است بعضی از اوقات این خواسته ها بیش از توان مالی و خارج از حد و اندازه باشد.

 در دین اسلام آمده است: “خیر الامور اوسطها.”

بهترین امور تعادل و میانه روی است.

پس می توان گفت در هر موردی حفظ حالت تعادل لازم است. این موضوع در مهر و محبت به فرزند نیز صدق می کند.

تک فرزند کانون توجه خانواده است. محبت افراطی، زیاده روی در ایجاد امکانات و  برآورده کردن خواسته ها اثرات سوئی بر شخصیت کودک دارد. اینگونه کودکان غالبا با شخصیت حساس، زود رنج، پرتوقع و کم صبر بزرگ شده و وارد جامعه می شوند.

 آلفرد آدلر یکی از نظریه پردازان روان شناسی می‎گوید: تک فرزندها آفت جامعه هستند. این افراد همیشه کانون توجه خانواده بوده اند و اگر این جایگاه به خطر افتد آن را غیر منصفانه می پندارند. تک فرزندها لوس می شوند، نمی توانند عواقب اشتباهات خود را آزموده و مسئولیت عمل خود را بپذیرند. این افراد از جامعه پیرامون شان انتظار دارند همانند والدین با آن ها رفتار کرده و مطالبات و خواسته هایشان به سرعت توسط جامعه برآورده شود.

 تک فرزندها لوس می شوند، نمی توانند عواقب اشتباهات خود را آزموده و مسئولیت عمل خود را بپذیرند، از جامعه پیرامون شان انتظار دارند همانند والدین با آن ها رفتار کرده و مطالبات و خواسته هایشان به سرعت برآورده شود.

تک فرزندها کمتر با مشکلات مواجه شده و در معرض تجربه کردن شکست، ناکامی، رانده شدن و… قرار نمی گیرند و شرایطی را که لازمه بلوغ روحی و روانی است تجربه نمی کنند. در بسیاری از اوقات، از آنجا که دنیای واقعی کاملا مطابق میل و خواسته این کودکان و پاسخگوی توقعاتشان نیست، دچار سرخوردگی شده و رفتارهای ناسازگاری از خود بروز می دهند.

چون تک فرزندها با بزرگسالان هم نشین هستند، به سرعت مراحل   کودکی را پشت سر می گذارند و وارد دنیای بزرگسالان می شوند. آن ها می خواهند شبیه بزرگسالان حرف بزنند و رفتار کنند و این به ضرر والدین خواهد بود؛ به گونه ای که فرزند سالاری جای والدین سالاری را خواهد گرفت و این آسیب های وارده غیر از خانواده گریبانگیر جامعه نیز خواهد بود. پس بر خلاف تصور بسیاری از خانواده ها که فکر می کنند اگر فرزند یکی باشد تربیت و بزرگ کردنش راحت است بعضی اوقات تربیت تک فرزندها کار بسیار دشواری است و بسختی می توان مانع از تبعات و اثرات سوء آن شد.

/انتهای متن/