پروژه حامی‌کارت مهربانو تعطیل شد/ چه کسی پاسخ‌گوی زنان است؟

آن زمان مقرر شد به دلیل محدودیت‌هایی در ارایه این خدمات، تنها پنج میلیون زن ایرانی این کارت را دریافت کنند که این افراد از بین زنان تحصیل‌کرده در کشور انتخاب می‌شوند و به مرور از طریق تلفن همراه به آنان اطلاع‌رسانی خواهد شد تا اطلاعات خود را تکمیل کنند.

 

یک هفته پس از رونمایی از این کارت، دبیر نخستین همایش و جشنواره مهربانو در نشست خبری خود در مرکز مطالعات و تحقیقات زنان گفت: قرار است این کارت برای بیش از دو میلیون نفر زنان و دختران ایرانی صادر شود و از این کارت می‌توان مانند کیف پول بهره برد.

 

 

وی همچنین از طراحی سایت مهربانو خبر داد و اذعان داشت که این سایت زنان در زمینه‌های مختلف آموزش‌هایی را ارایه می‌کند. علاوه بر آن شبکه‌های اجتماعی زنان نیز پیش‌بینی شده است؛ همچنین این سایت می‌تواند محل فروش محصولات و ارایه خدمات گردشگری باشد.

 

آمدی‌قمی گفت: امیدوارم مهربانو به سایت مرجع زنان ایران تبدیل شود و این سایت بتواند خواسته‌های مختلف زنان ایرانی را برآورده کند و ما در این جهت تلاش می‌کنیم. در این سامانه حتی زمینه‌هایی برای اشتغال زنان نیز فراهم می‌شود؛ چراکه با توجه به جمعیت زیاد زنان تحصیل‌کرده می‌توان از طریق اینترنت، بسترهایی را برای اشتغال آنان فراهم کرد و ما تلاش می‌کنیم برای زنان محتوا تولید کنیم.

مجری طرح همچنین درباره افرادی که کارت مهربانو به آنان تعلق می‌گیرد، اظهار کرد: این افراد تحصیلکرده‌های 15 سال اخیر هستند که بین 20 تا 42 سال سن دارند. البته قصد داریم برای دختران دانش‌آموز 15 تا 18 سال نیز تسهیلاتی اختصاص دهیم که بخش بلوغ دختران را پوشش می‌دهد.

 

 

یک ماه بعد نیز در بیستمین نمایشگاه الکامپ ثبت‌نام حامی‌کارت مهربانو آغاز شد و مطابق آخرین آمار تا آن زمان، بنابر اعلام مجری این طرح، 3500 نفر به صورت حضوری و 11 هزار نفر نیز به صورت اینترنتی با مراجعه به سایت مهربانو در این طرح ثبت‌نام کردند.

 

 

مطابق اطلاعات ارایه‌شده در زمان رونمایی از حامی‌کارت مهربانو، طراح این طرح، سازمان غیردولتی مطالعات و تحقیقات زنان معرفی شد که قرار بود پروژه “حامی‌کارت مهربانو” را با همکاری معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده، معاونت اجتماعی وزارت کشور،‌ شورای عالی جوانان،‌ وزارت ورزش و جوانان، بانک‌های تجارت، پارسیان، آینده و برخی دستگاه‌های دیگر اجرا کند.

 

 

البته همان زمان هم ابهامات فراوانی در نحوه اجرا و محتوای این طرح وجود داشت که حتی مجری طرح نیز پاسخ‌گوی آن نبود؛ ابهاماتی درخصوص بودجه دولتی که برای این کار اختصاص داده شده و محل تأمین این بودجه که از کجا و متعلق به کدام ردیف‌بودجه است؟، این‌که آیا بودجه حمایتی این طرح از محل درآمدهای دولت است یا محل دیگری نیز برای تأمین آن وجود دارد؟، مؤسسات و نهادهای همکار در این طرح و نحوه همکاری و تقسیم کار آن‌ها، تسهیلات مربوط به کارآفرینی، تسهیلات خرید از برندهای برتر، خدمات گردشگری ارایه‌شده، و… 

 

به عنوان نمونه درخصوص نوع و کیفیت آموزش‌هایی تحت پوشش این طرح، مشخص نبود که محتوای این آموزش‌ها چیست؟ آیا زنان دارنده کارت مهربانو خود از بین انبوه کلاس‌های آموزشی موجود در جامعه (از کلاس آشپزی و یوگا گرفته تا آموزش زبان خارجی و کلاس‌های روانشناسی) انتخاب می‌کنند و هزینه را با یارانه موجود در کارت مهربانو می‌پردازند یا از بین لیست پیشنهادی مجریان طرح انتخاب می‌کنند یا مؤسسه مطالعات و تحقیقات زنان براساس برنامه‌ریزی‌های خود دوره‌هایی برگزار می‌کند و دارندگان کارت در صورت تمایل در آن شرکت می‌کنند؟ اگر چنین است، این دوره‌های آموزشی بر اساس کدام مبانی فکری و نیازسنجی طراحی و اجرا می‌شوند و کدام نهادهای دولتی و غیردولتی بر حسن برنامه‌ریزی و اجرا و ارزیابی آن نظارت دارند؟

 

همچنین خدمات بیمه و سلامتی که از طریق این کارت ارایه می‌شود، از چه نوعی است؟ آیا با سایر برنامه‌های بیمه و سلامت تداخل ندارد؟ بسیاری از زنان تحصیل‌کرده مخاطب این طرح، خودشان شاغل و بیمه هستند یا از طریق پدر و همسرشان بیمه شده‌اند. طرح بیمه زنان خانه‌دار نیز همچنان درگیر مشکلات اجرایی و تأمین بودجه است. خدمات بیمه ارایه‌شده از طریق این کارت، چه نسبتی با دیگر خدمات بیمه‌ای دارد؟ 

علاوه بر ابهاماتی در اجرا، این طرح ایرادات و اشکالات محتوایی نیز داشت که همان زمان مهرخانه، طی مطلبی جداگانه به بررسی آن‌ها پرداخت. ایراداتی مانند این‌که در ارایه خدمات گردشگری آیا این زنان به همراه خانواده می‌توانند از این خدمات استفاده می‌کنند یا شکل ارایه خدمات به نحوی است که زنان را ترغیب می‌کند تفریحاتی مجزا از خانواده و همراه با جمع دیگر زنان دارنده کارت، برنامه‌ریزی کنند؟؛ این خدمات، چه سبکی از گردشگری را تشویق و حمایت خواهد کرد؟

(در همین زمینه: حامی‌کارت مهربانو و چند پرسش اساسی)

 

همچنین خدمات اقتصادی ارایه‌شده با این کارت نیز محل بررسی و تأمل بود. تسهیلات دریافت وام و خرید سکه و کارآفرینی و سایر خدمات آیا لزوماً در خدمت تشکیل و تقویت خانواده خواهد بود یا ممکن است تجرد و زندگی مستقل را تسهیل و تقویت کند؟؛ آیا در قالب زندگی مشترک، بر مسئولیت‌های مالی زنان نخواهد افزود و ممکن نیست به باری جدید بر دوش آنان تبدیل شود؟ همچنین چندین و چند ابهام و ایراد دیگر که علی‌رغم وجود آن‌ها، این طرح با هیاهوی فراوان رسانه‌ای و با برگزاری نشست‌های خبری و مراسم رونمایی ویژه، آغاز به‌کار کرد.

 

به دلیل تشابه اسمی حامی‌کارت “مهربانو”، با پایگاه تحلیلی- خبری “مهرخانه”، تماس‌های متعددی با سایت درخصوص زمان ارایه خدمات مربطه از ناحیه زنانی که ثبت‌نام کرده بودند، صورت گرفت. به همین منظور طی دو ماه گذشته از طرف مهرخانه بارها تماس‌های متعددی با منیر آمدی‌قمی؛ مجری طرح، برای پاسخ‌گویی در این خصوص صورت گرفت که او در این مدت، پاسخ قانع‌کننده‌ای نداده و صرفاً ارایه پاسخ را به زمان دیگری موکول می‌کرد. حال پس از گذشت نزدیک به 9 ماه از رونمایی از این پروژه، تبلیغات وسیع صورت‌گرفته در مورد آن و ثبت‌نام تعداد بسیاری از زنان و ایجاد مطالبه برای آن‌ها، بالاخره آمدی‌قمی خبر از تعطیلی کامل پروژه به مهرخانه می‌دهد. 

 

او ادعا کرد علت این امر عدم اجرای تعهدات مالی توسط طرف قرارداد است و گفت: “ما 7-6 ماه کار کردیم، ولی دستمزدی از سوی طرف قرارداد دریافت نکردیم. مؤسسه ما هم بیش از این نمی‌توانست هرینه کند.” 

 

هر چند پیگیری‌های متعدد مهرخانه در خصوص صحت و سقم این ادعا بی‌نتجه ماند، اما این پرسش‌ها باقی است:

1. پروژه‌ای که تأمین مالی آن به گفته مجری طرح صورت نگرفته، با کدام منطق با این وسعت تبلیغات و با حضور رییس کل بانک مرکزی رونمایی می‌شود؟

 

2. سازمان‌ها و نهادهای دولتی که از حامیان این طرح معرفی شده بودند و در مراسم رونمایی نمایندگانشان حضور داشتند، در خصوص ایجاد این مطالبه چه پاسخی دارند؟

 

3. چرا مؤسسه مجری نسبت به مطالعه دقیق و فازبندی‌شده طرح اقدام و پس از اجرای پایلوت اولیه، نسبت به اصل کار و طرح ورود نکرده بود تا این حجم وسیع تبلیغات و مطالبه‌آفرینی را ایجاد نکند؟

/انتهای متن/