عروس شانزده ساله

مسئولین و صدا و سیما مدتی است که به دنبال فرهنگ سازی برای تشویق مردم به ازدواج و فرزندآوری هستند . اما وقتی برای این منظور در یک برنامه تلویزیونی یک عروس 16 ساله می آورند و در آن یکی برنامه خانم دکتری با پنج فرزند، باید پرسید فرهنگ سازی یعنی این؟

2

محبوبه جان‌نثاری/

برنامه مثبت 17برنامه‌ایست که از تابستان 94، پخش آن آغاز شده و همچنان ادامه دارد. این برنامۀ زنده که بعدازظهرها از شبکه یک پخش می‌شود، در یکی از برنامه‌های تابستانی خود با موضوع ازدواج، به روی آنتن رفت. اجرای این برنامه برعهدۀ نجمه جودکی است. با توجه به موضوع برنامه، یک روحانی- کارشناس در برنامه حضور داشت؛ به علاوه یک زوج جوان نیز مهمان این برنامه بودند. داماد، روحانی بیست و چهارساله‌ای‌ بود و عروس خانم یک دختر شانزده ساله.

باید از سازندگان این برنامه پرسید که هدف تان از آوردن عروسی شانزده ساله به عنوان الگوی ازدواج آسان چه بود؟

ما باید جوانان مان را ترغیب و تشویق به ازدواج کنیم؛ این کاملا صحیح است. باید به خانواده‌ها توصیه کنیم که دست از تجملات بردارند، دست از مهریه‌های سنگین بردارند، دست از عروسی‌های آنچنانی بردارند، بله، درست است. همۀ این‌ها برای تسهیل امر ازدواج است. اما با ناشیگری تمام و از سر بی‌حوصلگی و رفع تکلیف، در این برنامه به عنوان نمونۀ ازدواج آسان، عروسی شانزده ساله را به نمایش می‌گذاریم.

ما باید فی الحال کاری کنیم تا جوانانی که در دهه سوم ( 20 تا 30 سالگی) زندگی خود به سر می‌برند و از آنها مهمتر، جوان‌هایی را که حتی در دهۀ چهارم ( 30 تا 40 سالگی) زندگی به سر می‌برند و زیر بار ازدواج نمی‌روند، ترغیب و تشویق به ازدواج کنیم؛ واقعاً الان وقت مطرح کردن دختران 17-16 است؟

تشویق به ازدواج احتیاج به فرهنگ‌سازی دارد و این فرهنگ‌سازی نمی‌تواند یک شبه رخ دهد؛ بلکه نیازمند زمینه سازیست؛ این زمینه سازی هم احتیاج به برنامه ریزی دارد؛ برنامه ریزی و زمینه سازی‌ای که ذره ذره در جوان ما نفوذ کند، ذره ذره برای او فرهنگ بسازد و او گام به گام به امر مقدس ازدواج نزدیک شود.

اما گویی که حوصلۀ این برنامه ریزی را نداشته باشیم و صرفاً برای پر کردن برنامه، استثنائاتی را می‌آوریم و آن را به عنوان قاعده و الگو معرفی می‌کنیم. می‌خواهیم ره چند ساله را به یک باره سریع و یک شبه و با یک برنامه، طی کنیم. چنین چیزی غیرممکن است.

در کنار این برنامه، برنامۀ «ثریا» را در نظر آورید. یک بار موضوع این برنامه، افزایش جمعیت بود که آن هم زنده، از شبکه اول سیما به روی آنتن رفت. مهمان این برنامه خانم دکتری بودند با پنج فرزند. ایشان دائماً در مدح فرزند زیاد داشتن سخن می گفتند و اینکه زحمت داشتن پنج فرزند، از زحمت بزرگ کردن پنج تک فرزند قطعاً کمتر است.

آیا یکی از سیاست‌های صدا و سیما ترغیب مردم به فرزندآوریست؟ بله، درست. اما این نیز نیازمند فرهنگ‌سازی و ذره ذره پیش رفتن است.

باز هم تهیه کنندۀ محترم این برنامه دچار اپیدمی سرعت و رفع تکلیف شد. باز هم استثنایی را به عنوان الگو معرفی کرد.

کاری که در حال حاضر مسئولین و صدا و سیما باید انجام دهند، ترغیب و تشویق مردم به این است که خانوادۀ خود را از حالت تک فرزندی خارج کنند و یک فرزند را تبدیل به دو فرزند کنند. نه اینکه یک دفعه و با یک برنامه از آنها بخواهیم حتماً از دو فرزند بیشتر داشته باشند و به آنها نصیحت کنیم که فرزند زیاد داشتن چیز خوبی است.

این برنامه نیز مشمول همان روند شتاب زدگی شده بود؛ شتابی که ما را از فکر کردن بر امر خطیر فرهنگ‌سازی باز می‌دارد.

نتیجه آنکه امر فرهنگ و فرهنگ‌سازی با کار ضربتی سازگار نیست؛ یک شبه هم اتفاق نمی‌افتد، با نصیحت کردن هم ایجاد نمی‌شود؛ بلکه نیاز به تفکر زیاد دارد که پشتوانۀ آن قرار گیرد، نیاز به صبر و حوصله دارد، نیاز به فراهم کردن شرایط دارد.

خیلی مشتاق ازدواج جوانان مان هستیم، بسیار خوب؛ زمینه‌ها را فراهم کنیم، اشتغال ایجاد کنیم، داشتن سقفی بالای سر را برای شان آسان کنیم، در کنار فراهم کردن این زمینه‌ها، فرهنگ‌سازی نیز داشته باشیم.

خیلی خواهان افزایش جمعیت هستیم، بسیار خوب؛ فقط نصیحت کردن و شعار دادن کافی نیست. زمینه را فراهم کنیم. صرف رایگان کردن زایمان طبیعی آن هم فقط در بیمارستان‌های دولتی کارساز نیست. این قضیه تسهیلات بیشتری می‌طلبد؛ از جمله کمک هزینه‌هایی برای شیر خشک، پوشک و …. . حال در کنار این تسهیلات، فرهنگ‌سازی نیز کنیم. کمی از نصیحت کردن و شعار دادن دست برداریم؛ کمی کمتر حرف بزنیم و بیشتر عمل کنیم.

/انتهای متن/

نمایش نظرات (2)