عقیله بنی هاشم و ماه بنی هاشم با هم الگویند

«سال ششم هجرت بود كه تو پا به عرصه ی وجود گذاشتی ای نفر ششم پنج تن! بیش از هركس حسین از آمدنت خوشحال شد»[1]. تو را زینب نام نهادند: زینت پدر! نام آسمانی تو را خدا خودش انتخاب كرد.

زینب (س) دختر حیدر کرار (ع) و فاطمه (س) دخت پیامبر (ص) بود، در دامان چنین پدر و مادری و در کنار حَسنِین پرورش یافت.؛ بانویی که اگرچه معصوم نبود اما در بزرگی و بزرگواری كم از معصوم هم نداشت،  چرا كه در كنار آل عبا بزرگ شده بود.

اوست که از منظر شجاعت، شکیبایی و عفت شهره­ی آفاق است و مخصوصا آنجا که با حضور و سخنرانی اش در مجلس یزید در سال 61 هجری قمری اوج شجاعت و اقتدارش را نشان داد.

پس حضرت زینب (س) یك مبارز بود؛ مبارزی كه چهره ی سیاه و فاسد دشمن را در اوج مصیبت ها آشكار ساخت. در کربلا با همه ی دردها و رنج هایی كه متحمل شده بود، با صلابت و استواری تمام قد ایستاد و از حقانیت برادرش و خاندان عصمت و طهارت دفاع كرد.

چه خوب است كه در سالروز ولادت زینب كبری (س) بنگریم به اینكه در جامعه ی ما این شخصیت گرانقدر چقدر به درستی و آنگونه که باید، به زنان و دختران معرفی شده است و بانوان جامعه ی ما چگونه باید عقیله ی بنی هاشم را الگوی خود قرار دهند؟

در روزگاری که هنوز هم بعضی ها  زنان را جنس دوم و ضعیفه ­ای می­دانند که در برابر خود و جامعه­ ­ شان هم هیچ مسئولیتی ندارند ، وجود چنین الگویی چقدر در روشن کردن راه زنان و تعیین تکلیف آنها مغتنم است؛  بشرطی که زینب (س) را واقعا و تماما بشناسیم ، نه فقط به عنوان یک پرستار دلسوز، بلکه در همه نقش ها مخصوصا نقش ظلم ستیزی که در زندگی این بانو بسیار پررنگ بوده است.  

با نگاه به شخصیت حضرت زینب(س)  است که زنان ما می­توانند با شجاعتِ تمام  و فارغ از همه تنگ نظری ها و افراط و تفریط ها ،  حضور اجتماعی داشته باشند،‌ حضوری با صلابت و اقتدار زنانه­ همراه با مشارکت موثر در همه­ ی زمینه­ ها.

با اقتدای به ایشان است که   زنان ما باید توجه کنند به این که به عنوان یک زن وظایفی دارند و در قبال خیلی امورمسئولند.

پس مهم نیست که بعضی ها دنبال نادیده گرفتن زنها هستند و با ایجاد محدودیت های مختلف برای حضور اجتماعی آنها می خواهند جایگاه و نقش زنان را کمرنگ ببینند. اصلا هم جایز نیست  اعتنا کردن به مدعیانِ جانماز آب­ کش و  بی­خردی که به نام دین می خواهند این محدودیت ها را برای زنان و دختران جامعه اسلامی موجه نشان دهند. محدودیت­ زنان و درپستوهای خانه­  ماندن شان به بهانه این که چشم نامحرمی به آنها نیفتد!؟  حرفی قابل نقض است با وجود حضرت زینب (س).

آیا  این زینب (س) نبود که در دربار یزید قیامت به پا کرد؟ مگر او زن مسلمان نیست؟ مگر او دخت پیامبر (ص) نیست؟ مگر از همه­ ی ما بیشتر به انجام واجبات خدا مشتاق­ تر و مواظب ­ترنیست؟ مگر او نبود که از ماموران خواست تا سرهای بریده بر روی نیزه را جلوتر از آنها ببرند تا مردم  و نامحرمان به بهانه ­ی دیدن سرها چشمشان به اهل حرم نیفتد؟

زینب (س)  عملا اثبات کرد که وقتی پای انجام وظیفه دینی به میان بیاید،‌ رعایت حجاب و پاکدامنی اصلا مانع نیست، بلکه خودش عامل کمک کننده است برای این که زن مسلمان فارغ از شائبه ها و نگاه های مزاحم وظیفه اجتماعی و سیاسی خود را بخوبی انجام دهد.

زینب (س) علی رغم همه تلاشی که دشمن کرد تا حرمت و حریم خاندان پیامیر را زیرپا بگذارد، با حفظ تمامیت عفاف و پاکدامنی خود در همه صحنه ها از جمله در مجلس یزید حاضر شد و رسالت بزرگ افشای یزیدیان را تمام و کمال انجام داد. این دقیقا همان نقطه ایست که نشان می دهد که او می تواند و باید  الگویی عملی و کامل باشد برای زنان پاکدامن، ‌مبارز، شکیبا و مسئول.

 امام موسی صدر در بخشی از سخنرانی­های خود با عنوان « زینب شکوه شکیبایی» درباره­ی این شخصیت بزرگوار یادآور شده است که:

 « زن مسلمان می­تواند زینب (س) باشد، زینب (س) نمونه­ای است برای زنان.آنچنان که مرد مسلمان می­تواند قهرمان و مجاهد باشد زن مسلمان نیز می­تواند قهرمان و مجاهد باشد».

 قهرمانی خواهرِ امام حسین (ع) را در آنجا باید مثال زد که پس از شهادت برادر به قتلگاه رفت و پیکر از هم گسیخته­ی او را در آغوش گرفت سر به آسمان بلند کرد و فرمود: «خدایا این قربانی را از آل محمد قبول بفرما». یا وقتی از او پرسیدند: در واقعه­ی عاشورا چه دیدی؟ بدون اینکه دچار عجز و ناتوانی و درماندگی شود و یا از مصیبتی که بر او و اهل بیت برادرش روا داشته­ اند، نوحه و گریه سر دهد فرمود: «چیزی جز زیبایی ندیدم». اینها همه نشانه­ ی قهرمانی و شکیبایی اوست که در برابر همه ی مصیبت های  عاشورا و مشكلات و محنت های دوران اسارت شكیبایی پیشه كرد چرا كه به وعده خداوند که  فرمود:« ان الله مع الصابرین» [2] مومن بود.

 زنان و دختران مسلمان ایرانی در دوران انقلاب اسلامی و همچنین در روزگار دفاع مقدس با اقتدای به حضرت زینب بود که چنان نقش آفرینی هنرمندانه ای در صبر و تقوا و صلابت داشتند و هنوز هم دارند.  این نقش پر رنگ  و  برجسته  را که بر اساس توانایی ها و لیاقت های ایشان است، نه خودشان حق دارند  ندیده بگیرند و نه باید به دیگران اجازه دهند كه آنها را به محدودیت، انزوا، ناتوانی و … بکشانند و این همه البته در گروی آن است که همچون عقیله بنی هاشم باشند که همه امور زندگی شان  را بر اساس عقل و دین و معرفت پی ریزی کنند و بس. در آن صورت است که زنان و دختران مسلمان ما می توانند مطمئن باشند که همچون زینب (س)  بالاترین جایگاه ها را خواهند داشت و بزرگ ترین نقش ها را ایفا خواهند کرد و در این مسیر حتی مردان مردی چون  ماه بنی هاشم همراه شان می گردد و برای شان  ركاب می گیرد.

می بینیم که زینب(س) هم برای زنان مان خیلی چیزهای آموختنی دارد و هم برای مردان مان و ای کاش مخصوصا مردان مان بیشتر ببینند قمر بنی هاشم و ادب، تواضع و وظیفه شناسی اش نسبت به بانو را.

[1] كتاب « آفتاب در حجاب» اثر سید مهدی شجاعی ، نشر نیستان.

[2]  سوره بقره آیه 153

/انتهای متن/