لطفاً جای خالی پرورش را در نظام تعلیم و تربیت پرکنید
این روزها مدرسه‌های ما به مکان‌هایی برای آموزش بدون پرورش تبدیل‌شده‌اند، جایی که در آن رسیدن‌های به هر قیمت وبرتری جویی‌های بی‌دلیل یاد داده می‌شود. جای که در آنها فقط قواعد ، فرمول‌ها و نکته‌های درسی گفته می‌شود.
نسیم شهسواری/
همیشه گفته‌اند که مهرماه، بهار تعلیم و تربیت است، رسیدن این بهار را از شلوغی‌های بازارهای شهریورماه و همهمه‌های عصرگاهی مهرماه می‌توان فهمید.
اگر دریکی از روزهای همین بهار تعلیم و تربیت سر و کارت به کتاب‌فروشی‌ها بیفتد خواهی دید که لیست خرید همه دانش آموزان و قفسه‌های کتاب‌فروشی‌ها از کتاب‌های به اصطلاح کمک آموزشی جور و واجور پر است
. آن روز بعدازظهر که برای خرید یک کتاب به کتاب‌فروشی رفته بودم با همین صحنه مواجه شدم
دانش‌آموزانی که در میان قفسه‌های کتاب‌فروشی به دنبال بهترین و قطورترین و بهنام‌ترین کتاب‌ها بودند تا شاید گوی رقابت را از هم‌کلاسی خود بربایند و چند نمره بیشتر یا یک رتبه بالاتر شوند. آن عصر بعدازظهر پاییزی در همهمه کتاب‌فروشی پیش خودم فکر کردم که در مدرسه‌های ما چه قدر جای مفهومی به نام پرورش خالی است.
این روزها مدرسه‌های ما به مکان‌هایی برای آموزش بدون پرورش تبدیل‌شده‌اند، جایی که در آن رسیدن‌های به هر قیمت وبرتری جویی‌های بی‌دلیل یاد داده می‌شود. جای که در آنها فقط قواعد ، فرمول‌ها و نکته‌های درسی گفته می‌شود.
راستی چرا دیگر در میان درس‌های مدرسه و در لا بلای کتاب‌های پر نکته درسی، درس درست زندگی کردن، درست همکاری کردن، منصفانه برخورد کردن، اعتمادبه‌نفس داشتن و عاقلانه تصمیم گرفتن را یاد نمی‌دهند؟
راستی چرا معیار سنجش مدرسه‌هایمان فقط و فقط برتری‌ها و دستاوردهای علمی آن است.
ای کاش برنامه ریزان نظام آموزش پرورش ما نیز جای خالی پرورش را در مدارس احساس می‌کردند.
ای کاش همه بفهمند و بدانند که آموزش بی پرورش ثمره‌اش جامعه دانای بی‌اخلاقی می‌شود که زندگی کردن و نیک زیستن را نیاموخته است.
ای کاش در این بحبوحه کسی بیاید و به دانش آموزان ما عاقل بودن، تفکر کردن، تأمل کردن، خلاق بودن، بلندنظر بودن و سطحی فکر وزندگی نکردن را بیاموزد؟
روی سخنم با همه کسانی است که دستی در آموزش و پرورش این کشور دارند.
همه کسانی که تصمیم گیران نظام آموزش و پرورش این کشورند.
لطفاً جای خالی پرورش را در نظام تعلیم و تربیت پرکنید!
/انتهای متن/
